Sunday, March 13, 2011

Dark side (...2. of love)

H θεά η πανέμορφη,
μπήκε εμπρός στο δρόμο γοργά,
κι αυτός ξοπίσω ακολούθησε
των θείων ποδιών τ᾿ αχνάρια...

Έτσι η θεά σε λίγο γύρισε με το θνητό στο σπήλιο,
εκείνος κάθισε στο κάθισμα,
που’χε ο Ερμής πριν λίγο αφήσει,
κι η νεράιδα άπλωσε μπροστά τραπέζι πλούσιο,
με ό,τι έχουν οι θνητοί και τρέφονται,
να φάει, να πιει μαζί της…


κι αυτή, αντίκρυ κάθισε στο θεϊκό Οδυσσέα,
κι αθάνατη τροφή κι αθάνατο κρασί
μπροστά της φέραν οι δούλες,

τότε εκείνοι στα έτοιμα φαγητά τα χέρια απλώσαν
και τρώγοντας και πίνοντας,
ευφράνθηκαν οι δυο τους... ”



Η Καλυψώ, το σύμβολο της αιώνιας γυναίκας…

η θεική κόρη του Άτλαντα,

η νύμφη της σιωπής…

Ξεχασμένη στα νερά της Ωγυγίας, έχοντας

συντροφιά τη μοναξιά, περιμένει για αιώνες

τον έρωτα…




Ωστόσο ο ήλιος έγειρε

και πήραν τα σκοτάδια,

κι αυτοί στου σπήλιου αποτραβήχτηκαν τα βάθη,

να χαρούνε φιλί κι αγκάλη,

και τη νύχτα τους μαζί να την περάσουν…


Κι η Αυγή σαν φάνηκε η πρωτογέννητη

και ροδοδαχτυλάτη,
σηκώθηκε ο Οδυσσέας γοργά

και φόρεσε χλαμύδα και χιτώνα,

φόρεμα μακρύ η νεράιδα, χιονόθωρο,

φορούσε από την άλλη,
ψιλό, χαριτωμένο, κι έβαλε στη μέση της ζωνάρι,
ωραίο και χρυσό,

και στο κεφάλι της επάνω μια μαντίλα…


και τότε του Οδυσσέα του αντρόκαρδου

ετοιμάζει ταξίδι…




Του υποσχέθηκε την αιώνια νεότητα,

τον κράτησε κοντά της τάζοντας του την

αθανασία, την ηδονή, την απόλυτη απόλαυση…


Είχαν περάσει μέρες τέσσερεις,

σα βρέθηκε έτοιμος…

στις πέντε η Καλυψώ τον άφηνε πια

απ᾿ το νησί να φύγει,
με ρούχα ευωδιαστά απ
᾿ το χέρι της,

ντυμένο και λουσμένο…



υγ στα γκρι οικαταπληκτικά υπέροχοι στίχοι

του θεικού Όμηρου…

και Chaconne από την Partita για βιολί

σε ρε ελ. του κορυφαίου J. S. Bach,

με σολίστα ένα μοναδικό βιρτουόζο

το Nathan Milstein...


κλασσικό κομμάτι που φανερώνει τις πιο

μύχιες σκέψεις και τα πιο βαθειά συναισθήματα

του συνθέτη…

ήχος που απομακρύνει το μυαλό μας από την

ψυχή και το οδηγεί σε άλλο κόσμο…

η απόλαυση σε όλο της το μεγαλείο

26 comments:

Anonymous said...

ANGEL:
Οι απρόβλεπτες εναλλαγές της τύχης, που κυβερνούν τη ζωή των ανθρώπων,καθορίζουν και τα συναισθήματά.
Αγάπησε και πόνεσε η Καλυψώ...
Κατάρα είχε στην καρδιά να δίνει,να μην παίρνει, και σύντροφο τη μοναξιά να έχει στη ζωή της.

Ναταλία μου σήμερα γιορτάζει και ο "Αγάπιος"...:)

Ρούλα said...

Αυτή είναι η μοίρα της "θεάς", της αιώνιας γυναίκας,της ευπλόκαμης νύμφης. Να υπακούει στις άνωθεν εντολές του Δία και να επιστρέφει τον Οδυσσέα στην εχέφρονα Πηνελόπη, δίνοντάς του τα ευωδιαστά ρούχα στο χέρι :)
Ναταλία ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη μουσική,την άκουγα αρκετή ώρα πριν γράψω το σχόλιο και δυστυχώς δεν την ακούω τώρα που γράφω.
υγ. όταν πήγα στη Μάλτα επισκέφθηκα με πλοιάριο το νησάκι Γκόζο και την υποτιθέμενη σπηλιά της Καλυψούς. Μας πήγαν στην κορυφή ενός πανύψηλου βράχου που στη βάση του υπήρχε ένα άνοιγμα, πληρώσαμε εισιτήριο και μας είπαν με περισπούδαστο ύφος "αυτή είναι η σπηλιά". Εδώ που τα λέμε ο Όμηρος έκανε ένα μεγάλο λάθος, παρέλειψε να αναφέρει και την ΑΟΖ της νήσου, άφησε να αιωρούνται γκρίζες ζώνες, δεν ανέφερε ρητά ότι το Καστελόριζο είναι Αιγαίο και όχι Μεσόγειος, μπέρδεψε τον κόσμο χα χα
καλό βράδυ
σε φιλώ

Natalia said...

