πέμπτο βραδυ (η ορχιδέα...)

Cidade Maravilhosa…

Μπορεί να μη μιλάω πορτογαλικά ακόμη,
αλλά καταλαβαίνω ότι το Ρίο θεωρείται η
καταπληκτική πόλη… Θα δούμε…

Θα συναντηθούμε στο Teatro Municipal,
στην Οπερα, απέναντι από την Πλατεία
Cinelandia. Υπέροχο κτίριο, φωτισμένο
άπλετα.

Ελπίζω να μη χαθούμε…

Μου είπαν ότι η Copacabana έχει αλλάξει όψη
Κι από εξωτική περιοχή με δεκάδες bars και
clubs, έχει γίνει πόλος έλξης για τους φανατικούς
των strip shows.

Οσοι θέλετε από τους κυρίους, μπορείτε να
ξεκόψετε από την παρέα. Οι άλλοι όμως
ελάτε μαζί μου.
Η νυχτερινή, μαγική, τρελή και απόλυτα
υπέροχη νυχτερινή ζωή στο Rio de Janeiro,
αρχίζει…

Ξεκινάμε από το bar Baronetti στην Ipanema.
Λευκοί μοντέρνοι τόνοι σε όλο το bar και ωραία
κοκτέηλς με συνοδεία sushi.(αν θέλετε).

Μετά στο Melt για πιο high society συναντήσεις,
σε αναπαυτικούς καναπέδες, με φοβερά ποτά
και ρυθμούς samba, techno και hip-hop.

Βγαίνοντας από κει, κατευθείαν για Copacabana.
Το Fosfobox είναι νέο, αλλά με τέλειους
ηλεκτρονικούς ήχους. Το Bunker 94 είναι
από τα πιο κλασσικά night clubs, ανακαινισμένο
και ζωντανό, με τόσα διαφορετικά είδη
μουσικής να παίζουν.

Αν αντέχετε, πάμε στο Mariuzinn club.
Θα χορέψουμε salsa μέχρι τελικής πτώσης.
Κόκκινο χρώμα παντού και ρυθμοί που
ξεσηκώνουν…

Για το ποτό απόψε, δεν έχω καμία αμφιβολία.

Ipanema Cocktail…

Σε ένα σέικερ ρίχνουμε πάγο,
2 μέρη Cachaca, 1 μέρος βερύκοκο νέκταρ,
¾ οz. χυμό lime και ¾ oz. Madeira.
Χτυπάμε καλά.
Σερβίρουμε σε παγωμένο ποτήρι-μαρτίνι
και γαρνίρουμε με μια φέτα lime.

Ο ποιητής σήμερα μεγάλος και νοτιοαμερικάνος…

Walking around και Pablo Neruda…

Συμβαίνει πως κουράζομαι να ‘μαι άνθρωπος.

Συμβαίνει πως μπαίνω σε ραφτάδικα και σινεμάδες

μαραμένος, αδιαπέραστος, σαν ένας κύκνος από

τσόχα πλέοντας σ’ ένα νερό από καταγωγή και

στάχτη.

Η οσμή από τα κομμωτήρια με κάνει να κλαίω

με κραυγές. Μονάχα θέλω μια ξεκούραση από πέτρες

ή από μαλλί, μονάχα θέλω να μη βλέπω καταστήματα

και κήπους,ούτε εμπορικά, διόπτρες, κι ασανσέρ.

Συμβαίνει πως κουράζομαι απ’ τα πόδια και τα

νύχια μου κι απ’ τα μαλλιά και τη σκιά μου.

Συμβαίνει πως κουράζομαι να ‘μαι άνθρωπος.

Με τι κουράγιο θα αφήσουμε αυτή την πόλη!
Οι σκέψεις και οι εικόνες στριφογυρίζουν
στο μυαλό μου καθώς μπαίνουμε στο
αεροπλάνο.

Η ανατολή, μας βρίσκει να αποχαιρετάμε
το όνειρο από ψηλά.

Adios Cidade Maravilhosa!