Wednesday, April 01, 2009

Ρέκβιεμ




Άγγιξε σχεδόν τ’ αστέρια
εκείνο το απόβραδο
που απέκτησε επιτέλους τα φτερά της

Όταν αντίκρισε το επικίνδυνο αρπακτικό
ήταν πολύ αργά
Τη λάβωσε βαριά,
σχεδόν την κατασπάραξε

Και καθώς έχανε
τα σύννεφα και τ’ άστρα,
παρακάλεσε

Ας σβήσω!

Τώρα, ταριχευμένη στο σπίτι ενός άγνωστου,
έχει ακόμα τρόμο
στα μαύρα μάτια της

6 comments:

faraona said...
This comment has been removed by the author.
faraona said...

Ναι αλλά κι αυτή όμως άλλo όνειρο δεν είχε παρα μόνο τον χαμό της ...μμμ?


Καλημέρες.
Πρωταπριλιάτικες.

Roadartist said...

..Ακόμη μια φορά σε ένιωσα! Ρέκβιεμ... Καλημέρα Ναταλία!

Ra Ma said...

Έτσι είναι! Όταν επιτέλους αποκτάς τα φτερά σου και νοιώσεις πως μπορείς να πετάξεις, να πργματοποιήσεις τα όνειρά σου, νομίζεις πως ο κόσμος είναι όλος δικός σου, υπερεκτιμάς τις δυνάμεις σου και υποτιμάς τους αντιπάλους. Τα αρπακτικά καραδοκούν για να κατακτήσεις τελικά δύο ωραιότατα τρομαγμένα μάτια! Requiem for a Dream!

Να δεις που με τις πεταλούδες ασχολούμε και εγώ αυτό το καιρό, έχω θέμα...

Καλημέρες!!!

zeroliner said...

παρα πολυ καλο

Natalia said...

faraona

μερικες φορες κι αυτό το ονειρο ειναι υπέροχα ευχάριστο ε?

καλησπέρα
πηγε κι ολας 4 του Απρίλη...


roadartist

παντα με νιώθεις... ακομα και στις ρέκβιεμ εκδοχές μου!

φιλάκια


marc

δεν ειναι θέμα δυνάμεων... ειναι θέμα of perceptions... που παρα πολλες φορές τις προσλαμβάνουμε λάθος

για να δούμε πώς θα εκφραστεί το θέμα σου με τις πεταλούδες...
καλησπέρα


zeroliner

ευχαριστώ...
καλό βράδυ...