Το ταξίδι αυτό είναι μακρινό αλλά και σύντομο…
Θα μας πάει παντού αλλά και πουθενά…
Ο προορισμός είναι μάλλον άγνωστος.
Η γνώση είναι πολύτιμη.
Η εμπειρία συσσωρευμένη…
Είμαστε παιδιά, μαζί και ενήλικες…
Ταξιδεύουμε με τις δυνάμεις μας…
Εξαφανιζόμαστε από εδώ και ταυτόχρονα
εμφανιζόμαστε κάπου αλλού…
Το όνειρο μας είναι η χώρα του ποτέ-ποτέ…
Θα μας πάει παντού αλλά και πουθενά…
Ο προορισμός είναι μάλλον άγνωστος.
Η γνώση είναι πολύτιμη.
Η εμπειρία συσσωρευμένη…
Είμαστε παιδιά, μαζί και ενήλικες…
Ταξιδεύουμε με τις δυνάμεις μας…
Εξαφανιζόμαστε από εδώ και ταυτόχρονα
εμφανιζόμαστε κάπου αλλού…
Το όνειρο μας είναι η χώρα του ποτέ-ποτέ…
Γινόμαστε όλοι μια παρέα, των χαμένων παιδιών,
αναζητώντας αυτό το κάτι το διαφορετικό,
ψάχνοντας για τη μαγική γη, που θα μας
φιλοξενήσει χωρίς αντάλλαγμα…
Γαλανά νερά, τροπική βλάστηση, φρούτα και
καρποί της νόησης, σκέψεις και ιδέες που
γεννιούνται σε σύννεφα από πόθους, επιθυμίες,
απολαύσεις…
Οπου περνάμε, οι πάγοι λιώνουν, ο ήλιος
προβάλλει πάλι λαμπερός και τα λουλούδια
ανθίζουν ξανά…
αναζητώντας αυτό το κάτι το διαφορετικό,
ψάχνοντας για τη μαγική γη, που θα μας
φιλοξενήσει χωρίς αντάλλαγμα…
Γαλανά νερά, τροπική βλάστηση, φρούτα και
καρποί της νόησης, σκέψεις και ιδέες που
γεννιούνται σε σύννεφα από πόθους, επιθυμίες,
απολαύσεις…
Οπου περνάμε, οι πάγοι λιώνουν, ο ήλιος
προβάλλει πάλι λαμπερός και τα λουλούδια
ανθίζουν ξανά…
Μαγικό καλοκαίρι…
Θα ήθελα κάποια στιγμή να φωνάξω κι εγώ
σαν τον Πήτερ Παν:
" Πιστεύω σε νεράιδες, αληθινά πιστεύω…"
Θα ήθελα κάποια στιγμή να φωνάξω κι εγώ
σαν τον Πήτερ Παν:
" Πιστεύω σε νεράιδες, αληθινά πιστεύω…"
υγ θα λείψω για περίπου 2 εβδομάδες
θα διαβάσω τα σχόλια σας όταν γυρίσω…
καλό υπόλοιπο καλοκαίρι…
θα διαβάσω τα σχόλια σας όταν γυρίσω…
καλό υπόλοιπο καλοκαίρι…
17 comments:
Ναταλια, εσυ ξεφυγες απο τις δικες μας πραγματικες παραλιες και εφιαξες μια μαγικη δικια σου. Αφου ομως πιστευεις στις νεραϊδες σιγουρα θα τις δεις στο δικο σου καυτο καλοκαιρι. Παντως δεν ειναι κακη ιδεα, αφου δεν προβλεπεται να φυγω τον Αυγουστο να δοκιμασω. Κλεινω τα ματια, φευγω..
μπορεις να το πεις... έχεις αρχίσει να πιστεύεις στις νεράιδες, δε νομίζεις;
καλησπέρα, κ καλές διακοπές
Καλησπέρα.
'η χώρα του ποτέ ποτέ'... κάτι σαν ταξίδι προς τα Κύθηρα, έτσι;
Ειμαι σίγουρος ότι περνάς όμορφα στην παραλία σου!
Σου εύχομαι να είναι τόσο hot το καλοκαίρι σου, που να μην βρίσκεις 'ξηρά να πατήσεις στον ωκεανό των πυρωμένων δειλινών'.
Ναταλία να είσαι καλά που με έκανες να ξεφύγω πάλι την πρώτη μέρα που γύρισα από τις δικές μου διακοπές
ΓΕΝΟΒΕΦΑ
δεσποινάκι
δεν πιστεύω να πέρασες άσχημα στη χώρα του ποτέ ποτέ... ελπίζω μόνο να απέφυγες τον κάπταιν χουκ χαχαχα
υγ πάντως κι η πραγματική παραλία που πήγα δεν ήταν κι άσχημη... :)
φιλάκια
προφήτη
ναι... το παραδέχομαι δημοσίως
σε λίγο θα βλέπω και illusions...
