Thursday, December 02, 2010

το άγγιγμα...

Φίλος…
Τι να σημαίνει άραγε?
Πόσο βαθιά ή πόσο ρηχή είναι η σημασία της
λέξης?

Πόσο μπορώ να εμπιστευθώ μια παρουσία?

Αθήνα…

Η πόλη που σε μαγεύει και σε πληγώνει…
η αγαπημένη των θεών,
η προστατευόμενη της Παλλάδας…

Εδώ ο Ξένιος Δίας έχτισε τη λέξη φιλοξενία πάνω
στη στέρεα γη, που την αγκαλιάζουν τα πιο
περήφανα βουνά…

Και πάνω ο αττικός ουρανός παίρνει τα πιο γλυκά
του χρώματα, για να την κάνει ακόμη πιο θεσπέσια
πόλη.

Εδώ θα βρεις αυτό που δεν μπορείς να ανακαλύψεις
πουθενά…




Θα περπατήσεις στα σοκάκια της παλιάς πόλης
και θα κρατήσεις μέσα σου τον Παρθενώνα,
αιώνια εικόνα…

Θα ακούσεις τους ήχους της μουσικής του Μίκη
και τον παφλασμό του κύματος στο Φλοίσβο,
μέσα στο καταχείμωνο…

Θα απολαύσεις την ευωδιά του νυχτολούλουδου
το βράδυ και τη μυρωδιά της πόλης, μοναδική θέα
από το Λυκαβηττό…

Θα γευτείς τις λιχουδιές στο ταβερνάκι της Πλάκας
και θα χαρείς τον καφέ σου στην υπέροχη αίθουσα,
στο Σύνταγμα, μια Παρασκευή απόγευμα, καθώς ο
ήλιος θα δύει…

Και στο τέλος θα πάρεις στα χέρια σου το όνειρο,
και δεν θα το αφήσεις ούτε μετά από χιλιάδες
χιλιόμετρα, ούτε μετά από πολλά χρόνια…

Και οι 5 αισθήσεις είναι δικές σου…
νιώσε τις τώρα… όλες



16 comments:

ΝΑΪΑΔΑ said...

αχ την αγαπαω αυτη την πολη!!!
την αγαπαω τοσο πολυ και για τοσους λογους!
για μενα ειναι η πολη της ελευθεριας μου!

με τις εικονες σου μου θυμησες το ταξιδι μου εκει...
θελω συντομα να ξαναβρεθω κοντα της...
κοντα σε οσα αγαπω σε κεινη!

φιλια σου νεραιδενια Ναταλακι!!!

Roadartist said...

...το ξέρω πως θα σε ξενερώσω.. μα ευτυχώς που στην Πλάκα μαζεύουν τα σκουπίδια..και δεν είναι όπως λίγα τετραγωνα παρακάτω.. (το πόνο μου θέλω να πωωωωω) :)

Κατάλλα η φιλία είναι για μένα ιερή, πιστεύω σε αυτή, σε όσους ανθρώπους έχω κοντά μου.. Τι θα κάναμε δίχως φίλους;;;..

Καλό βράδυ

ΥΓ λατρεύω τη Πλάκα εκεί περπατώ συχνά..σε εβδομαδιαία βάση..φιλιά!

Anonymous said...

ANGEL:

Φίλος, έλεγε ο Επίκουρος, δεν είναι ούτε αυτός που επιδιώκει διαρκώς το όφελος από μία φιλία, ούτε εκείνος που ποτέ δεν συνδέει το όφελος με τη φιλία.
Κι αυτό γιατί ο ένας καπηλεύεται με αντάλλαγμα τη φιλία και ο άλλος ξεκόβει κάθε ελπίδα για το μέλλον.
Ο Επίκουρος θεωρούσε την Ηδονή σαν αρχή και σκοπό της ευδαιμονίας.
Κυρίως εννοούσε την αποφυγή του πόνου, συνέπεια της νηφάλιας λογικής, διώχνοντας κάθε φόβο και διαλύοντας φαντασιώσεις που του φέρνουν ταραχή και τον απομακρύνουν από την ευδαιμονία της ζωής. Όταν ο άνθρωπος απαλλάσσεται από αυτά τα δεινά τότε είναι πραγματικά ευτυχισμένος.

προφήτηs said...

νιώσε τις, τώρα όλες, μπορείς;;;

πάμε μια βόλτα, κάτω από την ακρόπολη ή στη μαρίνα του φλοίσβου;

Natalia said...

ναιάδα

Αθήνα - Θεσσαλονίκη είναι σχεδόν δίπλα... μισή ώρα κι έφτασες...

