Προσπαθώντας να διακρίνω τα όρια μεταξύ
πραγματικού και φανταστικού,
σοβαρού και γελοίου,
ταξιδεύω στο νησί του Πρόσπερο…
Οι ιδανικές μορφές μπερδεύονται με τις
ανθρώπινες υπάρξεις κι αναρωτιέμαι αν μπορώ
να αγγίξω κάποιες απ’ αυτές και να τις φέρω
στο σήμερα…
Έχοντας την απορία αν ο Μάγος Πρόσπερο μας
μεταφέρει σε όνειρο ή εφιάλτη, ακούω το
ουρλιαχτό της θάλασσας, βλέπω τον τρόμο της
αστραπής και σκέφτομαι αν είναι ώρα να
συγκεντρωθεί το πλήρωμα της χώρας,
στο κατάστρωμα
Και τότε ξεκινάει η παρέλαση των ξωτικών
και των πνευμάτων…
Με υποσχέσεις που ξεγελάνε το μυαλό, με
απειλές
που δεν φοβίζουν αλλά δυναμώνουν, με μαγικά
κόλπα που
φαντάζουν ξεπερασμένα και
αποτυχημένα…
Η τρικυμία…
Η ατέλειωτη πάλη ανάμεσα στο καλό και στο
κακό,
η μάχη για επικράτηση ανάμεσα στο δίκαιο και
το
άδικο, η ανέλπιδη προσπάθεια του αδύναμου να
κρατηθεί στην επιφάνεια και να μην πνιγεί, ο
χορός
μέσα στο μαγικό κύκλο της λύτρωσης…
Θα αναχωρήσουμε άραγε ποτέ από το ξερονήσι?...
Πόσο θάθελα να κοιτάξω κάποτε τα ξωτικά που
μας κρατάνε αλυσοδεμένους και να αναφωνήσω
σαν τον ποιητή…
«Όπως
συγχώρεση θα θέλατε κι εσείς,
καλόκαρδα
ας ελευθερώσετε και μένα».
υγ Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που είπε ο
Σαίξπηρ στη σκηνή, ή
που έγραψε ποτέ του
για το θέατρο…
Ας είναι και τα τελευταία λόγια μας, σε όσους
μας
κρατάνε δέσμιους για χρόνια…
12 comments:
Εξαιρετική η σύλληψη και αλληγορία. Μείναμε αμανάτι με τον Κάλιμπαν(6,92%) προς το παρόν στο ξερονήσι. Προφανώς αντέχουμε ακόμη για να έχουμε αυτά τα αποτελέσματα, τι να πω!
φιλιά!
Ναταλια!!!! Το μορφωμα του Ελλαδικου κρατιδιου ευθυς εξ αρχης ητο εκτρωματικο. Εντος του ανεπτυχθησαν κοινωνικες ομαδες κατα τεκμηριο εφθαρμενες και στρεβλες. Η αναιμικη εντος του κρατιδιου αατικη ταξη ουδεποποτε αναπτυχθηκε, οι αστοι του κοσμοπολιτικου Ελληνισμου καταλαβαν οτι ητανε μαπα το καρπουζι και εμειναν εξω (βλεπε και το συγγενικο κλαρι της ναυτιλιας). Και μειναμε εμεις οι κατοικοι της γεωγραφικης οντοτητος (καθοσον οι Ελληνες ειναι κοσμος, δεν ειναι γεωγραφια)με τα στραβα και τα χαλασμενα.
συνεχιζω... Αυτο το (παρα)μορφωμα απο τη μεταπολιτευση και μετα αναπτυχθηκε πανω στη βαση "δωστα ολα". Το οραμα του μικρομεσαιου μη προνομιουχου ητανε οτι θα γινει ενας μικρος κροισος. Ετσι οι Ελλαδιτες ισοπεδωσαν τις ταξικες διαφορες και ολοι χωρις εξαιρεση θα απολαμβαναν την καλη ζωη πανω στην καμπουρα του υπερδανεισμενου κρατους. Δεν υπαρχει ιδεολογια εδω. Δεν υπαρχουν γραμμες πολιτικες. Υπαρχει μονο το πρωτογονικο ενστικτωδες συμφερον.
