Saturday, November 13, 2010

dizzy...


«Ένιωσα να θέλω να ξεσκίσω τις σάρκες μου,
να βουτηχτώ ολόκληρος στη λάσπη της λησμονιάς,
να μισήσω το σώμα μου…

Έλα λοιπόν… τι έχεις να πεις τώρα?
Μου λείπει πάθος?

Ρε, μη μου μιλάς γι’ αυτό το θέμα...
Καθαρά πράγματα. Δεν έχεις ιδέα για το παρελθόν
μου! Και μη με ρωτήσεις ποτέ τι είναι ντροπή…

Δεν έχω ταυτότητα, αν αυτό σου λέει κάτι…
Δεν ξέρω από πού ξεφύτρωσα…
Και ξέρεις κάτι ακόμα? Ποτέ δε ζήτησα συντροφιά.
Ποτέ δε ζήλεψα αυτή τη δίνη που σε χαιδεύει
και μετά σε πετάει στο βάραθρο…

Ένα αηδιαστικό μυστικό…
Μια παραμορφωμένη προσωπικότητα, ένα υπέροχο
όνειρο, που μέσα σε μια στιγμή γίνεται σκληρός
εφιάλτης…»




Τον κοίταξα κατευθείαν στο πρόσωπο…
Τα μάτια του ήταν υγρά, λαμπερά, σκέτα
διαμάντια…
Άγγιξα το μέτωπο του… έκαιγε
Κοίταξα τα χέρια του… έτρεμαν

Πλησίασα κοντά… πολύ κοντά.
Ένιωσα να παίρνω κάτι από το πάθος, την ένταση,
το θυμό, τον εγωισμό, τον τσαμπουκά,
τη φλόγα του…

Ένιωσα να δίνω κι εγώ ένα μήνυμα, ότι η δίνη
μπορεί να γίνει ελαφρύς αέρας, που αντί να
ρίχνει στην άβυσσο, μπορεί να στείλει κάποιον
στ’ αστέρια…

Και υπάρχουν πολλά αστέρια στον ουρανό…

Του είπα ότι μπορεί να απλώσει τα χέρια του και
να τ΄ αγκαλιάσει όλα…
Αρκεί να το θελήσει…




Άγγιξα τα χείλη του…
Μετά… έχασα τις αισθήσεις μου…

16 comments:

faraona said...

Ναταλία?
Είσαι καλά.
Αυτο βλέπω.
Και χαίρομαι.
;))

negentropist said...

"Dizzy,
I'm so dizzy my head is spinning
Like a whirlpool it never ends"


Συμβαίνει κατα καιρούς σε όλους-ες :)

Tommy Roe - Dizzy

Kαλό ξημέρωμα Ναταλία !

:)

Natalia said...

faraona

γεια...
καλά είμαι
ταξίδευα

Natalia said...

negentropist

"should I call a doctor for some help?" :)

να μην ανησυχώ δηλαδή? θα σωθώ?

καλό ξημέρωμα και σε σένα

Pan said...

Γκλουπ!

negentropist said...

You don't need no doctor Natalia .. mainly because you probably know what's ailing you :)

You will be saved eventually .. don't worry .. Ι assure you !

John Mayer - I don't need no doctor

:))

Natalia said...

Pan

what?

Natalia said...

negentropist

δυο αρνησεις κάνουν μια κατάφαση... έτσι δε λένε? :)

thank you sir... your words are really soothing χαχαχα

nice musical beat...

Ρούλα said...

Μην ανησυχείς Ναταλία μου, μια ιωσούλα είναι που μεταδίδεται από το φιλί κυρίως, γνωστή ως νόσος των ερωτευμένων και το επίσημο όνομά της είναι λοιμώδης μονοπυρήνωση, κάνει τον κύκλο της και φεύγει.
υγ.πάω εγώ σε γιατρό τώρα να κοιτάξω την επαγγελματική διαστροφή που με δέρνει χα χα

Natalia said...

