games of ...true lies...

Εφθασε στο St. Ives ένα χειμωνιάτικο σούρουπο του Φλεβάρη,
την ώρα που τα μανιασμένα κύματα του Ατλαντικού,
χτυπούσαν ανελέητα τα βράχια,
και μακριά το νησάκι του St. Michael,
χανόταν όλο και πιο βαθιά στη θάλασσα,
καθώς η παλίρροια βιαζόταν να κάνει το χρέος της,
σκεπάζοντας τη στεριά, κάτω από μια άγρια,
και τόσο παράξενη πανσέληνο… (1)

Κρύωνε τόσο πολύ, τα μάγουλα της ήταν όμοια με ρόδα
του Μαγιού, στο κεφάλι της φορούσε ένα λευκό σκούφο,
τα μάτια της όμως έλαμπαν,
και στο χέρι της κρατούσε σφιχτά το πακέτο
με κείνη την υπέροχη τάρτα που είχε φτιάξει
το απόγευμα.
Τάρτα με αγριοκέρασα και μούρα,
πασπαλισμένη με αμύγδαλο
και στολισμένη με φρέσκια κρέμα Κορνουάλης…(2)

Εκείνο το βράδυ θα συναντούσε και πάλι
τους φίλους της
Στο “heurs” όπως πάντα, μπροστά στο παράθυρο,
με θέα τον μικρό κόλπο,

με το φεγγάρι να παίζει άγρια παιχνίδια
με τη θάλασσα…
Και στο πιάνο, τον Elton John,
να δημιουργεί για την παρέα τους… (3)

Είχαν περάσει κιόλας 10 χρόνια!
Από κείνο το πρωινό του Απρίλη,
που τυλιγμένοι με την τήβενο και τα σήματα
του King’s College, ένιωθαν πάνω στον ώμο τους
να ακουμπάει το μακρύ ξίφος,
που κρατούσαν τα λεπτά χέρια

της πριγκίπισσας… (4)

Πόσες αναμνήσεις!
Αραγε ποιο απ’ όλα αυτά (1), (2), (3), (4),
να είναι αλήθεια?
Θα προσπαθήσει να θυμηθεί σε 2-3 μέρες…

Αφού πρώτα ευχαριστήσει την roadartist,
που την έφερε για λίγο,
πίσω στο χρόνο…

Το ξίφος ας το πάρουν ο marc, o pan, o zero,
ο kartson, και η lady…
3 ψέματα, 1 αλήθεια…