Thursday, May 15, 2008

Ο πλοίαρχος Φλέτσερ έριξε το «Σχελδ» στον Ματαπά μια μέρα που των θαλασσών παλεύαν τα στοιχεία...



Μου έχει γίνει κάτι σαν εμμονή αυτές τις μέρες
Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω…
για το ναυάγιο του Batavia

Σ’ όποια πηγή βρω…
Μου έχει πάρει κάπως το μυαλό, αυτή η ιστορία
που μοιάζει με θρύλο

Κι είναι τα Houtman Abrolhos, μικρά νησάκια και
ύφαλοι, πέρα από τις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας,
που έγιναν ο τάφος του πλοίου αυτού





Παρθενικό ταξίδι έκανε το Batavia, και κίνησε από
την Ολλανδία, 28 Οκτωβρίου 1628 για την Μπατάβια,
σημερινή Τζακάρτα
Με συνοδεία εφτά καράβια, δεν έφτασε ποτέ
στον προορισμό του





Τσακίστηκε στο Morning Reef των νησιών Abrolhos,
κάποιο ξημέρωμα, 4 Ιουνίου ήτανε του 1629.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ύπαρχος με κάποιους
άνδρες απ’ το πλήρωμα έκανε ανταρσία, για να πάρει
τους θησαυρούς του πλοίου και να γυρίζει κουρσάρος
στις θάλασσες…





40 άνδρες με τον καπετάνιο, έφυγαν με δυο βάρκες
για τη Τζακάρτα, να φέρουν βοήθεια στα 300 άτομα,
πολλά απ’ αυτά γυναίκες και παιδιά, που έμειναν
στα συντρίμμια του Batavia και σε 2 μικρά,
άγονα και άνυδρα νησάκια…





1 μήνα κράτησε το ταξίδι με τις βάρκες, κι ήταν ένα
από τα μεγαλύτερα κατορθώματα της ναυσιπλοίας,
να επιζήσουν κι οι 40 άνδρες. Στη Τζακάρτα μάζεψαν
βοήθεια και με άλλο πλοίο, γύρισαν πίσω να σώσουν
τους 300 ναυαγούς.

Αλλά τι κρίμα!
Η πείνα, η δίψα, αλλά κυρίως η εκδικητική μανία
του κακού ύπαρχου, είχαν αφανίσει τους πιο πολλούς
ταξιδιώτες του βυθισμένου Batavia.

Τελικά, από τους 341, που ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι
για την Μπατάβια/Τζακάρτα, από την Ολλανδία,
μόνο 68 έφτασαν στον τελικό προορισμό





Κι εγώ διαβάζω, ταξιδεύω, ψάχνω μέσα στις φωτογραφίες,
μήπως βρω στα συντρίμμια κάποιο ακόμη κόσμημα,
κάποιο ακόμη νόμισμα, που θα ξαναζωντανέψει ίσως
την όμορφη Λουκρητία βαν ντερ Μιλεν
και όλους αυτούς που κράτησε η θάλασσα μαζί της,
μέσα της, πάνω στα Morning Reefs των Abrolhos…






8 comments:

Anonymous said...

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο... Την καλημέρα μου και ευχαριστώ και για την πρόσκληση (προηγούμενο ποστ). Σου χρωστάω άλλη μια. Δεν ξεχνάω.

Roadartist said...

Αν και πνιγμένη αυτό το καιρό, το ξέρω πως αξίζει να βρίσκω χρόνο να έρχομαι εδώ. Ναταλία σε ευχαριστώ πολύ..Με ταξιδεύεις.. και αυτό δεν ειναι υπερβολη, καλημέρα..

Ra Ma said...

Επικίνδυνο ταξίδι μας έκανες...
Το ναυάγιο έγινε περίπου στις 28°29′25″S 113°47′36″E, έτσι σημειολογικά λόγω του προηγούμενου post. Εναλλακτικά θα μπορούσες να μας δώσεις τις μοίρες και να σου πούμε το όνομα του ναυαγίου. (Ρίχνω ιδέες!)
Για τον τίτλο δεν θα ρωτήσω, έχω καταλάβει, με έχεις εκπαιδεύσει!
Καλό απόγευμα!!!

Natalia said...

... δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια...

κι έτσι έγινε το κακό
hi nick
το ξέρω ότι δεν ξεχνάς εσύ :)


καλησπέρα roadartist

κι εσύ με ταξιδεψες με το Λύτρα, θα έρθω κι από κει να στα πώ

μην κουράζεσαι πολύ
κουράγιο
φιλιά


ρε marc

δεν θα το πιστέψεις...
ήθελα να βάλω για τίτλο τις συντεταγμένες του σημείου και τελικά άλλαξα γνώμη κι έβαλα Νικόλα...

ενα κουιζ θα το κανω κασποια στιγμη
ωραια ιδεα

εσυ δεν ριχνεις κανενα ναυαγιο στο σκοτεινό δωμάτιο? :)

Pan said...

Καλησπέρα.

Την σχέση μου με το καράβι την ξέρεις.

Ελπίζω ότι είναι "νωρίς" ακόμη για να το ρίξουμε στα βράχια.

zero said...

Καταπληκτικο ποστ.
Μπραβο σου natalia.

faraona said...

Αυτες οι ιστοριες με τα ναυαγια με συναρπαζουν.
Φευγω γεματη εικονες και σκεψεις.
Ναταλια καλο σου βραδυ

Natalia said...

pan

τα δικά μας καράβια στα βράχια?
ούτε για αστείο...

καλησπέρα


zero

όταν το έγραφα, ήταν σαν να παρακολουθούσα την ιστορία από ψηλά...
ευχαριστώ

καλησπέρα


faraona

πάντα τα πλοία έχουν κάποιες ιστορίες να διηγηθούν...
μελαγχολικές αλλά και χαρούμενες καμιά φορά

καλησπέρα και φιλιά