συνεχιζω... Τα λεγομενα αριστερα κομματα ειναι αριστερα μονο στο ονομα και την ταμπελα ισως. Κατα τα λοιπα ειναι βαθεια στο μοντελο της διανομης ενος πλουτου που ειναι δανεικα. Τα λεγομενα δεξια κομματα ειναι λαικιστικα σε βαθμο κακουργηματος, αφου η λεγομενη ριζοσπαστικη δεξια ειναι εκεινη που κρατικοποιησε βιομηχανιες και ανεπτυξε το τερατωδες κρατος. Τωρα ολα αυτα εχουν καταρρευσει. Και δεν υπαρχει κατευθυνση, οραμα, προοπτικη περαν της επαναφορας στα παληα. Ή της σχεδον τυφλης εκτελεσης εντολων ανθρωπων που δεν καταλαβαινουν τιποτε απο το Ελλαδισταν.
Ρούλα
χαχαχα πολύ καλή η συσχέτιση των αυγιτών με τον Καλιμπαν
Προς το παρόν η Κυβέρνηση είναι σε ανάρρωση, ας ελπίσουμε ότι θα συντάξει δυνάμεις...
φιλιά κι από δω
παναθήναιε
πωπω αν κάπνιζα, θα έλεγα ότι το θέμα σηκώνει τσιγάρο... :)
το ότι είχαμε φτιάξει και ζούσαμε όλοι οι έλληνες τη ζωή μιας μέσης αστικής τάξης, (άσχετα αν είχαμε τα φόντα ή όχι), είναι παγκοσμίως γνωστό... ποιοί μας έφεραν σ' αυτό το σημείο, μάλλον είναι κι αυτό γνωστό... και το αποτέλεσμα... η εξαθλίωση
ενδιαφέρουσα η ανάλυση σου... εκτός των άλλων κι από συναισθηματικής πλευράς
Είμαστε ένα μπουλούκι που έμαθε να συσχετίζει τη ζωή του με το τοπικιστκό, το συγγενικό και το αμέσως συμφεροντολογικό. Απομεινάρια της ζωής κάτω απο τον δυνάστη. Ως δυνάστη είδαμε και το κράτος της ελεύθερης πατρίδας. Δεν μάθαμε να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα. Σήμερα να φάμε κι αύριο βλέπουμε. Να μας βοηθήσει ο κουμπάρος, ο ξάδερφος, ο φίλος του φίλου του μπάρμπα της γυναίκας του γείτονα, να διοριστούμε σε τεμπελχανάδικο πόστο. Να προτιμηθεί ο ξάδερφος έναντι του ικανού. Να πάρουμε την επιδότηση κι ας μην παράγουμε τίποτε! Μαζεύτηκαν όλ' αυτά, βάρυναν και βούλιαξαν το αδύναμο σκάφος... Τι άλλο;
τι θα γινει ναταλια; το κλεισαμε το μαγαζι; περιμενω, περιμενω, και τιποτα... εχομε απαιτησεις!
συμφωνώ βέβαια, με μια προυπόθεση...
κράτος και πολίτες, δηλαδή ο εκάστοτε καπετάνιος, το πλήρωμα και οι επιβάτες, όλοι μαζί το βούλιαξαν το πλοίο...
heliotypon
το παραπάνω ήταν για σένα
παναθήναιε
1. ήθελα να δω αν πρόσεξε κανείς την απουσία μου χαχαχα thank you
2. προσπαθούσα να συνέλθω από τη λιποθυμία, μόλις αντιλήφθηκα το φόρο που μας έρχεται (εισοδήματος, αλληλεγγύης, επιτηδεύματος, χαράτσια, περσινά, φετινά, επόμενα)
3. έχω ψιλοξεμείνει από ιδέες
αλλά κάτι θα σκεφτώ, έστω και inferior :)
:)
Μερικές φορές τα πολλά λόγια είναι .. περιττά !
Breezin'
Accentuate the positive
Η πιό γλυκιά .. απαγωγή
:)
ακολουθώ τη συμβουλή σου και προβάλλω μόνο τα θετικά... (κι ο Θεός βοηθός)...
με βαρκούλα ή χωρίς, καλό υπόλοιπο καλοκαίρι :)
Post a Comment