Πιστή στο ραντεβού της,
έφθασε η δύση
ένα φθινοπωρινό απόγευμα
Κι εγώ ήμουν ήδη εκεί
Ανάμεσα σ’ όνειρο κι εφιάλτη
Με λατρεμένη θλίψη
ν’ αντικρίζω τη φωτιά,
που ακούσια
έφθασε η δύση
ένα φθινοπωρινό απόγευμα
Κι εγώ ήμουν ήδη εκεί
Ανάμεσα σ’ όνειρο κι εφιάλτη
Με λατρεμένη θλίψη
ν’ αντικρίζω τη φωτιά,
που ακούσια
χανόταν στον ορίζοντα,
για να προβάλει πάλι την επαύριο,
πιο δυνατή
Θα είμαι δίπλα της
Να με ζεστάνει
Ή να με κάψει…
για να προβάλει πάλι την επαύριο,
πιο δυνατή
Θα είμαι δίπλα της
Να με ζεστάνει
Ή να με κάψει…
11 comments:
Ό,τι και να σου κάνει η φωτιά κοίτα να το φχαριστηθείς.
Καλό μήνα. Υπέροχες οι φωτογραφίες και δένουν πολύ ωραία με τους στίχους.
Πάντα εκεί..όποια και αν είναι η πιθανότητα..
Ακόμα και να καείς..θα ξέρεις όμως οτι έζησες..
Αξία έχει να μη παραιτήσαι..χωρίς μάχη.. Και ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μερικές φορές..
Κρίμα σε όσους λιγοψυχούν!
Πολύ όμορφες φωτό.. (ειδικά η 1η)..
Τα φιλιά μου!
Η δυση παντα καιει.
καλο μηνα
φιλι
Υπέροχες οι φωτογραφίες Ναταλάκι. Που είναι τραβηγμένες?
Όσο για τη φωτιά...
Αυτή η φωτιά δεν μπορεί να σε κάψει...
Αυτή η φωτιά καίει μέσα σου!
Πάντα γράφεις τόσο όμορφους στίχους!
stixakia
καλημέρα και καλό Μάη
μαααααλιστα! στας διαταγάς σας
ευχαριστώ για τα σχόλια σου
οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου... δυστυχώς
roadartist
"...Και ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μερικές φορές..
Κρίμα σε όσους λιγοψυχούν!..."
Αυτό μου άρεσε πολύ
κάτι τέτοια μου λές, κι εγώ βράχος εδώ στα χαρακώματα...
φιλιά
καλημέρα
faraona
συμφωνώ μαζί σου
γι'αυτό εμείς μακριά από δύσεις...
φιλιά κι από μένα
καλημέρα
lady
ευχαριστώ που με εμψυχώνεις να ρίχνω πού και πού καμιά δημιουργία...
οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου
τις έχω σε ένα αρχείο και είναι από κάποιο μέρος του κόσμου που θέλω κάποτε να επισκεφθώ (μαζί με την Αγία Πετρούπολη βέβαια)
Δεν σου λέω τώρα ποιό είναι. Εκπληξη.Θα κάνω κανένα post αυτό τον καιρό.
Να ταξιδέψουμε νοερά, γιατί κι εσύ παιδί των ταξιδιών είσαι...
καλήμέρα
φιλιά
Θα είσαι δίπλα της για να σε ζεστάνει ή να σε κάψει αλλά κατά τα άλλα ...μείνε μακρυά μου! Κάτι μας κρύβεις...
Και κάτι (εμπνευσμένο!) για το φόβο που είπε η road: Άσε το φόβο να γίνει η ξηρά που θα πατάς μέσα στον ωκεανό του πυρωμένου δειλινού.
Φιλιά και καλό μήνα!!!
Κι έλεγα
θα το προσέξει κανείς? δεν θα το προσέξει?
φωτιά μείνε μακριά, αλλά θα είμαι και δίπλα σου...
πώς μου ήρθε!
τι σου είμαστε εμείς οι άνθρωποι ε?
α! ρε marc
είδες τον τίτλο μου?
πανω πανω στο blog μου?
πολύ εμπνευσμένο το απόφθεγμα σου
Όχι που θα περνούσε απαρατήρητο!
Τι έβαλες βρε πάνω-πάνω! Τόσο πολύ σου άρεσε! Πρέπει το ερέθισμα (δηλαδή η ιδέα του σταθερού πατήματος στον ωκεανό)να ήταν από κάποιο βιβλίο τρόμου που έχω διαβάσει (διαβάζω πολλά τέτοια, τι να κάνω...) !!! Καμία σχέση με αυτά τα όμορφα και μοναδικά που διαβάζω εδώ :)
Καλό ξημέρωμα!
It's better to burn out
Than to fade away.
Υ.γ.: παρακαλώ, μην μιλάτα περί ταξιδίων εν τη παρουσία μου.
Παρακαλώ.
xaxaxa ναι Ναταλία βράχος να είσαι..Μέσα απο τις δυσκολίες, τις σκέψεις, τα διλήμματα..γινόμαστε όλοι πιο δυνατοί..
(Σορυ για τη φιλοσοφία μεσημεριάτικα, αλλά τα σκέφτομαι έντονα τελευταία όλα αυτά..)
Όλοι λιγοψυχούμε να ξέρεις και έχουμε ανάγκη τον άλλο..
..ίσως να σε χρειαστώ κάποια στιγμή και εγώ .. :)
Φιλάκια..
marc
ναι μου άρεσε
και η ξηρά και ο ωκεανός και ο φόβος και το πυρακτωμένο δειλινό...
εσύ άσε τα βιβλία τρόμου και διάβασε και λίγο Θοδωρή...
θα βάλω κι άλλο σύντομα
καλησπέρα
pan
ο ίδιος δεν είπε?
"It's better to burn out than it is to rust”
καλά, θα δω τι θα κάνω :)
υγ εσύ εισαι σε ταξιδι, εμεις δεν θα μιλαμε?
καλά να περνάς
roadartist
I will always be here...
thanks
φιλιά
Post a Comment