Ψευδαίσθηση...

Θάλαμος, σκοτεινός όχι,
παγωμένος όμως…
Κυριαρχεί το φρικαλέο πρόσωπο
της αστάθειας

Κορμιά σε κρεβάτια σκληρά,
παραδομένα στην ψεύτικη γαλήνη
του Μορφέα
Ανάσες βαριές,
χέρια σφιχτά δεμένα στους ώμους

Κυριαρχεί παντού η τεχνητή ηρεμία
Φοβούνται να ξυπνήσουν

Άλλες ψυχές κυκλοφορούν στο διάδρομο,
με βήματα αβέβαια
και βλέμμα αθώο

Τσιγάρο, καλησπέρα,
χαμόγελο απόκοσμο

Ποια μοίρα σας τραβάει
μέσα από θύρες γυάλινες
κι εμείς απ’ έξω να χτυπάμε
με τις μαύρες πέτρες?

Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς,
αν χτυπημένοι απ’ της παράνοιας το χέρι,
είμαστε εμείς,
και όχι εσείς?

I'll tell you this...
No eternal reward will forgive us now
For wasting the dawn.

Back in those days everything was simpler

and more confused…

Wandering, wandering in hopeless night
Out here in the perimeter there are no stars

Out here we are stoned

Immaculate…


Τα πράσινα του Jim Morrison
“American Prayer”

Τα μωβ δικά μου
«ξεχασμένος κόσμος»