Monday, April 27, 2009

από το βορρά...



“Δεν μπορεί, πρέπει να βρω την αρχιτεκτονική δομή…
Αυτοί οι παλλόμενοι ρυθμοί των πνευστών στο Scherzo,
ακολουθούμενοι από τις μαγικές μελωδίες στο Adagio,
με παρασύρουν στους αιώνες από την Αναγέννηση
μέχρι σήμερα…”


Η συμφωνία αυτή ήταν η ελεγεία του…
Προσπαθούσε μήνες να την ολοκληρώσει, αλλά ήταν
αδύνατο. Μέσα από αυτήν, φαινόταν μια ανθρώπινη ζωή,
λίγο πριν το τέλος.
Ήταν επιτέλους ο “προσωπικός διάλογος του με το Θεό”,
όπως είπαν αργότερα οι θαυμαστές του.


“Πράγματι, λες κι έχει συνθέσει με τρίγωνο και
κλιμακόμετρο.
Αληθινός γεωμέτρης στην τεχνική της σύνθεσης.
Όλα τα διαστήματα μετρημένα ευλαβικά.
Κι αυτές οι εναλλαγές του στο ρυθμό, που παίρνουν τόσο
πολύ χρόνο για να με αγκαλιάσουν ζεστά, είναι μοναδικές…
Αλλά γιατί δεν μπορώ να διακρίνω την αρχιτεκτονική δομή
αυτής της συμφωνίας?”




Εργαζόταν όλο το πρωί πάνω στην 9η…
Ήταν 11 Οκτωβρίου και το φθινοπωρινό αεράκι ερχόταν
από το μεγάλο ανοιχτό παράθυρο. Είχε υπέροχο δωμάτιο
στο Belvedere. Οι καταπληκτικοί κήποι αποτελούσαν μια
φοβερή θέα και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τη
συμφωνία του. Είχε ξυπνήσει νωρίς κι είχε καθίσει στο
πιάνο, αμέσως μετά το τσάι του. Έγραφε, έσβηνε, διόρθωνε,
σηκωνόταν και προχωρούσε αργά, από τη μια άκρη στην
άλλη και μετά πάλι από την αρχή.

Κι οι μυρωδιές από τα τριαντάφυλλα του Οκτώβρη,
ήταν τόσο μεθυστικές…

“Ναι, σε ρε ελάσσονα είναι αυτή η συμφωνία…
Κάθε φορά που την ακούω, θυμάμαι πόσο μικροί κι
ασήμαντοι είμαστε. Χαίρομαι που δεν έχει φινάλε…
Έχει όμως πάθος, λάμψη κι ένα Adagio που αναδύει
ευαισθησία και μαζί τραγικότητα.
Ναι, κάπου εκεί βρίσκεται κι η αρχιτεκτονική δομή.
Στις κρυμμένες καλά λεπτομέρειες, που απρόσμενα
μου αποκαλύπτονται…”




Ένοιωσε μια ξαφνική αδυναμία. Οι κήποι του Belvedere
ξαφνικά χάθηκαν, τα πόδια λύγισαν, η ανάσα κόπηκε…
Ξεκινώντας για το αιώνιο ταξίδι, πρόλαβε να σκεφτεί
ότι η παράκληση του δεν ακούστηκε…
Το κύκνειο άσμα του θα έμενε ατελείωτο…

“I feel that all this music is a psychosis,
a metaphysical experience…
Listening to a most intense symphony, full of despair
and death sounds, but at the same time with traces of
hope, brings me to an endless countdown…

I can not initiate freedom, but I must say I am grateful
to small precious moments…”

16 comments:

Big Bad Wolf said...

Μαγευτικό...

ΝΑΪΑΔΑ said...

"προσωπικος διαλογος με Τον Θεο"

μοναδικο...!

πολυ μου αρεσουν οι αναρτησεις σου με θεμα την μουσικη...

νεραιδενια φιλακια!!!

Ra Ma said...

Μου αρέσει που το προσεγγίζεις από την πλευρά της ...αρχιτεκτονικής, ψαχουλεύοντας και αναλύοντας τα δομικά του στοιχεία. Ο κάθε ένας στο είδος του!!!

Αυτός ο "προσωπικός διάλογος του με το Θεό" ήταν το interview για να αποφασισθεί αν θα πάρει το δρόμο του Παραδείσου? Και αναρωτιέμαι αν τελικά μια συμφωνία (έστω και αν είναι η 9η στη σειρά)είναι ικανή να λειτουργήσει ως συγχωροχάρτι ανταλλάσοντάς την με το πολυπόθητο εισιτήριο? :/

Καλησπέρες!!!

