Saturday, October 20, 2012

vintage...

 
 
 
 
 
Η κρυφή ομορφιά μιας άγνωστης πτυχής αναδύεται
μέσα από μια βαθιά άβυσσο του νου…
Ο ραμνος είναι το πρόσχημα σε μια φύση, που σε
πείσμα της εποχής, θεριεύει…
Η απόσταση μηδενίζεται, την ίδια στιγμή που η
περίεργη φαντασία ελίσσεται, ανάμεσα στην
προσμονή και τη βιασύνη…
Ο χρόνος παγώνει και η σκέψη μετουσιώνεται
σε άγγιγμα…
Η παντοδύναμη ύλη παίρνει την πιο περίοπτη
θέση στο σύμπαν…

Πανδαισία…
 
 
 
 

Οι αισθήσεις μπλέκονται σε ένα παιχνίδι,

προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα όρια τους…

Γεύσεις αιώνων… απόλαυση που εξουδετερώνει

την αμηχανία…

Βλέμμα που χάνεται σε έναν ορίζοντα μπερδεμένο

ανάμεσα σε στεριά και θάλασσα…

Μυρωδιές ενός φθινοπώρου που δεν εννοεί να πάρει

τη θέση του…

Ήχοι μιας φύσης που χαμογελάει σε ένα


Σαββατιάτικο μεσημέρι…

 

Και αντιστρέφω τη στιγμή…

Συνεχίζω σε ένα όνειρο…

Και γεύομαι με την παρέα μου,

γλυκό του κουταλιού...

και παλιό κόκκινο κρασί… 
 
 


 

2 comments:

panathinaeos said...

Ναταλια!!!!! Το γλυκο του κουταλιου ειναι θεϊκό!!!!! Βαλε διπλη μεριδα. Ολικη επαναφορα. Η μνημη ειναι το παρον. Το καινουργιο ειναι γνωριμο. Το αγγιγμα ειναι η θαλπωρη. Που αναδυεται απο τα ματια και δενει με τις γευσεις. Και την χαλαρη φθινοπωρινη μερα. Οι λεξεις δεν χρειαζονται. Εχουν ξεπεραστει. Κοιτω τον αγερα που κουνα τα φυλλα και αποτελειωνω το κοκκινο κρασι. Εχεις χαιρετισματα απο τον Τζοζεφ Αντον.

Natalia said...

δεν το πιστεύω ότι ακούς Bruckner συντροφιά με ένα Upmann και ισπανικό vintage...

τι ακούς? 4η ή 7η?

σίγουρα οι λέξεις δεν χρειάζονται όταν οι πέντε αισθήσεις κυριαρχούν :)