Tuesday, October 27, 2009

magic jasmine...


Ζήλεψα την ομορφιά του φθινοπώρου που φεύγει…
Μάτια έκπληκτα
σ΄ αναζήτηση ονείρων?

Ουάου, δεν έχω ξαναβρεθεί σε τέτοια γή…
Πόσα χρώματα λάμπουν κάτω από τα πόδια μου!
Είμαι τόσο ψηλά, μα βλέπω τα πάντα καθαρά,
ακόμη και το πιο μικρό φύλλο, ακόμη και το πιο
τρυφερό λουλούδι…

Το μαγικό χαλί μου πετάει πάνω από καταπράσινες
πεδιάδες, τροπικά δάση, αγριεμένους ωκεανούς,
γαλανές θάλασσες…
Κι εγώ γελάω κι είμαι απέραντα ευτυχισμένη κι
ελεύθερη, καθώς αντικρίζω την ομορφιά, τη ζωή,
τη λάμψη, τη δύναμη, την υπόσχεση…





Ριπές απογοήτευσης
Πληγές ατελεύτητες
Φίλοι, εχθροί
Αναπάντητα ερωτήματα


Το γκρίζο σύννεφο φάνηκε ξαφνικά μπροστά μου
Εκανα κάποιες αδύναμες προσπάθειες να το
αποφύγω, αλλά ήταν μάταιες…
Σαν να μπήκα σε μια μαύρη τρύπα, ένιωσα μια
φοβερή δύναμη να με τραβάει στο εσωτερικό της…

Το μαγικό χαλί μου δεν μπορούσε να ξεφύγει…
Μπήκε στο πιο σκοτεινό τμήμα που θα φανταζόμουν
ποτέ και με παρέσυρε σε μια ατελείωτη δίνη…
Φοβήθηκα ότι θα έμενα παγιδευμένη εκεί μέσα
για πάντα…



Η βροχή γέλασε ένα μεσημέρι,
άγγιξε χορδές

Μάτια ευαίσθητα
Σκληρή μορφή, γλυκιά μορφή

Τώρα βρέθηκα σε ένα αχανές τούνελ…
Συνεχείς εκρήξεις κατά μήκος του, με έκαναν να
σκεφτώ ότι είμαι μάρτυρας ενός εκπληκτικού
σουπερνόβα, καθώς υπέροχα φωτεινά αντικείμενα
σχηματίζονταν από τον προγεννήτορα…
Κι έφθαναν στ’ αυτιά μου φωνές παράξενες που με καλούσαν
«γιασμίν, βγάλε με από τη φυλακή μου…
Ελευθέρωσε με»…




Ο δαίμονας τρύπωσε στο μυαλό
Χάιδεψε με τη φωνή του τις σταγόνες
Το μυαλό αναποδογύρισε τη συνείδηση,
Οι αισθήσεις έπλεξαν το μυστήριο…
Φωτιά…

Υστερα χάθηκα στις ατραπούς του ουρανού…
Τα χέρια μου μπλέχτηκαν με τα χέρια
της αδυναμίας μου…
Η φωνή μου ταξίδεψε μαζί με τη σιωπή…
Τα χείλη κινήθηκαν αρμονικά
και τα δεσμά ξαφνικά έσπασαν…
Ελευθερία?




Υγ freedom και desert rose
σπέσιαλ για σας...

4 comments:

προφήτηs said...

Μια διαφορετική jasmine...

υπέροχο το κείμενο.. ότι κ αν λες...

όσο για την ελευθερια... ας μείνει στις καρδιές όλων...ας μην φυλακιστεί ποτέ κανείς, κ αν γίνει, ας πετάξει μαζί με εκείνο το μαγικό χαλί...

καλησπέρα

Natalia said...

μετά από μια περίεργη στιγμή της ζωής μου, είσαι ο πρώτος μου επισκέπτης...

γι' αυτό σου αφιερώνω αυτό το post, αφού σου αρέσει κιόλας

ευχαριστώ...

υγ την ελευθερία τη φόρτωσα ήδη στο χαλί... :)

panathinaeos said...

επιτελους! ξαναγυρισες κοντα μας! τι να πω για τα χαλια και τα λουλουδια; ειναι το ριζικο η χαρα να εναλλασσεται με τη λυπη και οσοι δεν το καταλαβαινουν δεν ζουν! και βεβαια προυποθεση της ελευθεριας ειναι ο θανατος του ναρκισσου!

Natalia said...

μακριά από μας ο νάρκισσος...

οσο για την εναλλαγή χαρας - λυπης,
βασικο συστατικο ζωής