Monday, March 30, 2009

my other moonlight sonata...



Δεσμώτης της αέναης κίνησης εγώ,
στροβιλίζομαι
μέσα από μια δέσμη ακτίνων

Σπασμένες σκέψεις
Θραύσματα παντού
Φτερωτές παγίδες παραμονεύουν
για να με φυλακίσουν
πάλι στην ερημιά μου

Σκαρφαλώνω
Σφίγγω τα δόντια
Προσπαθώ

Λευκά τοπία
Νεκρά τοπία
Αλυσίδες που χτυπάνε παντού
Λεπίδες που αστράφτουν στον αέρα

Η φτερωτή παγίδα
βουτάει ξαφνικά
και με <κλειδώνει>
στόχο μοναδικό

Κι ανταμώνοντας με τη μοίρα,
την παρασύρω
σ’ ένα παραλήρημα αναμνήσεων
Τη στίβω

Απόσταγμα άχρωμο όμως
Χωρίς ψυχή

1 comment:

ΝΑΪΑΔΑ said...

αναμνησεις χωρις ψυχη...
ποσο οδυνηρο ακουγεται...
δεν ποναει...
ειναι ομως τοσο αδικο...

νεραιδενιο φιλι!!!