Angel

ναι, υπάρχει η τύχη αλλά υπάρχει κι ο απο μηχανής Θεός... :) που εδώ ήταν ο Ερμής

ο Οδυσσέας ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα στη μοναξιά της!

γιορτάζει ο Αγάπιος? να, λοιπόν που η τύχη έβαλε το χεράκι της κι εδώ...

Natalia said...

Ρούλα

του έδωσε τα ευωδιαστά ρούχα, αλλά κράτησε την ανάμνηση...

η μουσική άρεσε σε αρκετούς... δεν το περίμενα, γιατί δεν είναι πολύ γνωστό κομμάτι... τελικά, το "εξαιρετικό" αρέσει πάντα...

η φωτογραφία της σπηλιάς που έχω στο τέλος είναι από τη Μάλτα... το Καστελόριζο δεν τόλμησα να το αναφέρω, φοβήθηκα τυχόν διάβημα των Τούρκων για εισβολή στην ΑΟΖ τους... (έγινε κι αυτό σήμερα)

negentropist said...

Ευπλόκαμες, ροδοστάλακτες, νυχτοθρεμμένες θεές .. ή έστω νύμφες .. θεραπαινίδες της εκλεκτής συγκίνησης .. που η επιλεκτικότητα, αλλά και η υπομονή είναι τα δυνατά σας σημεία. Πού στο καλό κρύβεστε ??

Πραγματικά .. όμορφη ανάρτηση.

Οf course

:)

PS. .. But we who serve Art, sometimes with the mind's intensity can create pleasure that seems almost physical - but of course only for a short time ..

Natalia said...

unusual for a technocratic person like you to express such lyrical thoughts... impressive!

"...κι οι νύµφες θα τροµάξουνε
θα φύγουν στην κοιλάδα γοργοπόδαρες
και το κορίτσι τ’ άσπρο θάναι δροσερό σα δέντρο κάτω από το φως..."

ps that's absolutely true... and OF COURSE that's the beauty of the whole thing that shows the uniqueness of mind...

δεν ξέρω αυτό το ποιημα του Καβαφη πού το βρήκες?

negentropist said...

Σε καμία περίπτωση με αφορά ο περιοριστικός χαρακτηρισμός του "τεχνοκράτη".

Για να γίνει κατανοητή η παραπάνω θέση μου, σε παραπέμπω ΠΑΛΙ στον λατρεμένο μου Feynman ..

At the same time, I see much more about the flower that he sees

Όσο αφορά το συγκεκριμένο ποίημα του Καβάφη, θα το βρείς εδώ:

Unpublished poems

Καλό σ/κ !

:)

negentropist said...

Erratum.. Στο προηγούμενο σχόλιό μου, "παρέλειψα" ένα πολύ σημαντικό "ΔΕΝ" .. που όμως κάνει όλη την διαφορά :

" Σε καμία περίπτωση ΔΕΝ με αφορά ο περιοριστικός χαρακτηρισμός του τεχνοκράτη. "

Κυριακάτικη "Καλημέρα" με ένα ονειρικό κομμάτι .. διαχρονικό μελωδικό ποίημα !

Goodbye stranger

Νομίζω ότι αυτό που λένε οι Supertramp: "I have to have things my own way, to keep me in my youth", είναι "universal" και ισχύει γιά όλους μας !

:)

:)

Natalia said...

I understood what you meant in the first place... :)

look, for me the word "technocratic", by no means has so narrow meaning... on the contrary... what I meant is that usually the technocratic person has an epic approach to emotions and senses, and not lyrical approach so much. The nature of studies and knowledge are the cause for this. Yesterday, in your comment you showed to me a different person, that I didnt expect to see... Of course this approach of yours, was more than welcome...

βεβαιως και οι περισσότεροι εδω μεσα, εχουμε σαν σλογκαν μας, τη φραση των supertramp, γι' αυτο και γραφουμε στα blogs μας αυτά που μας αφηνουν ελευθερους να πεταξουμε...

ωραιο το κομματι

Ra Ma said...

