Sunday, October 10, 2010

adagietto...

Απλωσες στο πρόσωπο του έρωτα
τη δύση μιας ανεξιχνίαστης ομορφιάς…

κι έμεινε το ερώτημα,
να πλανάται
με τη σοφή μορφή της γοητείας…

Ταξίδεψες…
Κι ήταν ένας προορισμός απέραντης τέρψης,
που όμως δεν κατάφερε
να διδάξει το αυτονόητο…

Αγκάλιασες
με τη δύναμη ενός χαμένου κατακτητή
και βασάνισες με το μυστικό όπλο του χθες…

Η άνοιξη της σκέψης σου ήρθε αργά…

έφτασε δίπλα μου,
όταν πια το πνεύμα μου
είχε χαθεί μέσα σ' ένα αόρατο πεδίο…

κι εσύ ξεχνάς…
κι εγώ σωπαίνω…

ακολουθώ τα βήματα
που έστειλες σαν ίχνη από το παρελθόν,
αλλά τρομάζω
στην ιδέα
ενός άγνωστου ήχου…

Αποχαιρετώντας την ανάμνηση
της πιο ευάλωτης ώρας,
προκαλώ τη στιγμή
και μαγεύομαι από την πείρα…

η ανατολή της μνήμης
θα με βρει να αφουγκράζομαι
τις μουσικές της νύχτας σου…



υγ τους στίχους αυτούς τους έγραψα
ακούγοντας το adagietto
από την 5η συμφωνία του Mahler...
Δεν ξέρω αν σας έχω πει ότι έχω αδυναμία
στον Leonard Bernstein, και θεωρώ ότι
η μουσική διεύθυνση του στα έργα του
Mahler, με παίρνει από αυτό τον κόσμο,
με κάνει να αντιλαμβάνομαι ότι ή ύλη υποκλίνεται
κάθε στιγμή μπροστά στο πνεύμα…

Αλλά αν σκεφτούμε ότι μέντορας του Bernstein
υπήρξε ο Δημήτρης Μητρόπουλος, τότε
γίνεται ακόμα πιο εύκολο να αποδράσουμε
από κάθε τι συμβατικό…


15 comments:

Ρούλα said...

Υποκλίνομαι στο πνεύμα και στο ταλέντο σου, παράλληλα σιωπώ για να μη χαλάσω τη μαγική ατμόσφαιρα!!!

προφήτηs said...

δε ξέρω τι να σχολιάσω... ίσως θα μείνω λίγο ακόμα για τη μουσική...

καλησπέρα

Natalia said...

Ρούλα

μπορείς όμως να αφουγκραστείς τις μουσικές του Gustav... :)

υγ τα σχόλια εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα
φιλιά

Natalia said...

προφήτη

μπερδεύτηκα...
η αδυναμία έκφρασης σχολιασμού είναι καλό ή κακό άραγε?

υγ ναι, η μουσική αξίζει... μείνε
καλησπέρα κι από δω

Ra Ma said...

Μην τρομάζεις. Ένας άγνωστος ήχος ίσως γίνει η αιτία να ενεργοποιηθούν συναισθήματα που μέχρι τώρα απλά ...παραμόνευαν για τη κατάλληλη στιγμή.

Τσα!!!

negentropist said...

To Αdagietto του Μahler, ο Βernstein, η κάτω φωτό, το παιχνίδι με τις λέξεις στο κείμενο, το topspin-slice της προηγούμενης ανάρτησης, καθώς και η ... επικονδυλίτιδα της Ρούλας, ομολογώ πως με καταγοήτευσαν. To say the least :)

Ακολουθεί μία ερώτηση.

"What is the union of suffering with the instinct for form ?"

Και η ... απάντηση, στον αμέσως παρακάτω σύνδεσμο:

Mερικές πτήσεις απαιτούν ολοκληρωτικό κίνδυνο

Όποτε ακούω το Adagietto της 5ης Συμφωνίας του Mahler, θυμάμαι ΠΑΝΤΑ τον "Θάνατο στην Βενετία", τον Thomas Mann, καθώς και ένα φανταστικό documentary του BBC, όπου είχα δει τον Leonard Bernstein να παίζει jazz στο πιάνο, μαζί με τον φίλο του Oscar Peterson, δηλώνοντας ότι: "σαφέστατα, η ποιοτική jazz είναι πιό περίτεχνη από την κλασσική μουσική."

To παρακάτω video ίσως δείχνει τι εννοούσε:

Slow Blues

Γειά σου αγαπητή e-φίλη.

