Τον φοβάμαι…
Τον συνδέω με το απόλυτο σκοτάδι
Τον συγκρίνω με την αφόρητη μοναξιά
Ανατριχιάζω στη σκέψη της υποχρεωτικής σιωπής…
Σήμερα το βράδυ στο προαύλιο των Αγγέλων,
οι όποιες σκέψεις τρόμου εξαφανίσθηκαν.
Η γαλήνη της εξοχής, η μυρωδιά της πασχαλιάς,
η θέα των θεόρατων αιωνόβιων πεύκων,
τα χαμηλά φώτα του έρημου υγρού δρόμου,
η ταπεινή συντροφιά των κεριών που έτρεμαν,
το αεράκι που διστακτικά χάιδευε τα μαλλιά μου
και φιλούσε το πρόσωπο μου, οι ύμνοι που έψαλε η
αυτοσχέδια χορωδία (μαζί κι εγώ),
όλα αυτά…
με παρέδωσαν στη μαγεία της βραδιάς
Άνευ όρων…
Το πνεύμα πέταξε ψηλά,
το σώμα υπάκουσε στο μυστήριο,
η ψυχή ζωντάνεψε αναπάντεχα
και η καρδιά σκίρτησε…
Κι εγώ?
Άκουσα δειλά μια φωνούλα να ψιθυρίζει μέσα μου…
…υπάρχει και η Ανάσταση…
Τον συνδέω με το απόλυτο σκοτάδι
Τον συγκρίνω με την αφόρητη μοναξιά
Ανατριχιάζω στη σκέψη της υποχρεωτικής σιωπής…
Σήμερα το βράδυ στο προαύλιο των Αγγέλων,
οι όποιες σκέψεις τρόμου εξαφανίσθηκαν.
Η γαλήνη της εξοχής, η μυρωδιά της πασχαλιάς,
η θέα των θεόρατων αιωνόβιων πεύκων,
τα χαμηλά φώτα του έρημου υγρού δρόμου,
η ταπεινή συντροφιά των κεριών που έτρεμαν,
το αεράκι που διστακτικά χάιδευε τα μαλλιά μου
και φιλούσε το πρόσωπο μου, οι ύμνοι που έψαλε η
αυτοσχέδια χορωδία (μαζί κι εγώ),
όλα αυτά…
με παρέδωσαν στη μαγεία της βραδιάς
Άνευ όρων…
Το πνεύμα πέταξε ψηλά,
το σώμα υπάκουσε στο μυστήριο,
η ψυχή ζωντάνεψε αναπάντεχα
και η καρδιά σκίρτησε…
Κι εγώ?
Άκουσα δειλά μια φωνούλα να ψιθυρίζει μέσα μου…
…υπάρχει και η Ανάσταση…
5 comments:
Ο εκ αντιδιαμέτρου συσχετισμός σου υπέροχος! Ένοιωσα και εγώ τη μαγεία της βραδιάς και ...μου μετέδωσες μια ελπίδα.
Καλή Ανάσταση να έχεις!!!
(Τελικά δεν κρατήθηκα, σου έγραψα!)
Έτσι όπως το περιγράφεις, ακόμη και εγώ ο άθρησκος συγκινήθηκα.
marc
Καλή Ανάσταση...
γιατί να μη μου γράψεις? τι έκανα το τόσο φοβερό? :)
Pan
Αφού κατάφερα κι αυτό, μπορώ να αποσυρθώ ήσυχη...
ναι υπαρχει και η Ανασταση αυτο ειναι αληθεια...
δυστηχως για να φτασεις εκει πρεπει πρωτα να περασεις απο την σταυρωση...
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Χρονια πολλα με υγεια και αγαπη κοριτσι μου!!!
πολλα νεραιδενια φιλακια!!!
χριστος ανεστη! αν υπαρχει κατι στην ελληνικη παραδοση που δενει ολους τους αιωνες μαζι σαν χαντρες σε κομπολοι ειναι η χαρμολυπη, η αναζητηση της ψυχικης ικανοτητας να βιωνεις και να διαχειριζεσαι στη διαδρομη του βιου την χαρα και την λυπη χωρις σταματημο... το Πασχα το λατρευω γιατι ειναι η χαρμολυπη η ιδια, διαχυμενη μεσα στα λιβαδια, στους ελαιωνες, αγκαλιασμενη με τις παπαρουνες και τις μαργαριτες, αγκαζε με τις πασχαλιες
Post a Comment