Sunday, September 28, 2008

«Греция все случается…»



Τετάρτη βράδυ στο Μαρούσι

Μετά από δέκα ώρες σκληρών συζητήσεων,
επιτέλους, φάνηκε στον ορίζοντα μια λάμψη.
Κι ο γενικός διευθυντής, έδωσε το σύνθημα
για πιο ελαφριά ατμόσφαιρα
«Κερνάω μεζέδες.. Συνεχίζουμε αύριο τα υπόλοιπα»

Δεν χρειάστηκε να επαναλάβει τη φράση του.
Είμαστε όλοι ήδη στο δρόμο…

Στη διάρκεια του φαγητού, έπεσε πολύ γέλιο.
Αστεία, πειράγματα, τραγούδια, πολυεθνική συντροφιά.

Και μετά ξεκίνησαν οι προπόσεις.
Οσοι έχετε δουλέψει με Ρώσους, θα ξέρετε οπωσδήποτε.
Μετά το φαγητό, σηκώνεται ο πρώτος και ξεκινάει…
Αν βρίσκονται στη Ρωσία, το ποτό είναι σφηνάκι βότκα,
κι οι προπόσεις ατελείωτες.

Σε μας, οι ευχές έγιναν με τη συνοδεία λευκού κρασιού.





Και σίγουρα, μια από τις αρχικές προπόσεις,
αφιερώνονται στις γυναίκες της παρέας.
Τυχερή εγώ!

Ο Μπόρις είχε καθήσει δίπλα μου.
Μιλήσαμε αρκετά, όταν ξαφνικά μου είπε

«Ναταλία, ξέρεις τι λέμε στη Ρωσία για σας τους Ελληνες?»

«Τι λέτε Μπόρις?» ενδιαφέρθηκα να μάθω

«Греция все случается…»

«Τι?...»

«Γκρέτσι βσε γιέστς…»

«και σημαίνει?»

« Στην Ελλάδα όλα συμβαίνουν. Στην Ελλάδα όλα είναι
δυνατά. Είναι η χώρα της ευημερίας, όπου μπορείς
να τα έχεις όλα…»

Τον κοίταξα με απορία.
Ώστε έτσι μας φαντάζονται οι Ρώσοι…



Στο νου μου εκείνη τη στιγμή ήρθε μια φράση
από βιβλίο του Ερικ-Εμάνουελ Σμιτ
«...Σταμάτα το αυτοκίνητο. Μύρισε. Τί μυρίζεις;
Μυρίζει ευτυχία: είμαστε στην Ελλάδα.
Οι άνθρωποι δεν τρέχουν πέρα-δώθε,
μες στο χασομέρι τους μας κοιτάζουν να περνάμε,
αναπνέουν βαθιά.»

Η χώρα μας μυρίζει ευτυχία.
Στη χώρα μας όλα μπορούμε να τα έχουμε, λοιπόν…





Κι όμως, πόσες φορές την πληγώνουμε,
εμείς τα ίδια τα παιδιά της!
διαφθορές, εκμετάλλευση, καταστροφή της φύσης,
αδιαφορία για τον άνθρωπο, οικονομική εξαθλίωση,
άσχημη πολιτική συμπεριφορά,

κακή διαχείριση πόρων, κρατικών θέσεων, αθώων ψυχών

Α! ρε Μπόρις μακάρι να μπορούσα
να συμφωνήσω μαζί σου…

την Πέμπτη το βράδυ,
που περίμενα 2 ώρες στην ουρά,
να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο
και γύρω η μυρωδιά του καυσίμου
είχε πνίξει… τη μυρωδιά της ευτυχίας…





13 comments:

ΝΑΪΑΔΑ said...

ναταλακι ζουμε στην χωρα που ολα γινονται...στην χωρα που μυριζει ευτυχια αλλα κοιτα να δεις τι εγινε χωρις να το καταλαβουμε...
καποια στιγμη η μυρωδια της ευτυχιας αρχισε να ενοχλει καποιους και προσπαθησαν να την αλλαξουν με την μυρωδια της μιζεριας...της ματαιοδοξιας...της βρωμιας και πολλων αλλων αρωματων...ετσι σιγα σιγα ξεχαστηκε η μυρωδια της ευτυχιας και συνηθισαμε στα αλλα αρωματα...
μακαρι να γυριζαμε ξανα εκει...στην χωρα που ολα γινονται...στην χωρα με τις πιο πολλες ομορφιες...και σε αυτο το αρωμα της ευτυχιας...!
τι καλα που θα ηταν!
νεραιδενια φιλακια!

panathinaeos said...

κινδυνεύουμε να γίνουμε μια κοινότητα ανθρώπων χωρίς έρμα, χωρις αρχές, χωρίς γλώσσα, ένας όχλος που κινείται ενστικτωδώς προς τον εύκολο πλουτισμό, και την τυφλή κατανάλωση, και θέλει να πιστεύει ότι για όλα τα κακά φταίει το κράτος και οι άλλοι...
ως υπέρτατη αξία αναδεικνύεται η "εύκολη κονόμα" (a quick dollar for nothing που λένε και οι αμερικάνοι), η λαμογιά, το νταβατζιλίκι, το άγριο κυνήγι πάσης μορφής και είδους εξουσίας και το χαφιεδιλίκι...

