Wednesday, May 27, 2009

αρετές και αμαρτίες...

Παρείσακτες ιδέες χοροπηδούν
Βάναυσες απολαύσεις παρασύρουν

Λήθαργος που ρουφάει στη χοάνη του
όνειρα και σκέψεις

Θα περπατήσει,
κρατώντας κάτω από μια αραχνούφαντη σκεπή
λυμένους κόμπους
από ένα δεξιοτεχνικά στημένο παραμύθι

Δεν φταις εσύ
Παρεξήγηση!
Κρυμμένη μέσα στα φυλλώματα
άκαιρης ηδονής
Προσπαθώντας
να ξεθάψει τρόπο επιβίωσης

Με την άρπα κλεμμένη
από θεική παρουσία,
να παράγει ήχους
μ’ έμπνευση

Και να συχνάζει
σε κοιμητήρια
βαμμένα μονάχα με απορίες

13 comments:

faraona said...

Ναταλάκι οταν εχεις «κύμα» μέσα σου «γράφεις»...δεν παίζεις.
πολλα φιλιά και καλό καλοκαίρι.

roadartist said...

Τη καλημέρα μου Ναταλία!
..Δίχως αμαρτίες δεν θα είμασταν εμείς.. Σε φιλώ!!

Big Bad Wolf said...

Υπέροχο!

lakis said...

Όμορφα γράφεις. Στίχοι γεμάτοι εικόνες. Μέρα καλή

Natalia said...

faraona

μακρια τα παιχνιδια απο μας...
φιλια και σε σενα
καλο καλοκαιρι


roadartist

δηλαδή, αυτό που λενε "το δις εξαμαρτειν..." δεν ισχυει?
φιλακια


psychomechanic

το εννοεις?
καλησπέρα


λακη

μου αρεσει οταν βρίσκεις στους στιχους μου εικονες...

καλό βράδυ

kioy said...

Αρετή και αμαρτία...

Ένα μονοπάτι ολόκληρο. Ένας ουρανός που στάζει από φόβους, και φωτίζει χρυσάνθεμα. Μια σκιά ασάλευτα παγιδευμένη, και ένα χαμόγελο που παιχνιδίζει σαν ανοιξιάτικο αγέρι.

Αρετή και αμαρτία...
Ένας δρόμος ολάκερος, ένα ταξίδι.
Που απ' όλους τους σταθμούς, πιο γοητευτική η περιπλάνηση...

Την καλησπέρα μου, Καλώς σε βρήκα!

Natalia said...

kioy

αρετή και αμαρτία...

ένα μεγάλο σταυροδρόμι...

ποιά κατεύθυνση να πάρει κάποιος άραγε?

καλησπέρα καλώς ήρθες

Ra Ma said...

Και γιατί να είναι σταυροδρόμι?
Μήπως να δούμε την αρετή ως μια μεγάλη λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας και την αμαρτία ως μικρές παρακάμψεις χωματόδρομου για αυτούς που τους κούρασε η ευθεία???? :/

Καλησπέρα!!!

Natalia said...

ειναι σαν να μου λες...

"τι αξία έχει το όνειρο, χωρίς μικρές νοθείες!"

γεια σου marc

panathinaeos said...

η βουβη αρπα
βουτηγμενη στην βαναυση απολαυση
οι ξανθοι βοστρυχοι
αφημενοι στην θωπεια της ματαιοτητας
οι στιγμες που φευγουν
με το νερο της βροχης
οι ενοχες ειναι αχρηστα κειμηλια
παραποιημενων δογματων
η αναζητηση νοηματος ειναι η κληρονομια της σκεψης του Χεγκελ
ας ερθουν κι αλλες τετοιες πολλες στιγμες
καλυτερα ναρκωμενος απο ηδονη παρα
καθηλωμενος βωβος στα κοιμητηρια το χαραμα

υγ. και να φανταστεις οτι εχω πιει μονο καφε απο το πρωι!

Natalia said...

αφου γραφεις ετσι με σκετο καφε, φανταζομαι τις δημιουργιες σου μετά απο τα τσίπουρα :)

δεν ξερω αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί σου... τουλαχιστον αυτον τον καιρό

το μυαλο μου για καποιο λογο, δεν λειτουργει σωστα, μαλλον από υπερφόρτωση...

panathinaeos said...

αυτη η υπερφορτωση θα μας μαρανει! οσον αφορα την ουσια των πραγματων, χρειαζεται οπως λες καθαρο μυαλο, ας περιμενουμε λοιπον να περασει η θυελλα

Natalia said...

ας περιμενουμε να περασει η θυελλα λοιπον...

ελπίζω να μου αφησει κατι απο μυαλό μετά το πέρασμα της :)

καλό βράδυ