Taking a new step, uttering a new word, is what people fear most...

Happy new year 2008





Η τελευταία παράσταση του χρόνου…

"Кроткая"

Δεν ξέρω αν ήταν τυχαία επιλογή μου
ή τάφερα έτσι ώστε να κλείσω τη χρονιά
με την ήμερη του Φίοντορ

Πόσο με γέμισε αυτό το έργο, δεν μπορώ να περιγράψω!
Το ίδιο το κείμενο του Ντοστογέφσκυ ήταν ένας χείμαρρος
μέσα από το θλιμμένο μονόλογο του ενεχυροδανειστή

Νάτη και πάλι η μοναξιά σε έργο του Φέντια
Να πρωταγωνιστεί
Κι Αυτός, o ενεχυροδανειστής να ξεσκίζει την ψυχή του
Να προσπαθεί, μέσα από τους καθρέφτες του σκηνικού,
να βρει τον εαυτό του, να μάθει ποιός επιτέλους είναι

Ο Λευτέρης Βογιατζής κι αυτή τη φορά δημιούργησε…
Με μάγεψε η έκφραση, τα χέρια, η κίνηση,
τα λόγια, η φωνή, τα υγρά μάτια

Καθαρά ήρωας του Ντοστογέφσκυ
Μετά από πολύ καιρό σε θεατρική παράσταση…
Δάκρυσα

Και να μου ηρθε τώρα μια ιδέα

Να ευχηθώ στους φίλους από τα blogs
παλιούς και νέους,
αρκετούς σχεδόν άγνωστους,
αλλά όλους αγαπημένους
με κάποια φράση από το έργο αυτό
Έτσι σαν γνωμικό, τυχαία, και ό,τι πέσει στον καθένα

emilly
...Και είσαι αυθεντία στο να μιλάς σωπαίνοντας,
όλη μου τη ζωή μιλούσα σωπαίνοντας έζησα μόνος
με τον εαυτό μου ολόκληρες τραγωδίες σωπαίνοντας

stixakias

Ζήτω ο ηλεκτρισμός της ανθρώπινης σκέψης!

τασος ν. καραμητσος

Η άνοιξη έφτανε κιόλας. Μες στις σιωπηλές τους
κάμαρες ο ήλιος άρχισε να ρίχνει φως.

Μα στα μάτια του μπρος
έπεφτε ένα πέπλο και του τύφλωνε το νου

Damian

Οι καλοί και οι ήμεροι δεν αντιστέκονται για πολύ,
και παρόλο που δεν ξανοίγονται σχεδόν καθόλου,
δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αποφύγουν

την κουβέντα

roadartist

...Τα νιάτα πάντα, ακόμη και στο παραμικρό, ακόμη

και σε λάθος δρόμο, είναι μεγαλόψυχα

lady blue
Η εξαίσια νιότη είναι μεγαλόψυχη και παρορμητική,
μα με μικρή ανεκτικότητα, κάτι να μην της πάει
– κι αμέσως το περιφρονεί.

jo-anna

Η γυναίκα που αγαπάει, α, η γυναίκα που αγαπάει,
ως και τα ελαττώματα, ως και τα εγκλήματα
του ανθρώπου που αγαπάει, θα τα θεοποιήσει

radio marconi

Νάσαι άτεγκτος, υπερήφανος, χωρίς νάχεις ανάγκη
την ηθική στήριξη κανενός, να υποφέρεις σιωπηλά

o kalos lykos

Λένε πως όσοι στέκονται κάπου ψηλά, σαν κάτι
να τους τραβάει από μόνους τους κάτω και προς την

άβυσσο.
Πιστεύω, παρα πολλές αυτοκτονίες έγιναν μοναχά

επειδή το χέρι είχε κιόλας αρπάξει το περίστροφο

Pan
Δεν υπάρχει τίποτα πιο αβάσταχτο απ’ το να

αφανίζεσαι από μια σύμπτωση, που θα μπορούσε

να είχε ή να μην είχε συμβεί, από μια άτυχη

συσσώρευση περιστάσεων που θα μπορούσαν

να είχαν διαβεί από δίπλα σου σαν ένα σύννεφο

weaver

Αα, ακούστε! Για την αγάπη της ήμουνα τότε

σίγουρος. Αφού ριχνότανε και τότε ακόμη στο

λαιμό μου.
Άρα μ’ αγαπούσε, ή μάλλον γύρευε να μ’ αγαπήσει?

penthesila

Όμως εγώ μέσα μου κάθε στιγμή προετοιμαζόμουν,
προετοιμαζόμουν για το μέλλον

dimitris pal

η παραξενιά δεν είν’ κουσουρι.
Αντίθετα, καμιά φορά τραβάει το γυναικείο

χαρακτήρα

S

Εδώ είναι το κακό… είμαι ονειροπόλος

Και μια τελευταία φράση που μου άρεσε πολύ

“Άνθρωποι παντέρημοι κι ολόγυρα σιωπή – να η γη.
«Άνθρωποι αγαπάτε αλλήλους» ποιος το είπε αυτό?
Τίνος είναι αυτή η υποθήκη?”

Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους.

ΥΓ Σήμερα είμαι άρρωστη με κάπως υψηλό πυρετό
Δεν βλέπω σχεδόν μπροστά μου
Αλλά ήθελα τόσο πολύ να γράψω
Μου θυμίζω τον Μότσαρτ στο Amadeus
Λέτε να…?