Νύχτα βαθιά κι η γη χαμένη στα σκεπάσματα της…
Εφιάλτες κι όνειρα παλεύουν για εξουσία…
Κελιά κλειστά και μέσα η κόρη και τα πλάσματα της,
παραδομένοι με ψυχή και σώμα σε λεηλασία…
Και το μυαλό μονάχα όρθιους τους κρατάει,
να ελπίζουν πως η νύχτα γρήγορα θα φύγει,
κι έτσι η κόρη να φέρει την αυγή τολμάει,
και του κελιού την πόρτα τη θεόρατη ανοίγει…
Είναι μακρύς ο δρόμος και τίποτα δεν εγγυάται
σύντομα σταθερότητα…
Όμως ξαναβρήκαμε τον εαυτό μας, νιώσαμε ότι
ο τόπος μας ανήκει…
Ότι είμαστε μέσα στο παιχνίδι…
Ότι οι μέρες και οι βραδιές στο Σύνταγμα δεν πήγαν
χαμένες…
Ελπίζω ότι δεν θα έρθει στιγμή που θα πούμε:
«και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους?
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση»
4 comments:
Μην αυταπατάσαι, αγαπητή !
Ανέκαθεν οι κάθε λογής νομείς και εραστές της εξουσίας ήσαν βάρβαροι, που διέφεραν μόνο ως προς τον βαθμό της βαρβαρότητάς τους !
Χαιρετώ, με .. Bruno di Maio:
Homage for the ladies
:)
Ναταλια!!!!
Ως μηχανικος ειμαι υποχρεωμενος να εισερχομαι εις τον δυσκολο δρομο των αριθμων. Οι αριθμοι δεν βγαινουν. Για να εχει αποτελεσμα η οποια νεα πολιτικη θα πρεπει να εδραιωθει σε μετρα που αντιμετωπιζουν αυτο το θεμελιωδες ζητημα. Μακαρι, αλλα το βλεπω πολυ δυσκολο.
δεν έχω καμία αυταπάτη...
απλά σκέφτηκα μήπως κάποτε απαλλαγούμε από τους βαρβάρους... αλλά όπως βλέπω τον ρουν των γεγονότων (όπως στην παλιά ελληνική ταινία), δεν ξεμένουμε από τέτοιους...
thanks for the "homage"
γεια
Η πρώτη καταμέτρηση δεν έβγαλε τα νούμερα για να γίνει κυβέρνηση... έτσι λοιπόν δεν μάθαμε αν μπορούμε να παίξουμε το ντέφι κι η ευρώπη να χορέψει...
Οι δεύτερες εκλογές λες να το κάνουν? οψόμεθα...
καλησπέρα
Post a Comment