Καταγγέλλω δημόσια την Καλυψώ, ότι χρησιμοποίησε τα θέλγητρά της για να παρασύρει τον Οδυσσέα σε αλλότριες πράξεις και να τον υποβάλει σε διαρκή σεξουαλική παρενόχληση -ίσως και δέκα χρόνια σύμφωνα με μερικούς μάρτυρες-, στερώντας του έτσι το δικαίωμα "νόστιμον ήμαρ" και εννοώ την επιστροφή του στη γλυκιά αγκαλιά της συζύγου του.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

panathinaeos said...

Προς τι τα μιση και ο αλληλοσπαραγμος; Οπως απεφανθησαν σοφωτεροι εμου εις το προσφατον παρελθον, οι κτητικες συμπεριφορες απο τη γναικα προς τον ανδρα οφειλονται στην "ενδεια πεους" που οδηγει στο "φθονο πεους".
Υπενθυμιζω την σκηνη εις το φιλμ του Μaρκο Φερρερι "Η Τελευταια Γυνη" οπου η γυνη (η θεικα ομορφη Ορνελλα Μουτι) πριονιζει το πεος του ανδρος (Ζεραρ Ντεπαρντιε) με το μαχαιρι που εκοβε ο ανυποπτος εκεινη την ωρα ενα σαλαμι.

Natalia said...

marc

η αλήθεια είναι ότι δεν πέρασε κι άσχημα στην Ωγυγία... πάντως η καταγγελία σας θα εξεταστεί λεπτομερώς και θα αποδοθούν ευθύνες... :)

καλή εβδομάδα και σε σας παρ' ότι 8μέρες αργότερα

Natalia said...

παναθήναιε

όταν έγραφα τη "σκοτεινή πλευρά του έρωτα", δεν είχα υπ' όψη μου τέτοιες προεκτάσεις :) που θα ξεκινούσαν από την νύμφη Καλυψώ ως τη θεά Ορνέλα...

το θέμα σηκώνει συζήτηση...

Anonymous said...

Την άλλη φορά Ναταλία να μας γράψεις για την Πηνελόπη για την πίστη της αγάπης; της υπομονής; της ζωής που δεν έζησε ; δεν ξέρω .Πάντως και οι δύο γυναίκες είναι σύμβολα στην αγάπη στον έρωτα.Ευχαριστώ για τη μουσική και το ταξίδι Ναταλία .
ΓΕΝΟΒΕΦΑ

Ρούλα said...

καλημέρα!
και για να συμβάλλω στη συζήτηση και επειδή έχω δει την ταινία L' ultima donna στο τέλος η Ορνέλλα δεν ευνουχίζει το Ζεράρ αλλά ο ίδιος αυτοευνουχίζεται με το ηλεκτρικό μαχαίρι. Η θέα Ορνέλλα μάλλον τον ευνούχισε μεταφορικά, μιας και ο ίδιος ως φαλλοκράτης είχε παγιδευτεί στην προκλητική θα έλεγα συμπεριφορά του προς το γυναικείο φύλο. Αυτή την εντύπωση είχα αποκομίσει τότε, βέβαια πέρασαν και αρκετά χρόνια που την είδα, μπορεί να κάνω και λάθος!

Natalia said...

Γενοβέφα

η Πηνελόπη θα ανήκε στη φωτεινή πλευρά του έρωτα... κι εδώ προς το παρόν, μόνο μαύρα φεγγέρια εμφανίζονται...

αλήθεια σου άρεσε η μουσική? ο milstein είναι απίστευτος βιρτουόζος

φιλιά

Natalia said...

Ρούλα

ναι, η υπόθεση είναι όπως την αναφέρεις, αν και δεν έχω δεί το φιλμ... νομίζω όμως ότι σ' αυτή την ταινία υπάρχουν και άλλοι λόγοι που οδήγησαν στην τελική πράξη του Ζεράρ?

ο chief του ατελιέ, με τόσες αριστούχες και χαριτωμένες μαθήτριες γύρω του, δεν νομίζω ότι εννοούσε κάτι αρνητικό για το ωραίο φύλο... :)

φιλιά

panathinaeos said...

Ναταλια!!!!!!!!!!!
Η αποδοση της υποθεσης της ταινιας ειναι ποιητικη. Δεν υπαρχει θεμα καθολικης καταδικης ή επιβραβευσης κανενος. Αυτα τα αφηνω για τις σχολικες εορτες. Αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου....

Natalia said...

yes sir...

ασφαλώς και έχεις δίκιο... άλλωστε η ποιητική απόδοση των θεμάτων είναι το αλατοπίπερο στην καθημερινότητα

πες μου ένα dark side of... που θα ήθελες να γράψω... ίσως έτσι ξυπνήσω από την εαρινή νάρκη, που δεν λέει να χτυπήσει λήξη...

Anonymous said...

