πέτα χρυσόφτερη σκέψη...

Πέτα, πέτα χρυσόφτερη σκέψη,
προς τα όρη, τους κάμπους, τα δάση,
που ευωδιάζει χαρούμενη πλάση,
και τ’ αγέρι φυσάει πιο γλυκό…

Ναμπούκο…

ίσως η πρώτη καθαρά πολιτική όπερα
που αντί να προσφέρει ψυχαγωγία, εμψύχωνε το λαό
για να αντισταθεί, να πετάξει προς την ελευθερία,
να ζήσει…

Η παραδοσιακή όπερα είναι καταπληκτική,
αρκεί να γίνεις κι εσύ ένα με τους χαρακτήρες…
Να μην παρακολουθείς απλά, στατικά,
αλλά να περάσεις πάνω στη σκηνή νοερά,
να αγκαλιάσεις τους ήρωες, να πονέσεις και
να γελάσεις μαζί τους, να θυμώσεις και να κλάψεις
Και στο τέλος… να τραγουδήσεις κι εσύ…

Από το ρετσιτατίβο, μέχρι την άρια,
κι από τα ντουέτα μέχρι τα χορωδιακά μέρη,
η όπερα με εντυπωσιάζει πάντα…

Το χορωδιακό των υπόδουλων του Ναμπούκο
είναι κάτι σαν εθνικός ύμνος

Το «Va, pensiero sull'ali dorate»
είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι απ’ το Ναμπούκο,
που ο Βέρντι συνέθεσε σαν αληθινός μάστορας
της όπερας… για βαρύτονο, υψίφωνο,
βαθύφωνο, μέτζο σοπράνο, τενόρο, χορωδία…

Να, άκουσε το…
Αξίζει να ταξιδέψεις μαζί του

“…Oh, my fatherland—so beautiful and so lost!

Oh, remembrance so dear, and fatal…”