του πάσχοντος και η αρχή (το αίτιον)
είναι ανωτέρα της ύλης…»
Φίδια παντού…
Σέρνονται αθόρυβα γύρω στ’ ασάλευτο κορμί της,
περιμένοντας ανυπόμονα για μια κίνηση…
Μες στο σκοτάδι που θυσιάζει μνήμες και ψυχές,
ακόμα κι η ανάσα της, αποζητά τον κίνδυνο
Κουλουριασμένη στου άπειρου την άβυσσο,
με φόβο στης ζωής το πέρασμα,
ταυτόχρονα ιδρώνει και παγώνει
στη σκέψη της πληγής
Και το κροτάλισμα γίνεται έντονο,
ο τρόμος πλησιάζει,
η ανάσα κόβεται απότομα
και το τεράστιο φίδι αγέρωχο χτυπά…
Αφήνοντας το απόλυτο σκοτάδι,
δίνει το σώμα της θυσία στο ταξίδι
Κι απελπισμένα βασανίζει το μυαλό της,
παραπατώντας επικίνδυνα
ανάμεσα σ’ εφιάλτη κι όνειρο,
σε θάνατο κι ανάσταση,
σε πέλαγο και χώμα,
σε μίσος κι αγάπη…
9 comments:
αγαπητη ναταλια,
επι ακμης στηριζονται ολα τα σημαντικα...
αλλα οταν ειναι αναμεσα στην αγαπη και το μισος, πρεπει η αγαπη να ειναι καυτη, αλλιως το μισος δεν υπαρχψει, ειναι ναρκισσιστικη αυταπατη...
οταν ειναι αναμεσα στο πελαγο και το χωμα, πρεπει το αλατι της θαλασσας να εχει εξανεμισει την ψυχη σου, αλλιως εισαι στην στερια και δεν το ξερεις...
οταν ειναι αναμεσα στο θανατο και την ανασταση, πρεπει να εχεις πεθανει εκατο φορες και να εχεις ξαναγυρισει, αλλιως ονειρευεσαι...
οταν ειναι αναμεσα στο ονειρο και τον εφιαλτη, πρεπει να εχεις ζησει το ονειρο, αλλιως ο εφιαλτης ειναι θεαση τηελοπτικη...
και η αρχη δεν ειναι ανωτερα της υλης,
το μονο ανωτερο της υλης ειναι η συμβιωθεισα αγαπη,
η ενσωματωθεισα ευδοκιμιση,
η αμετρος κοινωνια στην προσφορα ανευ ανταλλαγματος,
και τα φιδια περικυκλωνουν τα κορμια που εχουν παραλυσει απο τα αδιεξοδα,
απο την αδυναμια να βιωσουν την Ετερη Ουσια του Αλλου,
απο τα κορμια που ειναι εγκλωβισμενα στον Εαυτο,
που δεν κοινωνουν αλλα παραλυουν,
μπορστα στο υπαρξιακο αδιεξοδο,
γιατι η ζωη θελει τους Αλλους για να μπορεσει ο Ενας να υπαρξει...
αλλιως παμε στα φιδια, τις εχιδνεσ, τις μεδουσες και τους μαυροφορεμενους ιπποτες στους οποιους προσφερουμε την μοναχικη και εωλη υποσταση μας για εξαγνισμο
καταπληκτικο το κειμενο σου
παναθηναιε...
δινει υποσταση στο δικο μου γραφτό...
αλλά επιμενω σε κατι, ότι το ποιούν είναι ανώτερο του πάσχοντος
Walking dangerously in between a dream and a nightmare can be kind of challenging.... But it is probably the best place to be....
Καλησπέρα.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου: το ποιούν ανώτερο του πάσχοντος.
Βλέπω να σέρνεται παντού μια μαζοχιστική λαγνεία του κινδύνου που εγώ σαν πάσχων από άγνοια του κινδύνου αδυνατώ να καταλάβω από που προέρχεται.
Ετσι ετσι Ναταλία μου η πράξη ειναι ανώτερη της θεωρίας και του πάθους.
Συμφωνω κι επαυξάνω κι ήταν το μόνο που μ έσωσε στον βίο μου.
φιλια πολλα κούκλα μου ..υπέροχη η γραφή σου.
Τα μέσα μας φίδια είναι εκείνα που μας κάνουν και παραπατούμε. Αν τα ηρεμήσουμ' εκείνα, να τα χειριστούμε σωστά, τότε τίποτα δεν θα μπορεί να μας απειλήσει, κανένας εφιάλτης. Μέρα καλή
blue wind
so, life is an illusion?
hi, to a cold place of the planet...
still snowing?
pan
ώστε, αυτοπεποίθηση της άγνοιας!
καμια φορά και οι πάσχοντες έσονται ποιούντες...
καλησπέρα
faraona
όσοι πατάνε γερά τα πόδια τους στη γη είναι οι δυνατοί αυτού του κόσμου...
φιλιά και σε σένα
λάκη
έτσι είναι, αλλά θέλουμε πάντα να τα πετάξουμε από πάνω μας, ή πάμε γυρεύοντας για "δάγκωμα"?
καλησπέρα
ευχαριστώ που πέρασες
Of course and it is an illusion.
Not actively snowing today. Just lots of snow on the ground. Everything is white ice. Almost like an illusion :)
blue wind
αυταπάτη? ονειροφαντασία? οπτασία? παραίσθηση? ψευδαίσθηση?
what is really an illusion?
its freezing here as well... I wish it was an illusion :)
Post a Comment