Tuesday, February 26, 2008

Imperfections...



«Το ημερολόγιο λέει πως σήμερα έχουμε
ανατολή ηλίου εδώ και μιαν ώρα,
κι όμως είναι σκοτεινά, νύχτα σχεδόν…»

«Τα ημερολόγια λένε όλο ψευτιές.
Είναι πληκτικό να ζεις με το ημερολόγιο.»


Ο χρόνος είναι αμείλικτος πολλές φορές…
Περνάνε οι μέρες, οι μήνες, σε λίγο τα χρόνια,
κι αυτή παλεύει με το μυαλό της.
Μάχη κανονική, αλλά άνιση.
Να μην υπάρχει κανείς στο πλευρό της?
Μέρα, νύχτα, ξυπνάει ο ίσκιος της και ταξιδεύει.
Θα πάρετε καφέ? Ο ωραιότερος καφές που έχει πιεί..
Και πάλι νύχτα, μέρα, μέχρι να φύγει η σκέψη της
από το κακό όνειρο.

Ελάττωμα πρώτο: Ατέλειωτη πάλη με το μυαλό της


«Θυμάστε πως όταν μπήκα χτες εδώ μέσα
σας συστήθηκα λέγοντας: «Είμαι μια νεκρή»?
Νομίσατε πως αυτό έπρεπε να το ξεχάσετε.
Να το ξεχάσετε ή να μην το προσέξετε.»

«Δε θυμάμαι. Γιατί νεκρή? Πρέπει να ζήσουμε…»

Την κοίταξε με απορία. Αισθανόταν τόσο αδύναμος
μπροστά της αυτή εδώ τη στιγμή.

Ηθελε να τη σφίξει στην αγκαλιά του


Χαμένες λέξεις.
Κι αυτός το ήξερε.
Κι αυτή το φανταζόταν.
Κι οι δυο τους έλεγαν ψέματα..
Κι οι δυο τους παρακαλούσαν για την αλήθεια..
Κι οι δυο τους πέθαιναν κάθε στιγμή.

Ελάττωμα δεύτερο: Φαινομενικά αισιόδοξη
Πραγματικά πεσιμίστρια


«Σ’ ορκίζομαι πως τώρα σ’ αγαπώ περισσότερο
από χτες, όταν πέρασες το κατώφλι μου!»

«Τι παράξενη ομολογία! Τι σημασία έχει
το χτες και το σήμερα και γιατί αυτή η σύγκριση?»


Δεν την εμπιστεύτηκε ποτέ.
Ελα ρε άσε τις σαχλαμάρες.
Ολη η ζωή μια απόδραση είναι.
Ξέρεις εσύ από άβυσσο…!

Ελάττωμα τρίτο: Εμπιστεύεται εύκολα
Και κάποιες φορές απογοητεύεται





«Δεν θα μ’ αφήσεις, θα φύγουμε μαζί
σήμερα κιόλας, έτσι? Ετσι?

«Αχ, μη μου σφίγγετε τόσο πολύ το χέρι, πονάω!
Πού έχουμε να φύγουμε μαζί, σήμερα κιόλας?
Να πάμε πάλι κάπου ν’ “αναστηθούμε”?»


Για βάλτα κάτω στο χαρτί,
να δούμε τι πουλιά πιάνεις! ε?
Όχι, όχι μη μ’ αγγίζεις.
Οχι χέρια, ποτέ χέρια.

Γράψε, δεν δέχομαι ότι δεν μπορείς.

Ελάττωμα τέταρτο: Αφήνει τους άλλους
να την πιέζουν. Είναι τόσο αδύναμη μπροστά στους
ανθρώπους που αγαπάει



«Τα λόγια σου, αυτό το γέλιο, είναι μια ώρα
τώρα που με κάνουν κι ανατριχιάζω από φρίκη.
Αυτή η “ευτυχία” που γι’ αυτή μιλάς
τόσο παράλογα, μου κοστίζει …το παν.
Νομίζεις πως μπορώ να σε χάσω τώρα πια?
Τ’ ορκίζουμαι πως χτες σ’ αγαπούσα λιγότερο.
Γιατί μου τα παίρνεις λοιπόν όλα σήμερα?
Ξέρεις τάχα τι μου κοστίζει αυτή η καινούργια
ελπίδα? Πλήρωσα μια ζωή γι’ αυτήν.»

