το τρελοβάπορο...

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια όμορφη κοπέλα,

η Ελλάδα…
Πολλοί την αγάπησαν, ακόμη πιο πολλοί την

κυνήγησαν, κι άλλοι τόσοι θέλησαν να την κάνουν

σκλάβα τους.

Αυτή πάντα έβρισκε τον τρόπο να ξεφύγει στο τέλος,

Ηταν φτωχή, πλην όμως τίμια.
Τα χρόνια πέρασαν κι η κοπέλα μεγάλωσε, έγινε γυναίκα,

μάνα… Πάντα προστάτευε τα παιδιά της, αλλά αυτά

σχεδόν πάντα την πλήγωναν και την πληγώνουν…

Έτσι μου ήρθε να κάνω μια εισαγωγή για τις αυριανές

εκλογές, κι ένα post για να μείνει στο blog μου.

Πιστή στο έθιμο, μπλέκω τις εκλογές με την ποίηση.

Η εξουσία είναι γλυκιά, και όλοι θέλουννα γίνουν

αρχηγοί. Για αυτή τη φορά, διαλέγω τους Αρχηγούς του

σπουδαίου Γεωργίου Σουρή και παραδεχτείτε ότι είναι

τέλειος και απόλυτα διαχρονικός.

«Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!

ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ μέρα;

ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,

καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;

Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...

σ’ ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρώνουν,

τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·

ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,

κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ σ’ τὴ μέση καὶ γυναῖκα.

Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης

ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,

ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·

ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,

ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.

Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,

ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.»

Μα και η παρουσίαση της Ελλάδας σαν τρελοβάπορο

από το μεγάλο Ελύτη, είναι απίστευτα μοναδική…

«Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά

κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα - μάινα"

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές

φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο

κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς,

βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ,

τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε,

χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε,

μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα

παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα.»

Να η ιστορία της Ελλάδας, η ιστορία του τρελοβάπορου.
Ο ήλιος ο Ηλιάτορας, που είναι για τον Ελύτη,

η ελληνική ψυχή, η ίδια η ζωή, το ελληνικό

πνεύμα φωτίζει το "Τρελοβάπορο”.

Κι εμείς παλεύουμε για να βρούμε μια θέση στο
πλοίο, να ταξιδέψουμε με την Ελλάδα, να βρούμε
τον Ηλιάτορα μεσοπέλαγα.

Καλή ψήφο… με σύνεση ή με παρόρμηση

Υγ τα τραγούδια επίκαιρα…
και όλα τραγουδάρες…
Διαλέξτε όποιο σας ταιριάζει!