Wednesday, October 15, 2008

Στο κοριτσάκι με τα σπίρτα… του σήμερα (poor little match girl…)

BLOG ACTION DAY




“…Κανείς δεν έδινε σημασία στο κοριτσάκι
με τα σπίρτα! Αδικα η μικρή ορφανή διαλαλούσε
τη φτωχική πραμάτεια της και σίμωνε δειλά
τούς περαστικούς, ζητώντας με σβησμένη φωνή
να αγοράσουν ένα κουτί σπίρτα. Αδικα ψιθύριζε
αχνά πώς δεν ζητιάνευε, πως πουλούσε σπίρτα
για να ζήσει, αφού δεν είχε κανένα στον κόσμο.
Δεν είχαν ώρα για μία πλανόδια πωλήτρια.
Νύχτωνε και όλοι βιάζονταν να επιστρέψουν
στα ζεστά τους σπίτια, στην οικογενειακή θαλπωρή,
στο γιορτινό τραπέζι με τις χίλιες λιχουδιές…”

500.000 περίπου παιδιά ζουν σήμερα
στη χώρα μας, σε συνθήκες φτώχειας.
(600 εκατομμύρια παγκοσμίως)
Μικρά παιδιά που χάνουν από τη χαρά της ζωής,
που στερούνται βασικές παροχές,
που μεγαλώνουν σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα.





Είχα βαφτίσει ένα μικρό τσιγγανάκι
πριν μερικά χρόνια
Τη Μαρία…
Πολύ φτωχή οικογένεια
Γονείς με τρία παιδιά
Αξιοπρεπείς μέσα στην ανέχεια τους.

Την αγάπησα τη μικρή Μαρία
Μέσα από τα μάτια της είδα τον κόσμο τους
Ανθρώπους να παλεύουν για την επιβίωση
σε ένα κόσμο που είναι τόσο σκληρός πολλές φορές

Πριν τρία χρόνια η οικογένεια της έφυγε
στη Βόρεια Ελλάδα
Δεν τους ξαναείδα από τότε
Μόνο κάποια τηλέφωνα
Υποσχέθηκα όμως στον εαυτό μου
να μην σταματήσω να βοηθάω όπως μπορώ
με τις ασήμαντες δυνάμεις μου





Ας μην αφήσουμε τη φτώχεια να πλήξει τα παιδιά
Για να συνεχίσουν να πηγαίνουν σχολείο
Για να βλέπουν τον ήλιο να ανατέλλει χαρούμενα
Για να γευθούν κάτι από τη γλύκα της ζωής
Για να συνεχίσουν να τραγουδούν το όνειρο
Για να ζήσουν…

“Κύριε τ' ουρανού της γης και της θάλασσας
ως πότε θ΄ αγρυπνούμε
ως πότε θα διψάμε
ως πότε δεν θα πεθαίνουμε?”





Υγ ευχαριστώ τον Παναγιώτη για τις τόσο
ζωντανές φωτο
γραφίες του (2 μεσαίες)

15 comments:

Pan said...

Καλησπέρα.

Διάβασα αυτά που έγραψες και λίγο έλειψε να μην ανεβάσω τίποτα.

δεσποιναριον said...

Εισαι πολυ γλυκο πλασμα Ναταλια.

panathinaeos said...

ναταλια τα καταφερες να με συγκινησεις και δεν συγκινουμαι ευκολα...
μακαρι αυτοι που ειναι διπλα σου να ανασαινουν την ψυχη σου

ΝΑΪΑΔΑ said...

Ναταλια ποσο δικιο εχεις!
....συνηθως τα λογια ειναι περιττα σε τετοιες αναρτησεις...μονο ο πραξεις μιλουν...
γι αυτο ας πραξουμε ο καθενας οπως νομιζει για να βοηθησουμε...
νεραιδενια φιλια!

Roadartist said...

Καλημερα.
τι λόγο να αφήσω?
Τα είπες όλα. Να είσαι καλά Ναταλία.

Natalia said...

ευχαριστώ όλους σας

είμαι τυχερή που σας συνάντησα στις δαιδαλώδεις γειτονιές του διαδικτύου

μακάρι να είχαν όλοι έστω λίγη από την ευαισθησία σας, θα είχαμε τοτε πολύ λιγότερη δυστυχία γύρω μας

καλησπέρα και φιλιά

Ra Ma said...

Δε φτάνει μόνο ο Κύριος, χρειάζεται και κάθε άλλος κύριος να βάλει ένα χεράκι.