«Δική σας ή ξένη?»


Γέλασε δυνατά, πολύ δυνατά..
Αλλά δεν την βοηθούσε.
Μην αγγίζεις, μη γελάς, μη φιλάς,
μην πλησιάζεις, ποιο σπίτι, πού?
Εκλαψε εκείνο το βράδυ όσο δεν είχε κλάψει
ποτέ στη ζωή της. Ποτέ δεν συνήλθε. Γρανίτης…

Ελάττωμα πέμπτο: όταν θυμώνει, θυμώνει.
Συνέρχεται αμέσως, αφού προηγουμένως
έχει γκρεμίσει 5-6 τοίχους


«Αν ήξερες πόσο μου κοστίζει η τωρινή
αβάσταχτη ειλικρίνεια, αν μπορούσα
μονάχα να σου αποκαλύψω…»

«Να μου αποκαλύψετε?
Θέλετε να μου αποκαλύψετε κάτι?
Ο Θεός να με φυλάει απ’ τις αποκαλύψεις σας!»


Κριμα! Δεν πρόλαβε να χαρεί το ηλιοβασίλεμα…
Της πρόσφερε μια θάλασσα με τα όλα της,
Κι αυτή αρνήθηκε

Ελάττωμα έκτο: Εχει πείσμα κι εγωισμό
Και τα κάνει θάλασσα


«Βασάνισε με, τυράνισε με,
άσε το μίσος σου να ξεσπάσει πάνω μου.
Εχεις όλο το δικαίωμα!»


Είπε ότι φταίει. Αραγε ξέρει τι είναι ευτυχία?
Προχώρησε αργά.
«Ναι, γράψε. Όλα τα μπορείς εσύ».

Ελάττωμα έβδομο: Σκληρή στη δουλειά.
Και με τους άλλους αλλά κυρίως
με τον εαυτό της


Στο Προσκήνιο

Τα πορτοκαλί… Λίζα και Νικολάι
Παιχνίδι δαιμονισμένο…
Μέρος τρίτο, κεφάλαιο τρίτο


Τα κόκκινα… αέρας…

Τα μωβ… Ναταλία…

Διακεκριμένη θέση roadartist

προσκεκλημένοι μου (με τα ελαττώματα τους)
lady blue, penthesila, axis mundi, nikosm, heliotypon

Τους marc και pan δεν τους καλώ,
γιατί πάνε τσάμπα οι προσκλήσεις… :)

15 comments:

Roadartist said...

Τέλος.. Είσαι θέα!!! :)
Απο όλα τα ελαττώματα ταυτίστηκα σε αρκετά, κυρίως όμως στο "Και τα κάνει θάλασσα".. :)
Το "σκληρή στη δουλειά" σε καλό θα σου βγεί..εγώ ποτέ δεν το έχω καταφέρει αυτό..δυστυχώς και πρέπει! Ευχαριστώ πολύ Ναταλία μου, έχεις πολύ ποιητική γραφή!
Καλημέρα!!

Penthesila said...

Μια χαρα εισαι μ αρεσεις! Ηδη ειχα προσκληση και εχω ανεβασει τα σχολιανα μου...φιλακια

Blue said...

Τώρα δηλαδή εσύ αυτά τα βρίσκεις ελαττωματα? Εμένα γιατί μου φαίνονται όλα χαρίσματα?
Σ'ευχαριστώ για την πρόσκληση Ναταλία μου... θα ανταποκριθώ το συντομότερο δυνατό, αν και με το ποστ σου περισσότερο μου γέννησες την επιθυμία να κάνω ένα ποστ Ντοστογιεφσκικό, και να στο αφιερώσω :)

Anonymous said...

Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Θα ανταποκριθώ λίαν συντόμως. Αναφέρουμε μόνο ελαττώματα ή γενικά χαρακτηριστικά μας;

Axis Mundi said...

