Tuesday, January 17, 2012

the temple...





Είναι εκείνη η ώρα που η νύχτα ετοιμάζεται  να
Κρυφτεί και η αυγή σκάει μύτη δειλά…

Η φύση απλώνεται γύρω μου σε όλο της το
μεγαλείο και δεν ακούω τίποτα άλλο, εκτός από
τα νερά της Νέδας, που κατεβαίνουν από τις
πηγές της.

Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω όλο τον αρχαίο
κόσμο να περνάει μπροστά μου, με τη νύμφη
Φιγάλεια να μου κάνει νεύμα να την ακολουθήσω…

Τα ανοίγω πάλι, κι εκεί, σαράντα στάδια από την
αρχαία πόλη, ανάμεσα στα βουνά Κωτίλιο και
Ελάιον, αντικρίζω το θαύμα…
το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα…

Κοπιαστική η μετάβαση μέσα από τις στενές
στροφές του μονοπατιού, αλλά η επιθυμία μου να
ζήσω το όνειρο ξεπερνάει κάθε δυσκολία.
Θαμπώνομαι κι εγώ σαν τον περιηγητή Παυσανία,
από το κάλλος του ναού και την μοναδική
αρμονία του…

Από μακριά είναι εξ’ ίσου εντυπωσιακός, όσο
και από πολύ κοντά…




Βιάζομαι να αγγίξω τους κίονες, να θαυμάσω όλους
τους ρυθμούς, μαζεμένους σε ένα μοναδικό ναό…

Και να! Εξωτερικά οι δωρικοί κίονες με
υποδέχονται με όλη τη λιτότητα και την απέριττη
ομορφιά τους. Φαντάζουν υπέροχοι μέσα από το
ντόπιο γκρίζο ασβεστόλιθο. Με κομμένη την ανάσα
περπατάω γύρω από το ναό με αργά,
σταθερά βήματα…

Είναι ώρα να γνωρίσω το εσωτερικό…
Μπαίνοντας στον πρόναο, αισθάνομαι το δέος και
προχωράω προς το κυρίως τμήμα, το σηκό…

Κι εκεί μένω…





Οι ιωνικοί κίονες, με την απόλυτη λεπτότητα της
χάρης τους, και την υπέροχη ύλη του μαρμάρου,
με εντυπωσιάζουν…

Προχωράω στο άδυτο, με το φόβο και την
περιέργεια ταυτόχρονα να με κυριεύουν, για να δω
αυτό που επιθυμώ τόσο πολύ…

Σηκώνοντας το κεφάλι μου, ανάμεσα στους δύο
τελευταίους Ιωνικούς κίονες, στις άκρες των λοξών
τοίχων, δεσπόζει  ο Κορινθιακός κίονας… 

το πρότυπο για όλους τους κορινθιακούς κίονες
που θα ακολουθήσουν, το αρχαιότερο θαύμα
τέχνης, όλο από υπέροχο μάρμαρο…

Στέκομαι στη μέση του ναού και θαυμάζω τα
αγάλματα, τα γλυπτά, την οροφή…

Νιώθω την παρουσία του Απόλλωνα κι ακούω
τον ήχο της λύρας του να απλώνεται σε όλο το
βουνό…

Δεν θέλω να γυρίσω στο σήμερα…

Θέλω να καρφώσω τους αιώνες στο προστατευτικό
στέγαστρο και να ζητήσω από τον Απόλλωνα
να τα πάρει μακριά…



Να αποκαλύψει πάλι το ναό στο πραγματικό του
μεγαλείο

 
 
 

9 comments:

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Χάρηκα, μαζί σου, μια από τις αμέτρητες ομορφιές της κληρονομιάς μας.
Την καλησπέρα μου.

Natalia said...

πλησίασα στα μέρη σου ε?

κι εγώ χάρηκα που ήρθες στο blog... παρα πολύ

καλησπέρα Τάσο και καλή χρονιά

Ρούλα said...

Όμορφα μας ταξίδεψες Ναταλία με περιηγητή τη δρυάδα νύμφη στον Παρθενώνα της Πελοποννήσου!
Μια βουτιά αναζωογονητική στο απολλώνειο παρελθόν.
υγ. και όπως πάντα απολαμβάνω τις μουσικές σου επιλογές.
Να είσαι καλά!

negentropist said...

Αυτή είναι η πραγματική Ελλάδα!

Όταν απολαμβάνω την αισθητική και το μέτρο των αρχαίων ναών, συνήθως μου έρχονται στο νου τα λόγια του Friedrich Nietzsche:

".. οι Έλληνες ΔΕΝ έβλεπαν τους ομηρικούς θεούς σαν κυρίους από πάνω τους, ή τους εαυτούς τους κάτω απ' τους θεούς σαν υπηρέτες .. Έβλεπαν μόνο την αντανάκλαση των πιο επιτυχών δειγμάτων της ίδιας τους της κάστας, δηλαδή ένα ιδανικό, και όχι μια αντίθεση προς την ίδια τους τη φύση. 'Ένιωθαν συνδεδεμένοι μαζί τους, υπήρχε ένα αμοιβαίο ενδιαφέρον, ένα είδος συμμαχίας ..

.. Μόνο ένα πράγμα δεν θέλει (ο Χριστιανισμός): το μέτρο, και γι' αυτόν το λόγο είναι στη βαθύτερή του έννοια
βάρβαρος, ασιατικός, χυδαίος, μη ελληνικός!"

Μου άρεσε αυτό το ταξίδι Ναταλία!

Xαιρετώ με 2 μουσικά κομμάτια του Till Brönner:

Diavolo και A distant episode

:)

Ra Ma said...

Ξέρεις, πρέπει να προγραμματίσουμε αυτή την επίσκεψη. Η φίλη μας η Νιόβη είναι εκεί για να μας αποκαλύψει όλα τα μυστικά του ναού ...η δουλειά της είναι αλλωστε! :-D

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!

PS. Λένε πως αυτός ο ναός είναι μεγαλύτερης ίσως "αξίας" και από της Ακρόπολης.

Natalia said...

Ρούλα

πάντα θα περιμένω τη σήραγγα του χρόνου :)

υγ σονάτα για βιολί του Franck... να ακούσεις και τα 4 μέρη... πανδαισία ήχου

Natalia said...

negentropist

συμφωνώ εν μέρει με την πρώτη παράγραφο του Nietzsche, διαφωνώ με τη δεύτερη...

υγ πράγματι η αισθητική και το μέτρο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, είναι αυτά που τον έφεραν στην κορυφή...

να τολμήσω δηλαδή κι άλλο ταξίδι? :)

Natalia said...

marc

η Νιόβη είναι αρχαιολόγος? ή νύμφη? χαχαχα

υγ ναι πρέπει να είναι αξιόλογο αρχαίο κτίσμα...

καλησπέρα

panathinaeos said...

Ευχαριστω Ναταλια για αυτο το αρθρο, δεν εχω επισκεφθει το Ναο, και χαρη στο αρθρο σου εβαλα την επισκεψη στο προγραμμα. Σημειωνω οτι τμημα της ζωφορου του Ναου, που αποδιδεται στον Παιωνιο, τον γλυπτη της Νικης (Ολυμπια), ευρισκεται στο Βρεταννικο Μουσειο, στο Λονδινο.