φαντάσου άλλους, που ταξιδεύουν μια μέρα με το αεροπλάνο για να ξαναθυμηθούν τον πρώτο εαυτό τους...

φιλιά και σε σένα καλόκαρδη νεράιδα

Natalia said...

roadartist

έχω ήδη ξενερώσει με τα βουνά που βλέπω στις γειτονιές της Αθήνας... δεν πτοούμαι όμως... θα περάσει κι αυτό (πες τον πόνο σου ελεύθερα) :)

εγώ επειδή δεν πιστεύω στην ύπαρξη της πραγματικής φιλίας, επέλεξα να εμπιστευθώ 2-3 ανθρώπους μόνο σαν φίλους για διάφορους λόγους... αλλά...

καλό βράδυ

υγ ίσως σε πετύχω, αν με βγάλει ο δρόμος κάποιο βράδυ προς τα κει... ναι ειναι ωραία βόλτα

Natalia said...

Angel

κάποτε ήθελα να βρεθώ έστω και για λίγο με τη σήραγγα του χρόνου στον Επικούρειο Κήπο... κορυφαίος φιλόσοφος ο Επίκουρος...

Δεν ξέρω όμως αν το ζην ηδέως που επεδίωκε μπορεί να επιτευχθεί σε μια ζωή περιβαλλόμενη από φίλους, όπως λέει...

περισσότερο με ενδιαφέρει "η αποφυγή του πόνου, διαλύοντας φαντασιώσεις που του φέρνουν ταραχή και τον απομακρύνουν από την ευδαιμονία της ζωής"

κι αυτό γιατί η φιλία δεν είναι τιποτε άλλο από μια φαντασίωση...
κι όταν σε απογοητεύσει δεν φέρνει τίποτε άλλο παρά ταραχή...

δύσκολα θέματα αυτά...
και δυστυχώς δεν είμαι immuned...

Natalia said...

προφήτη

αυτή ακριβώς τη στιγμή, δεν έχω δύναμη ούτε να δοκιμάσω...

στη μαρίνα του φλοίσβου θα μου άρεσε, μου θυμίζει νησί...

Ρούλα said...

Παίρνω στα χέρια μου το όνειρο! Τι υπέροχη έκφραση Ναταλία!!!
Όσο για τους φίλους οι συγκυρίες έφεραν και απομάκρυναν φιλίες που οσες φορές τις ανακαλώ από τη μνήμη μου συγκινούμαι και ξέρω πολύ καλά ότι οι φίλοι μοιάζουν σαν τα αστέρια, άσχετα που δεν τα βλέπεις είναι εκεί έξω, λαμπυρίζουν και χαρίζουν γαλήνη τόσο σε περιόδους ευτυχίας όσο και απόγνωσης!
σε φιλώ

faraona said...

Τί σημαίνει φίλος ?
Φίλος είσαι όλο και περισσότερο όσο φιλιώνεις με τον εαυτό σου.
Και φίλους κάνεις μόνο όταν είσαι πολύ κοντά με την καθημερινή σου αυτογνωσία.Ολα τα υπόλοιπα είναι συναισθηματικοεξαρτήσεις με τα κομμάτια της προσωπικότητάς μας αλλά όχι με το βάθος μας.
Πόσο μπορώ να εμπιστευθώ μια παρουσία?
Οσο περισσότερο αποκτάς εμπιστοσύνη στον εαυτό σου τόσο περισσότερο εμπιστεύεσαι τους άλλους.Αν όσο περνούν τα χρόνια τον απο-εμπιστεύεσαι και αντιλαμβάνεσαι το τρωτό της υπόθεσης "εαυτός" ,τόσο δυσκολότερα θα βρίσκεις φίλους.
Η φιλία δεν είναι ενας όγκος συναισθημάτων που ασκόπως ψυχανεμίζονται δώθε κείθε...είναι ενσυνείδητη επιλογή που εμπεριέχει υπομονή,συγχώρεση και κατανόηση ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ πολλές φορές για να προαχθεί η εξέλιξη ΚΑΙ του άλλου.
Βασική προϋπόθεση της, η παίδευση και βαθιά κατανόηση των όρων: ΑΓΑΠΗ και
χιούμορ.

Για την Αθήνα δεν έχω να πω τίποτα.
Είναι μια πόλη που την λατρεύω όταν βρίσκομαι σε καλή οικονομική φάση.
Για την Θεσσαλονίκη ισχύει το αντίθετο.
Εξ ου κι εχω ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στη δεύτερη.
:))
Για το Λονδίνο και την Νεα Υόρκη επιφυλάσσομαι .Πότε κανείς δεν ξέρει...:)))))
Φιλί!

panathinaeos said...