τι να πω, νομίζω πως τα ίδια μωβ (όπως και το χρώμα του blog μου..) θα μπορέσεις να τα δεις και στην δικιά μου ανάρτηση πολύ σύντομα.
Ναταλία γράφεις τόσο ωραία που κάνεις αυτά τα ανθρώπινα ελαττώματα να ακούγονται θετικά.
Άφωνος για ακόμα μια φορά.

Natalia said...

Βρε παιδιά, σας ευχαριστώ τοσο πολυ...

roadartist

σιγουρα με εμπνεουν οι προσκλήσεις σου! :)

θαλασσα τα κανουμε ε?
ευτυχώς που συνηθως με συγχωρούν, ελπίζω και εσένα...


penthesila

μια χαρα ειμαι ε?
μου αρεσει το δικο σου το "ό,τι και να γινει"
ετσι να παραμεινεις
φιλακια και σε σενα


lady blue

για να δουμε τι θα δημιουργήσεις...
για το ντοστογιεφσκικό post, αν γινει, περιμενω εναγωνιως...
φιλιά


niko καλησπέρα

ευχαριστώ για την αποδοχή της προσκλησης

μονο ελαττώματα αυτη τη φορά...
για να δούμε τα δικά σου :)


axis mundi

αληθεια σου αρεσε το post αυτό?
περιμενω να δω πώς θα παρουσιάσεις εσυ τα ίδια ελαττώματα...

ευχαριστώ και καλησπέρα

Ra Ma said...

Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να εκφράζεις και να παρουσιάζεις τα θέματά σου! Είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΗ!!!

Απογοητεύθηκες με τις προσκλήσεις ε? Εγώ πάντως τις φυλάω. Και για να σου το αποδείξω, περίμενε τις πρώτες ημέρες του Μάρτη. Θυμάσαι τη πρόσκληση για τη μουσική? Μπορεί να ήταν από ...πέρσυ αλλά θα ανταποκριθώ!!!!!

Καλό ξημέρωμα.

Anonymous said...

Δεν την ξέχασα την πρόσκληση. Αν δεις το μπλογκ μου θα καταλάβεις.

Natalia said...

marc

μη μου λες τοσο καλα λογια, γιατί θα αλλάξω επαγγελμα... θα φυγω απο το modelling εννοω :)

οσο για τις προσκλησεις? αν ειναι ετσι, να σου στειλω 5-6 ακομα...

nico

τα ειδαμε, τα ειδαμε
δωσαμε και παραγγελιες...
αποδοχη προσκλησεων με την επιστροφή ε?

Ιωαννα said...

θα μπορουσε να ειναι και ενας μονοπρακτος μονόλογος .
Ενα θεατρικο ψυθυρισμα ...με φωνες και αφες.
Λέξεις και χρώματα σε σύνθεση .

Μου θυμησε Φασουλη και το ΑΡΤ .

Μου εφερες στα μάτια γευσεις ΤΕΧΝΗΣ.

Εξαίρετη μεσα σ ενα εξαιρετικό σκηνικό .....
αφιλτρο μεσα στα φίλτρα του .
ΚΟσμικό μεσα στην Ακοσμια του .


Τη ματια μου σου στέλνω απο την παγιδευμένη στις ομίχλες της Τεργιεστη .


Ιωαννα

zero said...

Παρα πολυ καλο ποστ.

Natalia said...

joanna

μονο εσυ μπορεις να γραψεις ετσι...

αλλά εμφανιζεσαι ολο και πιο αραια

στελνω λιγη απο τη σημερινη λιακαδα της Αθηνας μας μηπως και διαλυσουν τις ομιχλες της Τεργέστης
φιλιά


zero καλώς ήρθες

ευχαριστώ για τα καλα σου λογια
η αληθεια ειναι οτι το ευχαριστηθηκα οταν το εγραφα

Anonymous said...

ok done! αν και με μικρή καθυστέρηση, αλλά τα κατάφερα!

Anonymous said...

Εγώ μια χαρά τα βρίσκω τα ελαττώματά σας.
Όλα

Natalia said...

nikos

I am coming...


stixakias

ευχαριστώ

να σας δανεισουμε κανενα? :)