Κάποτε η γυναίκα μου έκανε εθελοντικά μαθήματα στα τσιγκανάκια και γυφτάκια κάπου στο Μεταξουργείο. Όταν βγαίναμε κανένα βράδυ Ψυρρή και την έβλεπαν, έτρεχαν και έπεφταν στην αγγαλιά της, έτσι όπως ήταν, με την πραμάτια που τα έβαζαν να πουλάνε, βρώμικα αλλά με καθαρή καρδιά. Έκλεβα και εγώ που καθόμουν δίπλα της, από την αγνή αγάπη των παιδιών, που πρόσφεραν χωρίς περιορισμούς ...

Χαίρομαι και εγώ που σε συνάντησα.
Καλημέρα!!!

Masterpcm said...

Θα πρέπει για να μάθει κανείς να νοιώθει τον πόνο και την ανέχεια συνανθρώπων του, να μην είναι μόνο οικονομικά επιφανείς. Πρέπει να διαθέτεις "εσωτερικό πλούτο". που δεν αποκτιέται με χρήμα, δεν μεταβιβάζεται, ούτε δανείζεται...
Εκεί να δείτε, τι φτώχεια υπάρχει...

Μου άρεσε ο χώρος σας, θα σας επισκέπτομαι στο μέλλον. Να είστε καλά.

Στο χαλάκι της πόρτας, άφησα την καλημέρα μου

Natalia said...

marc

την καταλαβαίνω αυτή την αγκαλιά...

καλό απόγευμα

υγ εγω χαιρομαι πιο πολύ :)


masterpcm

γεννιέσαι έτσι, δεν γίνεσαι
συμφωνώ μαζί σου

καλώς ήρθες στα μέρη μας

υγ σιγουρα αφησες την καλημερα στο χαλακι? νομιζω την βρήκα στη γλάστρα με την αζαλέα :)

lakis said...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την άλλη όψη της σελήνης, την όχι και τόσο φωτεινή. Βράδυ καλό

faraona said...

Aπο μικρο παιδακι στο σχολειο δηλ απο το 1960 και μεχρι τωρα ακουω το ιδιο πραγμα,τα παιδακια πεινανε,τα παιδακια πεθαινουν,τα παιδακια δεν εχουν γονεις,τα παιδακια κακοποιουνται.Και δωστου τα πακετα ,τα χρηματα,απο το υστερημα πολλες φορες ,και δωστου η συμπονια,οι προσευχες...και δωστου οι οργανωσεις ,οι γιατροι χωρις συνορα και τοσα κι αλλα τοσα...και τα παιδακια ακομη και σημερα που ειμαι 54 χρονων,συνεχιζουν να πεινανε,να ρημαζονται,να υποφερουν...

Κι αναρωτιεμαι.
Τοσος κοσμος τοσα χρονια βοηθαει,συμπαραστεκεται,δινει,προσφερει...μηπως ομως κατι δεν παει καλα?
Μηπως οσο κι αν προσπαθει ο κοσμος ...αν δεν μοιραστει ο πλουτος ισομερως πανω στη γη δεν προκειται να γινει ποτε τιποτε?
Μηπως πρεπει να παρουμε τα οπλα και να κατεβουμε στους δρομους σ ολο τον πλανητη κι οποιον παρει ο χαρος?
Η μηπως παλι ακομη κι ετσι, με το εσχατο των πραξεων,δεν γινει τιποτε και απλως πνιγουμε στο αιμα?
Λεω ...
ξερω κι εγω?
καλο βραδυ Ναταλια μου.

Natalia said...

λάκης φουρουκλάς

η σκοτεινή πλευρά της σελήνης και για τους μη προνομιούχους ε?
ναι, έτσι είναι

καλώς ήρθες λάκη
καλησπέρα


faraona

σίγουρα κάτι δεν πάει καλά
δεν ξέρω με τι τρόπο θα μπορούσε να λυθεί ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, δυναμικά ή όχι

αυτό που καταλαβαίνω κι αυτό που αισθάνομαι, όπως κι εσύ, είναι ότι αφού υπάρχει μια τέτοια κατάσταση, όσοι και όπως μπορούμε, ας σταθούμε δίπλα σ' όσους μας χρειάζονται

καλησπέρα
φιλιά

Ιωαννα said...

Μπορω μονο να σου αφιερωσω την ιστορια Μετρώντας τ αστέρια .
Κι αυτο μονο σαν μια τρυφερή αγκαλιά σ ολες τις γλυκιές σκεψεις σου .

Ιωαννα

Υγ. γιατι τελικα οι ανθρωποι δεν ειμαστε οι σκεψεις μας αλλα, οι πραξεις μας .

Σε φιλω

Anonymous said...

Τρυφερό, συγκινητικό, αισιόδοξο...

Σε χάρηκα σήμερα, έστω και αργά.

Natalia said...

γεια σου joanna

ευχαριστώ για την αφιέρωση
και τα πολύ γλυκά σου λόγια
καλησπέρα και φιλιά


stixakia

κι έλεγα ότι χάθηκες...
καλησπέρα ποιητή