Sunday, April 25, 2010

κόκκινα λόγια…

Μία ιστορία χωρίς πολλές λέξεις…



Με εντυπωσιάζει το κόκκινο τριαντάφυλλο,
όταν ενώνει τα πέταλα του με την πρώτη
δροσιά του ξημερώματος…



Με ενθουσιάζουν οι στιγμές, που καθισμένη
μπροστά στο κόκκινο πιάνο μου, αγγίζω τα
πλήκτρα απαλά και αφήνω τις νότες να
χαιδέψουν την ακοή…



Μου αρέσει να φοράω το κόκκινο φουστάνι
της φωτιάς από μεταξωτό ύφασμα και τις
κατακόκκινες ψηλές μπότες…





Χαλαρώνω, όταν στα κόκκινα χείλη μου
πλησιάζω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί κι
αφήνω τα αρώματα να δελεάσουν το
λαιμό μου…






Μου αρέσει το κόκκινο τατουάζ που έχω στην
αριστερή πλευρά της μέσης μου, μυστικό,
μόνο για μένα…



Λατρεύω να μου προσφέρουν κόκκινα τριαντάφυλλα,
βαμμένα με το αίμα της καρδιάς τους…






Ενθουσιάζομαι όταν ο πειρασμός χτυπάει τις
πόρτες… Ο κόκκινος πειρασμός…
που αθώα παραμονεύει με τη μορφή του
κατακόκκινου μήλου να παρασύρει
ή να κοροιδέψει…



Απολαμβάνω τη στιγμή που το κόκκινο φεγγάρι
με σημαδεύει και βλέπω τις σταγόνες από το
αίμα του να κυλάνε στο νυχτερινό ουρανό…

Και σκέφτομαι…


My red…
sunrise, lips, dress, boots, blood, piano,
wine, temptation, heart… and moon


10 comments:

panathinaeos said...

το κοκκινο δεν υπαρχει απο μονο του
το κοκκινο αποκτα την ουσια του με την υπαρξη του μαυρου

μαυρα ματια σε κοκκινο φοντο

το απυθμενο πηγαδι της ψυχης
φωτισμενο απο το αιμα της καρδιας

κοκκινη καρδια σε μαυρο φοντο

η καψα του ποθου στο φοντο του ψυχρου υπολογισμου

μιλ φειγ με καραμελωμενες φετες απο κοκκινο μηλο με γεμιση μπελουγκα

το τριανταφυλλο της ζωης στο φοντο του επερχομενου τελους

αγαπα με οσο πιο πολυ μπορεις να αγαπησεις
για να μπορεσω να σε ξεχασω

Άδικη Κατάρα said...

Κόκκινο... Το χρώμα του πάθους, ή του μίσους, ή της αγάπης, ή της οργής...

Από μικρή το κόκκινο ήταν το χρώμα που με μάγευε, πίστευα πως αν το άφηνα να με αγκαλιάσει θα μου έδινε μια στάλα της μαγείας του, να με κάνει λίγο πιο δυνατή, λίγο πιο σταθερή, λίγο πιο ευαίσθητη.

Ίσως το κόκκινο να είναι ο ορισμός του πάθους, ίσως το πάθος από μόνο του να δημιουργεί ένα τόσο αισθησιακό χρώμα.

Καλή σου μέρα Ναταλια :)

Ρούλα said...

Βγήκε απ' το κόκκινο το μαύρο
και τώρα που να πάει δεν ξέρει
Κόκκινα που 'ναι όλα τα μέρη
Το 'να που απόμεινε ίσως θα 'βρω
Τα Ρω του Έρωτα-Ο.Ελύτης

υγ.θα έγραφα και κάτι για το πράσινο αλλά το αφήνω για να μη χαλάσω τη μαγεία της ανάρτησης :)

καλή εβδομάδα Ναταλία!

faraona said...

Ναταλία?
Εισαι εδω η χάθηκες στο κόκκινο?

Natalia said...

παναθήναιε

Αχα! και νόμιζα ότι ήμουν μόνη... οπαδός του "μαύρου"

Απλά εξαίσιο το σχόλιο σου... σε όλα είμαι μέσα

Επίσης κόκκινη φλόγα σε μαύρο καπνό... και κατακόκκινο φεγγάρι σε κατάμαυρο ουρανό!

υγ ξέχασες... το κόκκινο του θρύλου στο φόντο της μαύρης ήττας :) (το θυμήθηκε η Ρούλα)

Natalia said...

άδικη κατάρα

κόκκινο και μίσος... ποτέ! :)

Ποιητικό το σχόλιο σου, όπως αρμόζει σε ένα χρώμα που σαρώνει προσεκτικά τα πάντα στο πέρασμα του... αισθήματα, αντιστάσεις, πάθη,αμφιβολίες, φραγμούς...

καλό βράδυ

Natalia said...

Ρούλα

"Καὶ τότε εἶδα τὸ κόκκινο τὸ σύννεφο
νὰ μεγαλώνει, ν᾿ ἀνάβει τὴν καρδιά μου..."

υγ παρ' οτι η χθεσινή βραδιά ηταν πράσινη, έσβησα τον πόνο μέσα μου με το post χαχαχα

καληνύχτα κι ευχαριστώ για το στίχο

Natalia said...

faraona

... παρούσα

τα ταξίδια τέλος για λίγο διάστημα... ακόμα και στα χρώματα :)

καλησπέρα

Ra Ma said...

Φωτιά στα κόκκινα, τέλος!

Το ξέρω πως ώρες-ώρες γίνομαι πεζός αλλά αυτό το χρώμα μόνο για κίνδυνο σε προειδοποιεί (απαγόρευση, προειδοποίηση, φανάρια, θυμός, φωτιά κλπ). Ακόμα και ο έρωτας που οι ποιητές εξυμνούν στην ίδια κατηγορία εντάσσεται ...λέμε τώρα :))

Καλημέρα!!!

Natalia said...

γιατί τέλος στα κόκκινα marc?

και ο κίνδυνος πολλές φορές είναι ελκυστικός...

υγ επικίνδυνος έρωτας? ουάου... κόκκινος έρωτας...