Άγγιξε σχεδόν τ’ αστέρια
εκείνο το απόβραδο
που απέκτησε επιτέλους τα φτερά της
Όταν αντίκρισε το επικίνδυνο αρπακτικό
ήταν πολύ αργά
Τη λάβωσε βαριά,
σχεδόν την κατασπάραξε
Και καθώς έχανε
τα σύννεφα και τ’ άστρα,
παρακάλεσε
Ας σβήσω!
Τώρα, ταριχευμένη στο σπίτι ενός άγνωστου,
έχει ακόμα τρόμο
στα μαύρα μάτια της
εκείνο το απόβραδο
που απέκτησε επιτέλους τα φτερά της
Όταν αντίκρισε το επικίνδυνο αρπακτικό
ήταν πολύ αργά
Τη λάβωσε βαριά,
σχεδόν την κατασπάραξε
Και καθώς έχανε
τα σύννεφα και τ’ άστρα,
παρακάλεσε
Ας σβήσω!
Τώρα, ταριχευμένη στο σπίτι ενός άγνωστου,
έχει ακόμα τρόμο
στα μαύρα μάτια της
6 comments:
Ναι αλλά κι αυτή όμως άλλo όνειρο δεν είχε παρα μόνο τον χαμό της ...μμμ?
Καλημέρες.
Πρωταπριλιάτικες.
..Ακόμη μια φορά σε ένιωσα! Ρέκβιεμ... Καλημέρα Ναταλία!
Έτσι είναι! Όταν επιτέλους αποκτάς τα φτερά σου και νοιώσεις πως μπορείς να πετάξεις, να πργματοποιήσεις τα όνειρά σου, νομίζεις πως ο κόσμος είναι όλος δικός σου, υπερεκτιμάς τις δυνάμεις σου και υποτιμάς τους αντιπάλους. Τα αρπακτικά καραδοκούν για να κατακτήσεις τελικά δύο ωραιότατα τρομαγμένα μάτια! Requiem for a Dream!
Να δεις που με τις πεταλούδες ασχολούμε και εγώ αυτό το καιρό, έχω θέμα...
Καλημέρες!!!
παρα πολυ καλο
faraona
μερικες φορες κι αυτό το ονειρο ειναι υπέροχα ευχάριστο ε?
καλησπέρα
πηγε κι ολας 4 του Απρίλη...
roadartist
παντα με νιώθεις... ακομα και στις ρέκβιεμ εκδοχές μου!
φιλάκια
marc
δεν ειναι θέμα δυνάμεων... ειναι θέμα of perceptions... που παρα πολλες φορές τις προσλαμβάνουμε λάθος
για να δούμε πώς θα εκφραστεί το θέμα σου με τις πεταλούδες...
καλησπέρα
zeroliner
ευχαριστώ...
καλό βράδυ...
Post a Comment