Sunday, February 13, 2011

Valentine's lonely dance...


Πάντοτε υπήρξε ένα αίνιγμα για όλους…

«Αγάπησε με ή μίσησε με…»
ήταν το μοτίβο της και τα κατάφερνε τέλεια,
αγγίζοντας κάθε φορά τα όρια!

Τώρα όμως…

Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό και υγρό…
Αυτή καθόταν στο πάτωμα, ακουμπώντας την
πλάτη της στον τοίχο κι έχοντας τα γυμνά πόδια
της τυλιγμένα με τα χέρια της…

Φορούσε ένα μαύρο κοντό φουστάνι.
Τα καστανόξανθα μαλλιά της, έλαμπαν στο
σκοτάδι και τα γαλάζια μάτια της ήταν καρφωμένα
κάπου απέναντι, χωρίς να κάνουν καμία
αντανακλαστική κίνηση.

Η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε στο δωμάτιο
διακόπηκε από τη δυνατή μουσική. Κάτι μέσα
της σάλεψε. Κάτι δόνησε τα σημεία εκείνα που
νόμιζε ότι ήταν ήδη νεκρά. Δεν πίστευε ότι ο
ήχος θα μπορούσε πια να περάσει μέσα από το
δέρμα, τους μυς, τα νεύρα και να καταλήξει
στο κέντρο των κυττάρων της.

Ένιωσε τη μουσική να καταλαμβάνει το είναι
της και να απελευθερώνει απέραντη ενέργεια
μέσα της…

Σηκώθηκε αργά…



Πρώτα τα γυμνά της πόδια άγγιξαν το κρύο
πάτωμα με τις μύτες και μετά με όλο το πέλμα.
Κατόπιν οι γάμπες και οι μηροί τεντώθηκαν,
η μέση άρχισε να κινείται ρυθμικά, το στήθος
απλώθηκε νωχελικά μπροστά.

Τέλος σήκωσε όρθιο το κεφάλι και τύλιξε με
τα χέρια τα μαλλιά της.
Ο χορός ήρθε αργά…
Τα βήματα της στην αρχή δειλά, πολύ δειλά,
έγιναν σιγά σιγά πιο σίγουρα. Άρχισε να κινείται
στο δωμάτιο…

Τώρα ο χορός της ήταν πιο γρήγορος, το σώμα της
ανέδιδε μια εξαίσια χάρη, που είχε ξεχάσει πως
ήταν αποκλειστικά δική της…

Ο ιδρώτας της είχε μια υπέροχη μυρωδιά από το
dark crystal που φορούσε. Αυτή τη στιγμή ζούσε
μόνο για το χορό. Όλο το δωμάτιο ήταν δικό της.
Μπορούσε να κινηθεί παντού. Όλο της το σώμα,
η ψυχή, το μυαλό, ζούσαν ξανά…

Μόνο τα γαλάζια μάτια της ήταν ακίνητα,
καρφωμένα πάντα στο ίδιο σημείο, απλανή, με
χαμένη κάθε οπτική αντίληψη…

«Αγάπησε με ή μίσησε με…»
φώναξε δυνατά, αλλά ήξερε πως αυτή τη φορά,
τα όρια είχαν πια παραβιαστεί…


8 comments:

Anonymous said...

ANGEL:
Λόγω ημέρας...
Το 'δίλημμα' στη ζωή μας, έρχεται ίσως από μια ερωτική απογοήτευση ή μέσα από τα λάθη μας.Είμαστε πιο δειλοί από όσο πρέπει,το μυαλό ανατρέπει παρακαλώντας για αγάπη δυνατή, πραγματική..
Χρόνια πολλά στους ερωτευμένους και σε σένα Ναταλία μου!:)

δεσποιναριον said...

Α! Μα καλα έκανε και ξεπέρασε τα όρια της! Έτσι μόνο θα ξαναζήσει την ένταση. Πολλα φιλακια Ναταλία Βαλεντάιν!

negentropist said...

Tα όρια είναι για να τα ξεπερνάμε .. αν μπορούμε φυσικά .. ΝΟΜΟΣ :)

John Paul Young - Love Is In The Air

Γεια

Natalia said...

Angel

όλα είναι στο μυαλό...
δεν υπάρχουν διλήμματα, παρά μόνο εγωισμός για το ποιός θα επικρατήσει επί του άλλου...

ευχαριστώ και ανταποδίδω

Natalia said...

δεσποινάκι

η υπέρβαση των ορίων φέρνει ένταση και περιπέτεια αλλά ενέχει και σχετικό κίνδυνο... γιατί συνεπάγεται βόλτα σε άγνωστα μονοπάτια :)

φιλάκια κι από δω

υγ είμαι σίγουρη ότι το valentine dinner απόψε θα είναι σπέσιαλ

Natalia said...

negentropist

για το ότι μπορούμε δεν υπάρχει αμφιβολία... μετά απλά πληρώνουμε το τίμημα

εγώ είμαι υπέρ της λογικής " ο ρυπαίνων πληρώνει" :) σε κάθε πεδίο

υγ το τραγούδι σπεσιαλ...
Happy valentine's

Ra Ma said...

Δεν μπορώ να ακούσω εδώ το τραγούδι που χόρεψε η θεσπέσια κοπέλα αλλά απ΄την εξαιρετική και γεμάτη ένταση περιγραφή σου, μπορώ να υποθέσω πως ήταν ...ζεϊμπέκικο!

Και όταν κινείται και επιζητά τα όρια, τότε ποια όρια ξεπέρασε? Μήπως υπήρχε κανένα δωμάτιο που δεν έπρεπε να μπει και πάνω στην παραζάλη του χορού μπήκε? :/
[Έχω απορίες ...συγχωρέστε με!]

Καλό ΣΚ!!!

Natalia said...

τα όρια υπάρχουν για να αγγίζονται και όχι για να παραβιάζονται...

δεν ξέρω αν κατάλαβες μια μικρή λεπτομέρεια στο κείμενο...

υγ όχι δεν ήταν ζειμπέκικο, πέφτει λίγο βαρύ αυτές τις μέρες... :)

καλό Σ/Κ και σε σένα