fifth symphony (the finale...)

Το club «η φωλιά της samba» ήταν γνωστό
όχι μόνο σε όλη τη χώρα, αλλά και σε
ολόκληρη την ήπειρο…

Ηταν ένας χώρος τόσο παράξενος, αλλά και
τόσο εκπληκτικά εντυπωσιακός.

Όλα μπορούσαν να συμβούν εκεί…

Κι αυτός, ο επαίτης του ονείρου, ο σκοτεινός
κλέφτης των ψυχών, ήταν εκεί, για να ζητιανέψει
λίγη από τη μαγεία της σάρκας, μια ακτίδα από
το φως των αιώνων, να νιώσει στις φλέβες του
τη θέρμη του αίματος που ρέει μακριά από το
νέφος της ζωής…

Η αίθουσα των θαυμάτων ήταν κατάμεστη από
θαμώνες που είχαν μαζευτεί από τα τέσσερα
σημεία του Ορίζοντα, για να λαμπρύνουν την
αφόρητη μοναξιά τους με το φημισμένο
τραγούδι της αυταπάτης…

«Ξαναθυμάμαι τη λαγνεία που το σκοτεινό
έρεβος έφερε στο σώμα μου. Πάλι εδώ, πριν
αμέτρητα χρόνια, όταν το ρήμα υπάρχω με
εξουσίαζε και ο πόθος για την υπέροχη
θνητότητα κυριαρχούσε παντού στο χώρο
αυτό»…

Τα φώτα χαμήλωσαν, οι πελάτες με το επίσημο
ένδυμα της θλίψης σιώπησαν, τα γκαρσόνια
σταμάτησαν για λίγο να σερβίρουν το νέκταρ
της «άλλης γης»…

Η μουσική πλημμύρισε την αίθουσα…

Αυτός νόμιζε ότι βάδιζε σε έναν απρόσιτο
δρόμο, ενώ τα νυχτερινά άστρα χάνονταν
σιγά σιγά από τον φανταστικό ουρανό…

Πιο πέρα, είδε τη θάλασσα να φεύγει μακριά
και να αφήνει τη χρυσή άμμο κάτω από τα
πόδια του…

Δίπλα του η ανάσα των πνευμάτων, με ρυθμό
βασανιστικό…

Απέναντι η ορχήστρα να παίζει το απατηλό
παιχνίδι της, ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν…
Νόμιζε ότι κινιόταν σε μια ανεμοθύελλα του
νου…

Είχε φύγει από τον κόσμο αυτό…
Τον είχε συνεπάρει η μέθη μιας κυρίαρχης
παρουσίας που δεν μπορούσε να προσδιορίσει…

Αλλά πώς? Πώς θα βρισκόταν στην άλλη όχθη?

Και τότε την είδε…
Φάνηκε από την άλλη πλευρά της αίθουσας,
κατέβηκε το λόφο αργά κι εμφανίστηκε ανάμεσα
από το πούσι των σκιών των ζωντανών νεκρών…

Ηταν όπως τη φανταζόταν… η νεράιδα του…

She was dressed in white...
She was smiling between hope and destruction...

She was walking through the dead souls with
her bright wings...
She was serious, without an expression in her
face...

And suddenly she saw him...
He was waiting for her...

The diversification was the only movement
that seemed suitable...

Προχώρησε προς το μέρος του κι άπλωσε
το χέρι της…

The fairy looked so beautiful...

υγ ευχαριστώ…
Ευχαριστώ για τη συντροφιά σας…
Τώρα μπορείτε να γράψετε ό,τι σχόλιο
θέλετε…

Και θα ήθελα ο κάθε ένας από σας να επιλέξει
μία από τις λέξεις που πρότεινε και να κάνει
μια μικρή πρόταση… για να την έχω εδώ…