:)

Natalia said...

marc

oh! what a comfort...
κι ήμουν έτοιμη να χαμηλώσω τα ηχεία, και να απορρίψω τις μουσικές της νύχτας... (μου, σου, του) χαχαχα

γειααααα!

Natalia said...

negentropist

και γω που νόμιζα ότι πέρασαν όλα αυτά απαρατήρητα... (η κάτω φωτό είμαι εγώ, στη μετεμψύχωση μου του 18ου αιώνα)...

you want an answer to your question huh?

If I were Thonas Mann, I would say... literature, but its only me, so I say, its my poetic ego... :)

Ο θάνατος στη Βενετια... αθάνατος

Ο Lenny! ναι, ήταν και εξαίρετος πιανίστας

Αλήθεια, ξέρεις ότι εκτός από το πάθος του για τον Μάλερ, είχε καταπληκτικες διευθύνσεις στους Αμερικανους κλασσικους? τον Gershwin και τον Ives?

γεια σου κι απο δω

negentropist said...

Το ξέρω ... ξέρω τα πάντα ... τον λατρεύω :)

Καλημέρα, με κάτι ανατριχιαστικά όμορφο, πριν ... βυθιστώ στη καθημερινή ρουτίνα, που ο ίδιος επέλεξα στη ζωή μου :

Tom Waits - I Beg Your Pardon

"I'm just a scarecrow without you
Baby, please don't disappear
I beg your pardon, dear

I got a bottle for a trumpet
And a hatbox for a drum
And I beg your pardon, dear

I got upset, I lost my head
I didn't mean the things I said
You are the landscape of my dreams
Darling, I beg your pardon

I'd give you Boardwalk and Park Place
And all of my hotels

I beg your pardon, dear

Please don't go back to St. Louis
Can't you tell that I'm sincere
I beg your pardon, dear
"

Πρέπει να την "αγαπάει" πολύ το ... παληκάρι, αφού για συγνώμη, της προσφέρει ξύλινο πεζόδρομο, χώρο παρκαρίσματος αλλά και ΟΛΑ του τα ξενοδοχεία του !

:)

Ρούλα said...

negentropist

η αναφορά σας στο σχόλιό μου με τιμά ιδιαίτερα και κυρίως όταν προέρχεται από εσάς! ευχαριστώ πολύ!

Ναταλία
όταν έρχομαι εδώ όχι μόνο αφουγκράζομαι αλλά και μαθαίνω :)

καλή δύναμη

negentropist said...

Ρούλα

ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια.

Μόνο που είμαι ... ένας, όχι πολλοί !

Επειδή υποπτεύομαι βάσιμα ότι το ίδιο ισχύει και γιά ... σένα, εύτολμα αποτολμώ τον ενικό αριθμό :)

Χαιρετώ, με την πραγματικά ταλαντούχα Κaori Kobayashi :

Sunset Ocean

:)

Natalia said...

το παλληκαρι την αγαπάει, all right, αλλά αυτή του απαντάει με κάτι περισσότερο ανατριχιαστικό...

"Πηχτός Οκτώβρης, κατεβάζει σύννεφα πουλιά
και γω κελαηδώ στην ερημιά μαδώντας άνθη.
Το αίμα το δικό μου δεν ξημέρωσε στο φιλί σου.
Όχι δεν μερώνω έτσι, δεν υπάρχω...

Εσύ, με τις λάμψεις από το αίμα
θ' αντέξεις.
Θα κλείνεις τη γροθιά σου μαχαίρι
γι' αυτούς που δεν μοίρασαν σωστά το χώμα
θα καταριέσαι αυτούς που φοράνε καπέλα.
Ξόδεψα τ' οξυγόνο μου για σένα,
το παρασύνθημα είναι θάνατος, φυλάξου
στην άλλη ζωή θ' ανταμώσουμε..."

Κοραλία Θεοτοκά
υγ εξαιρετική ποιήτρια!

υγ στο ατελιε μιλαμε στον πληθυντικό, χρησιμοποιούμε το σαβουάρ βιβρ... χαχαχα
καληνυχτα σας...

Natalia said...

γεια σου Ρουλα

κι εγω μαθαινω απο σενα...
so I stay tuned... :)
φιλιά

Javier said...

I would like to understand the text in its own language. But what I can understand (Google translator) I liked it. Yours?

Regards.

Natalia said...

Javi

yes, its my own attempt...
thanks

I wonder how it looks like in the google translator!

welcome