Ναταλία αλήθεια το πάθος της Καλυψώς για τον έρωτα και μετά τη φυγή του Οδυσσέα η μοναξιά. Μου έρχονται στο νού μου οι στίχοι ενός φίλου -ερασιτέχνη ποιητή
ΒΡΟΧΙ
Λείπεις στη διψασμένη γη το πρωτοβρόχι
σαν τις σταγόνες της δροσιάς απ τ ανοιξιάτικα τ φύλλα
Γοργά κτυπά η καρδιά κι ο νους μου ξαγρυπνά.
Πουλί σε μεταξένιο βρόχι,
κι όταν η Θύμηση γυρνά
ξαμώνει το κορμί
η ίδια πάλι ανατριχίλα.
ΓΕΝΟΒΕΦΑ

Anonymous said...

ANGEL:
Αν και απευθύνθηκες στο φίλτατο panathinaeo,για να ξυπνήσει η εαρινή σου νάρκη, dark side of earth....

Natalia said...

Γενοβέφα

πολύ καλός ο φίλος σου ποιητής!
πραγματικά χρησιμοποιεί τις λέξεις με μεράκι...

όμως ποτέ δεν σβήνει η ελπίδα...
η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί!
κάπως έτσι...


Πιστή στο ραντεβού της,
έφθασε η δύση
ένα φθινοπωρινό απόγευμα

Κι εγώ ήμουν ήδη εκεί

Ανάμεσα σ’ όνειρο κι εφιάλτη
Με λατρεμένη θλίψη
ν’ αντικρίζω τη φωτιά,
που ακούσια
χανόταν στον ορίζοντα,
για να προβάλει πάλι την επαύριο,
πιο δυνατή

Θα είμαι δίπλα της
Να με ζεστάνει
Ή να με κάψει…

Natalia said...

Angel

"dark side of... the earth" it will definitely be... soon :)

panathinaeos said...

ναταλια!!!!!!!! μετα απο περιηγηση πολυημερη στην κεντρικη ευρωπη επεστρεψα στην πατριδα, οπου και ελαβα το σημειωμα σου περι σκοτεινης πλευρας.... θα μπω κατ ευθειαν στο θεμα: οι σκοτεινες πλευρες που εχουν ενδιαφερον για μενα ειναι εκεινες που συνδυαζονται διαπλεκονται και συνυπαρχουν με φωτεινες πλευρες... αρα μιλαμε για χαρακτηρα προσωπικοτητα πολυσχιδη και πολυδιαστατη, που αναδεικνυει και δεν θαβει τα σκοτεινα στοιχεια και πλευρες και διαστασεις της....

panathinaeos said...

συνεχιζω διοτι οταν ειναι μεγαλο το σχολιο η "μηχανη" το καταστρεφει.... το θεμα λοιπον και η μεγαλη ενδεχομενη γοητεια και ελξη προερχεται απο την προσωπικοτητα που α-ληθευει, δηλαδη βγαινει στο φως και δεν κρυβεται πισω απο διαφορα.... αυτο βεβαια ειναι μονο η αρχη, μιας και αυτο που βγαινει στο φως μπορει να ειναι ομορφο για εναν, πανασχημο για καποιον αλλο..... εγω βγαινω εντελως απο το ομορφο - ασχημο διπολο.... το θεμα ειναι να ζεις τη ζωη ανευ περιτροπων.... με ελευθερια και τολμη.... σε ενα τετοιο πλαισιο βλεπω λοιπον τα φωτεινα και τα σκοτεινα....

panathinaeos said...

καταληκτικον σχολιον: κατοπιν ωριμου και διαυγους σκεψεως κατεληξα εις το συμπερασμα οτι θα πρεπει να ξεχασεις προς το παρον τα σκοτεινα και να αφησεις οτν εαυτο σου ελευθερο να γραψει ο,τι του καπνισει η κουτρα.... προς τι ο εγκλωβισμος εις τον ατοπον χωρον της σκοτεινοτητος; και μεταξυ μας, εαν μεν εισαι εσυ μια εκ των σκοτεινων υπαρξεων το να γραψεις περι τουτου αποτελει μεγαλειωδεστατη δυσκολια καθοσον απαιτει αυτογνωσια και πονο.... εαν δεν εισαι, και αποπειρασαι τη διερευνηση του χωρου των σκοτεινων γυναικων, μαλλον θα πρεπει να επιχειρησεις τη διερευνηση με αλλον τροπο.... ετσι κι αλλιως λοιπον ως θεμα η σκοτεινη πλευρα καλον θα ητο να τοποθετηθει εις το πλαι και να ξεχαστει... τα λουλουδια ανθιζουν, το αερακι ειναι δροσερο και ζεστο μαζι, η θαλασσα λαμπυριζει, η ανοιξη ερχεται!!!!