awakening... (second approach...the sacrifice)

«Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια...»

Πόσο μακριά μπορείς να ταξιδέψεις μέσα στο
χρόνο? Ποια δύναμη μπορεί να σβήσει το
αποτύπωμα της λήθης και να χαράξει τη
γραμμή της μοίρας...

«Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά…»

Δεν θέλω να χάνω…

Παιχνίδια και μάχες που πρέπει να κερδηθούν…
Πόσο μπροστά?

χωρίς φωνή, μονάχα με τον ήχο της σιωπής…

«Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν…»

τουλάχιστον κάποιες μέρες χάιδεψαν

το πρόσωπο μου

υγ στα μωβ ο Κωνσταντίνος,

η εξαίρετη μουσική του Michael Nyman

για τον «πιανίστα»

επιλογή της Roadartist, στα ταξίδια της…