Αρόδο είμαστε σαν φάνηκε η αυγή
Κι εγώ στην πλώρη ρημαγμένη να ματώνω
Νάναι η θάλασσα στο σώμα μου πληγή
Και η μαρέα μακριά να κυνηγάει το χρόνο
Βαμμένη η μοίρα μου με χρώμα θαλασσί
Κι η μοναξιά μου γκρίζα, να καρφώνει την ψυχή μου
Τρελό μεθύσι με το πιο γλυκό κρασί
Θα κάνω απόψε και θα είμαι μοναχή μου
Κρυμμένα όνειρα σ’ ένα άγνωστο αρίβο
Τη σαλαμάστρα στο λαιμό δεμένη έχω σφιχτά
Και του μυαλού την άβυσσο στο πέλαγο θα κρύβω
Καθώς νυχτιά με αυγερινό θα σμίγουν στ’ ανοιχτά.
"…Trade winds find Galleons lost in the sea
I know where treasure is waiting for me…"
Κι εγώ στην πλώρη ρημαγμένη να ματώνω
Νάναι η θάλασσα στο σώμα μου πληγή
Και η μαρέα μακριά να κυνηγάει το χρόνο
Βαμμένη η μοίρα μου με χρώμα θαλασσί
Κι η μοναξιά μου γκρίζα, να καρφώνει την ψυχή μου
Τρελό μεθύσι με το πιο γλυκό κρασί
Θα κάνω απόψε και θα είμαι μοναχή μου
Κρυμμένα όνειρα σ’ ένα άγνωστο αρίβο
Τη σαλαμάστρα στο λαιμό δεμένη έχω σφιχτά
Και του μυαλού την άβυσσο στο πέλαγο θα κρύβω
Καθώς νυχτιά με αυγερινό θα σμίγουν στ’ ανοιχτά.
"…Trade winds find Galleons lost in the sea
I know where treasure is waiting for me…"
2 comments:
Ναταλία Καλησπέρα
Δεν ξέρω τι είναι η μαρέα που κυνηγάει το χρόνο,
Αλλά αυτές οι τρεις στροφές είναι υπέροχες!
Μόνο στ Ν. Καββαδία βρίσκεις τόσο δυνατούς στίχους.
Να είσαι πάντα καλά
Σ' ευχαριστώ Τάσο
Δεν είμαι καλά σήμερα, κι αυτό σου το σχόλιο ήταν το καλύτερο φάρμακο.
Η μαρέα είναι η παλίρροια που ολημερίς τα βάζει με το θεριό το χρόνο, τρέχοντας να προλάβει να κάνει για ακόμα μια μέρα τον κύκλο της.
Καλό βράδυ
Post a Comment