Επιστροφή

Με έπιασε πάλι η νοσταλγία
για το αγαπημένο μου νησί

Όποιος το βρει, κερδίζει μια βόλτα
με το πλοίο του Μπαρμπαρόσα

Εκεί που η θάλασσα σε μυστική συνάντηση
αγκαλιάζει το βουνό
και του γιαλού η γραμμή
χαιδεύει τρυφερά τα βράχια, όλο το καλοκαίρι,

το βλέμμα μου ξεχνιέται στ’ άπειρο
και το μυαλό μου σε ταξίδι ρίχνεται,
με ορμή και μέθη

Ο ήλιος, ο αφέντης της ψυχής
με θράσος ξεσκεπάζει σκοτεινές χαράδρες,
σπηλιές υγρές, φαράγγια πειρατών
και παιχνιδιάρικα
φωνάζει στο λευκό να ξεπροβάλει

Κι εκεί στα ξέφωτα,
ανάμεσα στις εκκλησιές και τα ερείπια
της κοιμισμένης της Παλιόχωρας,
ο Μπαρμπαρόσα βγαίνει από τη θάλασσα
στοιχειώνοντας το όνειρο μου
και το πανέμορφο νησί δαμάζει,
για ακόμη μια φορά

Κι ενώ τα μάτια μου χάνονται όλο πιο μακριά,
ο νους μου αποφασίζει,
το ταξίδι του νάναι χωρίς επιστροφή

Από τα βράχια τα θεόρατα

με χρώματα μοναδικά
και μυρωδιές από θυμάρι