η εμπιστοσυνη που δειχνουμε στους ανθρωπους ειναι ενα λαχειο που αγοραζουμε μια κυριακατικη μερα με λιακαδα...
οταν κληρωσει αλλοι κερδιζουν και αλλοι χανουν....
το θεμα ειναι τι την θελουμε την εμπιστοσυνη...
μηπως πισω απο αυτη την λεξη κρυβονται αλλες πλευρες μιας σχεσης, μιας συνευρεσης, μιας επικοινωνιας, που χανονται μεσα απο τη λεξη που ειναι συνωνυμη με τη ρουλεττα;
το θεμα ειναι τι εμεινε πισω οταν οι παληατζηδες πηρανε τα παληα και φυγανε...
αλλη τεραστια ιστορια η φιλια...
οσο μεγαλυτερη η φιλια τοσο μεγαλυτερη η προδοσια...
και παλι φτιαχνουμε μια λεξη και τη φορτωνουμε με τοσα πολλα που ειναι δεδομενο οτι δεν θα μπορεσει να κρατησει το φορτιο...
προτεινω λοιπον να επικεντρωθουμε σε κατι αλλο, που ειναι η αυθεντικοτητα με την οποια εκαστος εξ ημων προσερχεται και καταθετει σε μια σχεση, επικοινωνια, συνευερεση...
εκει κατα την γνωμη μου κατοικει η ειδοποιος διαφορα...
οι εχοντες την ικανοτητα και την δυναμη της αυθεντικης παρουσιας, εχουν στο τελος και θετικο ισοζυγιο...
οι μη αυθεντικοι ειναι μαλλον προς τα μπαζα χασκοντες...
καταπιαστηκα με αυτα και αφησα την αθηνα μας απεξω...
καλυτερα ετσι...

negentropist said...

Μία .. υπενθύμιση Ναταλία :)

Όσο αφορά την Αθήνα .. δεν την αλλάζω σχεδόν με τίποτα .. βλέπεις .. υπάρχει το Λονδίνο !

Baby, It's Cold Outside

:)

Natalia said...

Ρούλα

ναι, το έγραψα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι αν σκάσει το όνειρο στα χέρια μας... θα λερωθούμε :)

μακάρι να είναι όπως τα λες, και εκεί έξω να είναι και οι 1-2 δικοί μου φίλοι... λάμποντας

φιλιά

Natalia said...

faraona

ακολουθούμε το ρεύμα των αιώνων, σε ένα αέναο κυνηγητό της επιβεβαίωσης του εαυτού μας...

ναι, δεν φοβάμαι να ρίξω την ευθύνη επάνω μου, όταν τα κάνω "σαλάτα" κάπου, αλλά δεν θέλω να κλωνίζομαι ποτέ στην εμπιστοσύνη μου σ' αυτόν που θεωρώ φίλο...

υγ Εξ' ου και το γνωστό ¨"Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα" ε?

Κι η Αθήνα είναι πόλη που αγαπάει τα παιδιά της... δεν θέλω να την αδικήσω

Για τα υπόλοιπα έχω υπομονή και θα σε περιμένω όποτε γυρίσεις από το Λονδίνο... :)

φιλιά

Natalia said...

παναθήναιε

μου αρέσει η περιπέτεια, μου αρέσει η ένταση, αλλά δεν θέλω να βγάλω την εμπιστοσύνη στη ρουλέτα...

παρ' όλα αυτά, ναι, δέχομαι ότι είτε μένω με το μεροκάματο, που είναι σίγουρο, είτε ποντάρω σε νούμερο με όλα τα πιθανά outcome...

όμως είπες και κάτι πολύ δυνατό...
"δύναμη της αυθεντικής παρουσίας"

εκεί παίζονται όλα...
η αυθεντικότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλίας, είναι το αξίωμα πάνω στο οποίο λύνονται θεωρήματα, είναι ο εαυτός μας ολόγυμνος...

ναι, θα μου άρεσε να πεισθώ για την αυθεντικότητα του φίλου...

υγ δεν χωράει αμφιβολία περί της αυθεντικότητας της Αθήνας του καθενός μας ξεχωριστά...

γεια

Natalia said...

negentropist

μου αρέσουν πολύ τα χαρακτηριστικά που καθορίζουν την κατ' εσένα φιλία...

ο Αριστοτέλης πολύ "προχώ" για τη σημερινή εποχή... πού να ψάχνεις να βρεις 1 ψυχή σε 2 σώματα :)

yes, its too cold in London, this time of year... but also too warm to dream walking down Piccadilly Circus with eyes wide open...

καλησπέρα