οι μη ακολουθούντες αυτον τον όχλο δυστυχως δεν εχουν αρθρώσει Λόγο εναλλακτικό, αντιθέτως, πολλοί χαρακτηρίζονται απο καθηλώσεις σε δόγματα του παρελθόντος, η τα νεωτεριστικά και της μόδας της σημερινής, που όμως στερούνται στέρεας βάσης και διάρκειας...

και βέβαια εκείνο που σώζει την υπόθεση προς το παρον είναι που υπάρχουν εξαίρετες μονάδες, άνθρωποι διακεκριμένοι και εξαίρετοι, που φέρνουν το καράβι στα ίσια και δεν μπατάρει...
(δεν αναφέρομαι σε τιτλούχους, αξιωματούχους, προεδρους, διδάκτορες κτλ, αλλά σε απλους ανθρωπους που ζουν διαφορετικά και εχουν αποψη επι του θεματος και αυτη την αποψη την εκφραζουν και την εφαρμοζουν)

αυτοί οι άνθρωποι δίνουν έμπνευση και κουράγιο σε άλλους για να φερθουν ανάλογα και να αναζητήσουν άλλες αρχες, άλλες αξίες και άλλο τρόπο ζωής...

αποτελούν θύλακες αντίστασης στον ισοπεδωτισμό της κυρίαρχης αντίληψης και πρακτικής...
και ισως και την πραγματική ελπίδα για το μέλλον

Roadartist said...

Πολυεθνικη συντροφια... ;ppp
Διαφορετικά να έρχεσαι ως τουρίστας σε μια πόλη, και διαφορετικά να τη ζεις...Οι ξενοι νομιζουν οτι ολα ειναι χαλαρα, αλλα συμβαινει ακριβως το αντιθετο..

Αν θες παίζεις.. εχεις προσκληση, καλη εβδομάδα ;)

Natalia said...

καλησπέρα ναιάδα

τι καλά που θα ήταν...
αλλά δυστυχώς τα ωραία αρώματα τα πληρώνουμε πια πολύ ακριβά

φιλιά και σε σένα


γεια σου παναθήναιε

με την ωραια σκεψη...
σαν χείμαρος ειναι

ναι, το καραβι ακόμα δεν μπατάρει, χάρη σε καποιους εναπομείναντες ρομαντικούς...


roadartist χαίρε

πολυεθνικοτατη... ελληνες, ρωσοι, άγγλοι, γερμανοί, και 2 αμερικανοι

παρ' ολα αυτά, την αγαπάμε την ελλαδίτσα μας ε?

έρχομαι να δω την πρόσκληση

φιλάκια και καλή εβδομάδα

Ra Ma said...

Τι είναι αυτό το πράγμα! Σε κάθε φήμη χαμός γίνεται! στα super market, στα βενζινάδικα, ...παντού. Λες και ήρθε το τέλος του κόσμου.

Είδα στις ειδήσεις σήμερα που σε μια τελετή πήραν την Ελληνική υπηκοότητα (ορκίστηκαν) κάποιοι αλλοδαποί. Και έδειχνε πόσο περήφανοι και πόσο συγκινημένοι ήταν μερικοί.

Δεν ξέρω, μόνοι μας έχουμε κλείσει τα μάτια? μας τα έχουν κλείσει άλλοι?, το θέμα είναι ότι για κάποιους η Ελλάδα φαντάζει παράδεισος όσο αν αυτό ακούγεται ως ανέκδοτο.

Καλό βράδυ!!!
(είπαμε άστα τα hemiptera τώρα!)

faraona said...

Ειδες βρε Ναταλια μου...οι οπτικες ινες εεε συγγνωμη οι οπτικες γωνιες μας φταινε.Ο καθενας απ την δικη του.
Το βλεπω κι εγω σημερα στα σχολια για το ποστ της Ανατολης που αναρτησα.
Αλλα οπως λεει και το Μαρκονι εδω «λες κι ερχεται το τελος του κοσμου»...
Ας ειμαστε λιγο πιο επιεικεις εξ αλλου οτι φτιαχνουμε το λουζομαστε.

καλο μεσημερι

Pan said...

Καλησπέρα.

Έπρεπε, δηλαδή να έρθει ένας Ρώσος για να μας δείξει το πόσο μίζεροι και γαϊδούρια γίναμε;

δεσποιναριον said...

