Travelling 1 (stray currents)

Άνοιξα τα μάτια μου στον αυτοκινητόδρομο Pacific Coast.

Δεν θυμάμαι πώς βρέθηκα να ταξιδεύω εκεί.

Αμυδρά έχω κάποιες εικόνες της διαδρομής στο μυαλό μου.

Malibu beach προς Steep Hill Canyon.

Αριστερά μου η θάλασσα, δεξιά λόφοι που εναλλάσσονται με πεδινά.

Αραιά και πού, σπίτια σε αρμονία με το τοπίο.

Σε κάποια στιγμή κατευθύνομαι αριστερά,

βγαίνοντας από τον Pacific Coast.

Ρωτάω κάποιο περαστικό πού βρίσκομαι…

El Matador Road…

Τώρα προχωράω στο στενό μονοπάτι προς τη θάλασσα.

Φθάνοντας στην παραλία νιώθω να με κυριεύει σκοτάδι

και απομόνωση για πολλή ώρα

Με οδηγεί η αίσθηση, αυτός ο διαβολικός  πειρασμός…

η αρμύρα του θαλασσινού αέρα, το κάλεσμα των πεινασμένων γλάρων,

ο ναζιάρικος αλλά απαιτητικός ήχος των κυμάτων

που σκάνε στο βράχο…  

El Matador Rock…

Νύχτα για συνάντηση...

Μνήμη χωρίς όρια που βρίσκει καταφύγιο στο μυστικό βράχο…

Η αυγή δεν λέει να προβάλει...

Έκλεισα τα μάτια μου και πάλι…

πόθοι…

the New scent…

 

 

 

Whoever you are…

Searching for the secret path,

that will take you to the Time of thousand miracles,

follow the traces of the magic moment...

 

Have you ever travelled in the snows of the warm

desires,

feeling the cold and the heat,

at the same instant  in time?

 

 

 

 

Whoever you are…

Being the restless creature in an unknown domain,

seek the mystery of Time…

dream your most exquisite wish…

 

You have now reached the deepest touch of the year…

you have no choice…

raise your eyes up…

and start flying to the open air…

 

New Year spreads his scent on the planet…

be the first to steal it…

 

 

brain journey... 1

 

  

 

 

 

 

Πολλές φορές μου αρέσει να χάνομαι

 στα λαγούμια του μυαλού μου…

Τα ταξίδια έχουν πάντα την ίδια μορφή…

 

Στάδιο πρώτο… η διαδρομή…

Eίσοδος στις σπείρες που εναλλάσσονται συνεχώς

και με παρασύρουν βαθιά στο χρόνο, στον τόπο,

στο άπειρο…

Η διάρκεια του σταδίου αυτού δεν είναι μεγάλη,

αλλά είναι αρκετά ευχάριστη και διεγείρει

την περιέργεια μου, οδηγώντας με,

με μαθηματική ακρίβεια στην έκπληξη…

 

 

 

 

Στάδιο δεύτερο… ο προορισμός…

Εδώ η εμπειρία κάθε φορά αλλάζει…

Το εξαιρετικό στοιχείο αυτού του σταδίου

είναι ότι ποτέ δεν ξέρω από πριν «το μέρος»…

Είναι κάτι σαν μυστικός κώδικας που συλλέγει

τις πιο κρυφές μου σκέψεις και επιθυμίες,

τις επεξεργάζεται και ξαφνικά μου αποκαλύπτει

την απίστευτη ομορφιά…

 

 

 

 

 

Έτσι απόψε μετά από ένα μακρινό ταξίδι,

βρέθηκα στο βουνό Gye Ryong…

Στην καρδιά ενός παράξενου εθνικού πάρκου…

Τόσο γαλήνιο, όσο το ήθελε η ίδια η ψυχή μου…

Τόσο σοβαροφανές στα χρώματα του, όσο

ζητούσε η διάθεση μου…

Κι εκεί γνώρισα τη φύση στην καλύτερη στιγμή

του φθινοπώρου…

Κι άρχισα να εξερευνώ το ιερό βουνό στην πιο

ατίθαση μορφή ενός κόκορα-δράκου…

 

 

 

 

Με τους μικρούς αυστηρούς βούδες, να περιβάλουν

κάθε πλευρά των περήφανων ναών

στο όριο της γης…

Και ένιωσα τη δύναμη του βουνού να έλκει

τη μέθη μου για το άγγιγμα του απέραντου,

να προστάζει την απόλυτη υποταγή μου…

 

Κι εκεί, στο κρυφό ερημητήριο του χρόνου,

ανάμεσα στην αρσενική και θηλυκή λίμνη

του δράκου, είδα τα σβησμένα κεριά

των διωχθέντων μοναχών…

Τα κεριά των θλιμμένων πνευμάτων…

Τα απόκρυφα μυστήρια της φύσης…

 

 

 

 

 

Κάποια στιγμή τα πάντα θόλωσαν…

Κατάλαβα…

Στάδιο τρία… η επιστροφή…

Και πάλι η είσοδος στις σπείρες…

Και πάλι το ταξίδι προς τα πίσω,

χωρίς ένταση όμως, χωρίς προσμονή,

αλλά και με σκέψεις για την επόμενη φορά…

 

Για το επόμενο μακρύ ταξίδι

στις κρυφές πλευρές του μυαλού,

στις παράξενες μοναχικές διαδρομές του…

 

 

 

 

υγ ανακαλύψτε κι εσείς την αιώνια ομορφιά

του Gye Ryong, και δείτε να ξεπροβάλει

μέσα από τις βαθιές χαράδρες η υπέροχη

Alyeong, η πρώτη βασίλισσα του Shilla…