Ρούλα

τί ήταν αυτό το ξαφνικό?
εδώ έπεσες έξω γιατρέ μου... στη διάγνωση

δεν μίλησε κανείς για φιλί...
η πρωταγωνίστρια είπε ότι άγγιξε
τα χείλη του...
άλλωστε αυτή η ασθένεια λέγεται μόνο... dizzyness χαχαχα
o neg είπε ότι δεν έχει φόβο :)

Ρούλα said...

Συμφωνώ με τον neg, δεν έχει φόβο η πρωταγωνίστρια, έχει αρκετά αντισώματα, αλλά και το άγγιγμα μετράει! όπως έγραψα κάνει τον κύκλο και περνάει.
Καλά περίμενες μια λογοτεχνική προσέγγιση από εμένα την πεζή; γιατί νομίζεις ότι έρχομαι εδώ, μπας και ξεστραβωθώ λίγο, μη μείνω στο ατελιέ στην ίδια τάξη. Είσαι το φροντιστήριό μου! :)
φιλάκια
καλό βράδυ

Natalia said...

OK fair enough...

λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά μαθήματα με αντάλλαγμα κανένα μάθημα μαγειρικής, που είμαι λίγο αδύνατη...

ποίηση και μάλερ με ντολμαδάκια... χαχαχα

και για να το επιβεβαιώσω, σου προσφέρω χώρο εδώ στα σχόλια για μια πρώτη λογοτεχνική προσέγγιση

μέχρι την Πέμπτη το βράδυ πρέπει να βάλεις ένα κείμενο... ό,τι θέλεις, αρκεί να μυρίζει θάλασσα και να φυσάει αιγαιοπελαγίτικος άνεμος...

ξεκίνα Ρούλα...

Anonymous said...

ANGEL:

Ναταλία γεια σου.

Μου άρεσε πολυ.Το κείμενο σου διακατέχεται από έντονο πάθος,ένταση καιμυστήριο.
Χαρακτηριστικά που πρέπει να δείχνουν ΚαΤι απο ΝαΤαΛιΑ...
Μια ερώτηση αν μου επιτρέπεις όμως,αναφέρεσαι σε δύο άντρες
ή κάνω λαθος???

Ρούλα said...

Ευχαριστώ Ναταλία, είναι ύψιστη τιμή για μένα να μου προσφέρεις χώρο!
Γεννήθηκα και μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα, είναι πάντα το σημείο αναφοράς μου. Συμβολίζει τις προκλήσεις που αποδέχθηκα, τις τολμηρές ιδέες που πραγματοποίησα, τους έρωτες που ονειρεύτηκα, την ελπίδα ότι θα τα καταφέρω ταξιδεύοντας κόντρα στον άνεμο.
Αφήνω όμως τον ποιητή του αιγαίου, Οδυσσέα Ελύτη να εκφραστεί...

Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι

Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του

Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό

καλό βράδυ

Natalia said...

Angel

περπατάς σε επικίνδυνα εδάφη... χαχαχα

ενδιαφέρουσα όμως η παρατήρηση σου... δεν απαντώ

αλλά σε ρωτάω
τι σε έκανε να βγάλεις αυτό το συμπέρασμα?

Natalia said...

Ρούλα

είδες τελικά που δεν είσαι καθόλου πεζή?

αντίθετα μάλιστα... οι τόσοι συμβολισμοί που έχει η θάλασσα για σένα και το τραγούδι του αρχιπέλαγου ή του έρωτα του μεγάλου αναχωρητή Ελύτη, με οδηγούν στα ίχνη μιας συναισθηματικής Ρούλας, που αγναντεύει αυτό το καταπληκτκό θρακικό πέλαγος και δημιουργεί...

τι μου θύμισε... έχω γράψει και κάτι στίχους γι' αυτό το μελαγχολικό βαθύ μπλέ εκεί πάνω...