καλημέρα
Pan
η αλήθεια είναι ότι και τα Κύθηρα έχουν τον πειρατή τους... το φημισμένο Μπαρμπαρόσσα...
ναι πέρασα τέλεια στην παραλία μου
marc
έπιασε η ευχή σου...
έκαιγαν τα πάντα... το νησί πήρε φωτιά
μόνο στον ωκεανό έβρισκα δροσιά... :)
Γενοβέφα
μόλις ήρθες και θέλεις να ξαναφύγεις?
άλλος ένας επιβάτης για την neverland χαχαχα
Ελπίζω ο Πήτερ Παν να σε ανακάλυψε Ναταλία και η neverland που ονειρεύτηκες να γίνει Everland!
υγ.τα πεφταστέρια πάντως τα είδα κοντά στην παραλία στις 13 και 14.Μερικά ήταν πολύ θεαματικά.
καλώς μας ήρθες!!!!!!
λοιπόν Ρούλα
ξημερώματα 13 του μήνα, καθόμουν από τις 2 τη νυχτα έξω στα σκαλιά του ξενοδοχείου, μπροστά στη θάλασσα και κοίταζα τον ουρανό... είχα στραβολαιμιάσει, αλλά τίποτα. Από τις 2.30 άρχισαν κάτι φωτάκια να αναβοσβήνουν στον ουρανό, που γίνονταν όλο και πιο έντονα. Πολύ ωραίο θέαμα... Στις 3.20 βλέπω ένα πανέμορφο άστρο με μακριά φωτεινή ουρά, να διασχίζει τον ουρανό από τη μια άκρη μέχρι την άλλη και να χάνεται έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε... Αυτό ήταν το πεφταστέρι μου, είπα, σηκώθηκα και πήγα να κοιμηθώ... τέλειο...
Πραγματικά ενδιαφέρουσα γραφή, με όμορφες περιγραφές και ταξιδιάρικες εικόνες.
Νομίζω πως τα πεφταστέρια εμφανίζονται σε ουρανούς που έχουν την ανάγκη τους...Eίναι καλύτερο, περισσότερο σοφότερο θα έλεγα, να τα αφήνουμε να διανύσουν τις τροχιές τους ελεύθερα!
Αν καταλήξουν στο δικό μας ουρανό τότε, ναι!... ήταν και είναι πραγματικά τα δικά μας πεφταστέρια!
:-)
καλώς σε βρήκα!
anasa
μου αρέσουν εξαιρετικά τα ταξίδια στις μαγικές παραλίες του μυαλού... :)
αλλά και σε ποιον δεν αρέσουν?
τα πεφταστέρια πάντα αφήνονται να κινηθούν ελεύθερα σε ουρανούς που επιλέγουν... 2 ώρες στα σκαλιά του ξενοδοχείου περίμενα χαχαχα
ευχαριστώ και καλώς ήρθες
δεν ξέρω αν θα μπει άλλος εδω αλλά θελω να πω αυτό...
η μουσική που ακούτε του Πητερ Ιλιτς Τσαικοφσκυ ειναι μοναδική, εκφράζει τα πιο όμορφα εσωτερικά του αισθήματα... Κάποιοι είπαν ότι λες και γράφτηκε με το αίμα του... Η 6η συμφωνία ήταν το τελευταιο έργο του, γεμάτη πάθος, γι αυτο και ονομάστηκε pathetique... μέσα σ' αυτη φαίνεται ολόκληρη η ζωή του... λύπη, ελπίδα, ευτυχία, απελπισία...
Πέθανε 9 μέρες μετά την πρεμιέρα... αυτοκτόνησε? κανείς δεν ξέρει... Διαβάστε την πολυτάραχη ζωή του Τσαικόφσκυ και θα δείτε γιατί πράγματι το φινάλε της 6ης συμφωνίας αρχίζει με μια κραυγή και τελειώνει με ένα βρηχυθμό...
συναρπαστική μουσική...
Μπήκα,άκουσα τη συναρπαστική μουσική, ενημερώθηκα για την πολυτάραχη ζωή και κατάλαβα προς τι η κραυγή και ο βρηχυθμός....
καλή εβδομάδα Ναταλία!
ήμουν σίγουρη ότι θα έψαχνες, θα έβρισκες και θα εκτιμούσες τη μουσική του Πήτερ Ιλιτς...
Ισως και 1-2 άλλοι ακόμη...
Post a Comment