Ερχομαι στην Ελλαδα περιπου δυο φορες το χρονο. Και οταν ερχομαι νομιζω οτι προετοιμαζω τον εαυτο μου να φιλτραρει τις εικονες και να μυριζει τις ευωδιες. Ισως κατα βαθος να θελω να αποφυγω την απογοητευση. Για χρονια τωρα αρνουμαι να παραδεχτω οτι δεν την ξερω την Ελλαδα του σημερα. Με το να ενημερωνομαι καθημερινα γνωριζω τα γεγονοτα, λυπαμαι με την εξαθλιωση, αλλα η πικρη μου αληθεια ειναι οτι δεν ζω την πραγματικοτητα. Οταν ερθω σε επαφη με απαραδεκτες συμπεριφορες, αυτοματα τις κατατασσω σε μειοψηφικες καταστασεις, ενω δεν ειναι. Καμια φορα αναρωτιεμαι αν ειναι βολεμα..συνειδησης αυτο. Δε πανε πολλα χρονια (σχετικο αυτο) που η δικη μου γενια πιστευα οτι θα ηταν διαφορετικη. Ναι χειροτερη ισως. Βλεπω τους συμφοιτητες μου καθε μερα φατσα φορα στην τηλεοραση να "κυβερνανε" να κανουν καταχρησεις και να εχουν ποδοπατησει καθε τι που τοτε ειχαμε για ιερο. Κι εγω τι εκανα; Λακισα; αν ειχα μεινει τι θα εκανα; Τα ιδια; Φυσικα απαντησεις δεν προκειται να παρω με τα αν. Να χαρω με τον Μπορις και τους αλλους που μας βλεπουν ενα χαρωπο και ευαισθητο λαο. Οχι μωρε οχι γιατι θα μπορουσαμε να ειμαστε στ' αληθεια!

Ναταλια μου, να πηγαινεις πιο νωρις για βενζινη, ναι; :)

Natalia said...

marc

και για μας θα μπορουσε να είναι παράδεισος η χωρα μας

στο εξωτερικό, οταν ημουν φοιτητρια, ολοι οι ξενοι ηθελαν να μας κανουν παρεα

τωρα γιατι ειμαστε οπως ειμαστε, εξηγειται, αλλά θελει μεγάλη συζήτηση

(εγω απο τη αρχη ειπα οτι ανηκε στα coleoptera, δεν το ειπα?)


faraona

επιεικεις ειμαστε, αλλά για πόσο?
χαμος γινεται τριγυρω

καλό βράδυ


pan

αυτός ετυχε μπροστά μου
αλλά πολλοι λαοί μας θεωρουν ευημερούντες...
καλησπέρα


δεσποινακι

πεντε χρονια ημουν στο Λονδινο.
Οι Ελληνες του εξωτερικου ειναι αλλιως. Η νοσταλγία ειναι μεγαλο μαραζι. Σε κανει και τα βλεπεις ολα στην πατρίδα ροδινα. Κλεινεις τα ματια σε πολλά, κι αντικρίζεις μόνο τα όμορφα, αυτά που σε κανουν περηφανο για την Ελλάδα. Εχω κι εγω συμφοιτητες, ανερχόμενους αστερες, ξέρω, και γι αυτό προσπαθω να μεινω οσο το δυνατον ανωνυμη, κρυμενη.

δεσποινα να μεινεις οπως εισαι, να προσφερεις κι εδω κι εκει που εισαι ό,τι μπορεις, και να εισαι χαρουμενη που ο καθε Μπορις μας νομιζει γη της επαγγελίας. Τουλαχιστον ας ξερουμε μονο εμεις...

φιλιά και καληνυχτα
και παντα ετσι, δυναμικη αλλά και ευαισθητη Ελληνίδα

Ra Ma said...

Αν συνεχίζεις τις προπόσεις σε τίποτα κόκκινες πλατείες, καλά κάνεις, αν όχι που στο καλό είσαι?
Η απεργία των βενζινοπωλών ...τελείωσε :)))

Καλημέρα ...Ελλάδα!!!

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Αχ! Μη σκέφτεσαι.. νιώσε! Η χώρα όπου μπορείς να τα έχεις όλα.. Πόνο, αγάπη, χαρά.. Δες τους χορούς. Από βαρύ ζεϊμπέκικο, σεκλετίδικο, μέχρι τσιφτετέλι και καλαματιανό.. Ναι, συννεφιές πολλές, μα δε θα αντέχαμε χωρίς τον ήλιο.. αυτόν που πάντα κρύβεται μες την καρδιά μας. Έστω κι αν συχνά φανερώνει το μεγαλείο του, με ένα δάκρυ, αντί χαμόγελο...

Καλή εβδομάδα!

Natalia said...

marc

όχι ακόμα στην κόκκινη πλατεία...
από τον άλλο μήνα

θα πω χαιρετίσματα στον Μπόρις από σενα

βαρέθηκες το τραγουδι ε? το αλλάζω πάραυτα με κάτι πιο light

όσο για post, αυριο, μεχρι τωρα ημουν λιγο ντεφορμέ...
καλησπέρα


ανεμοσκορπίσματα

δεν θέλω η πρωτη επίσκεψη σου εδώ να σε απογοητεύσει...

ΟΚ, κι εμένα μου αρέσει ο ήλιος
ας είναι και με δάκρυ

καλώς ήρθες στα μέρη μας

Roadartist said...

πολυ ωραιο τραγουδι.. εχεις βαλει..φιλια!