Μια Χριστουγεννιάτικη... περίπτωση

Παραμονή! Κι η βροχερή βραδιά που τον τυλίγει,
σκορπάει τριγύρω μεθυσμένο παρελθόν
Οσμή απ’ όνειρο που την ανάσα πνίγει
και θανατώνει εν’ αβέβαιο παρόν

Κι είναι τα βήματα του που τον οδηγούνε
Κι είναι η νύχτα που το πνεύμα προκαλεί
Όλα τα «πρέπει» απόψε να χαθούνε,
σε μια λαχτάρα ξεφτισμένη και θολή…

Είναι στενός και σκοτεινός ο δρόμος
Κι αυτός κατηφορίζει στα τυφλά
Βαρύ φορτίο πάνω του της μοναξιάς ο τρόμος,
στολίδια οι πίκρες, στο γερμένο σώμα του, πολλά

Ξάφνου! Ποιός νάναι κει στην άκρη? Τον κοιτάζει,,,
Στητό το σώμα, όρθιος ξανά
Μπροστά του αυτή, ένα ηφαίστειο που βράζει,
σφαίρα καυτή, που το κορμί του διαπερνά

Κι εκεί που έκλαιγε γι’ αυτόν η νύχτα,
τώρα τ’ αστέρι της του στέλνει συντροφιά
Λύπες και τρόμους στη φωτιά της ρίχτα
κι απ’ την καινούργια μέρα κλέψε μυρωδιά

Κι αυτή θεσπέσια και όμορφη μπροστά του,
-που η θύμηση της τον κρατούσε ζωντανό-,
τώρα του γνέφει, όχι μές στα όνειρα του,
μα σ’ ένα κόσμο λαμπερό κι ΑΛΗΘΙΝΟ!

Τη χαιρετά από μακριά… Γοργά τα βήματα του
Σε λίγο τρέχει… πώς χτυπάει η καρδιά!
Απόψε σβήσανε όλα τα κρίματα του
κι ανοίγει μόνο μεθυσμένη η αγκαλιά

Κι εκεί, των Χριστουγέννων τη βραδιά,,,
Χάνεται τ’ όνειρο,
μαζί κι η οπτασία

Και μένει αυτός για να θρηνεί μονάχος,
μιάς σάπιας ευτυχίας την κλοπή
Θόρυβος άγριος κι άγριος μονομάχος
που πολεμάει για να νικήσει… τη σιωπή…

Χρόνια Πολλά!

Και λίγο πριν το ξημέρωμα των Χριστουγέννων…
κάντε μια ευχή
Για όλους αυτούς που είναι σήμερα «μόνοι»…