Natalia said...

συγνώμη για την καθυστέρηση
έλειπα ταξίδι
I am back

psychomechanic

καλώς ήρθες...

υγ πολυ ενδιαφέρον ψευδωνυμο


ναιάδα

ναι, καμια φορά η μουσικη, μου στελνει καποια κυματα "έμπνευσης" :)

φιλάκια κι απο μενα


marc

ολα τα βλεπω απο τη θετικη κι οχι τη θεωρητική πλευρά τους... :)

χμ... ο Αντον ειχε μια ιδιαιτερη σχεση με το θεό...

δεν νομιζω οτι ζητησε ποτέ συχωροχαρτι, αλλά αν ο Θεός είχε ακούσει την 9η του, σίγουρα θα του εξασφάλιζε καλή θέση...

panathinaeos said...

εεμενα παλι μου φαινεται οτι το μεγαλειο της ατελειωτης συμφωνιας ειναι ακριβως το οτι δεν διαθετει αρχιτεκτονικη δομη! αυτο ηταν το φευγαλεο και απιαστο ζητουμενο που δεν πραγματοποιηθηκε ποτε! ευτυχως!

Natalia said...

... ο ίδιος όμως παρακάλεσε τοσες φορες το Θεό για την υγεία του, έτσι ώστε να προλάβει να ολοκληρώσει το τελειο εργο του...

αυτό δείχνει πόσο αδυναμοι είμαστε όλοι...

ευτυχώς?

γεια σου παναθήναιε

panathinaeos said...

ναι, ευτυχως που ειμαστε αδυναμοι και τρωτοι, αλλιως δεν θα ειχαμε την παραμικρη ευκαιρια να πραγματωσουμε κατι τελειο! ειναι ακριβως το βιωμα του φθαρτου που γονιμοποιει το μεγαλειο και το αιωνιο!

Natalia said...

μμμ... με γέμισες ελπίδες


αν και κατά τη γονιμοποίηση του μεγαλείου από το φθαρτό πρέπει να παραβρίσκονται κι άλλοι παραγοντες... (ευφυία, έμπνευση, χάρισμα)
τι λες?

panathinaeos said...

εδω ισχυει αυτο που λεμε στα μαθηματικα: το φθαρτο ειναι αναγκαια αλλα οχι ικανη συνθηκη, δηλαδη απο μονη της δεν αρκει για την γονιμοποιηση του μεγαλειου! χρειαζεται πρωτα πρωτα απεραντη αισθηση και βιωμα ελευθεριας, και μετα ολα τα αλλα...
μονον οταν εισαι ετοιμος να τα χασεις ολα μπορεις να κερδισεις τα παντα!
η ιδιοφυια, η εμπνευση το χαρισμα, επονται και δεν ειναι παντοτε απαραιτητα ...
η συζητηση σηκωνει τσιγαρο...

Natalia said...

χτύπησες στόχο τώρα...

το να βιώνει ελεύθερα, δεν είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να μεγαλουργήσει κάποιος.

Ο Αντον είναι μια κλασική περίπτωση χαρακτήρα με αρκετές αδυναμίες, κι επομένως όχι ελεύθερου... κι όμως μεγαλούργησε γιατί διέθετε χάρισμα.

Δεν καπνίζω
να πιούμε κανένα ελαφρύ ποτό?

υγ αυτό το "όταν εισαι έτοιμος να τα χάσεις όλα..." είναι όλα τα λεφτά :)

panathinaeos said...

ο διαλογος ειναι παντα η πηγη του καινουργιου, εκτος απο εκεινες τις μαγικες στιγμες που μεσα απο το πουθενα αναδυονται τα επη...
ειναι πολυ μεγαλη η αναζητηση της ελευθεριας, οπως και η αναζητηση του ερωτα ως αντιστιξης του θανατου...

και ελαφρυ και βαρυ ποτο σηκωνει!!!

Pan said...

Καλησπέρα.

Άφωνος...

Natalia said...

γιατί τα οδηγείς όλα στο τυχαίο?
τεχνοκράτες είμαστε...
υπάρχουν άραγε μαγικές στιγμές?

όσο για την αναζήτηση της ελευθερίας... ε, συνταξιδιώτες είμαστε :)

δηλαδή τι βαρύ? θα πιούμε τσίπουρα?

Natalia said...

κύριε pan

πού είσαστε?

δουλεύετε πολυ και απέχετε από τις τέχνες... :)

panathinaeos said...

οι μαγικες στιγμες ειναι η μετουσιωση της καταναγκαστικης υπαρξης σε ελευθερη, ειναι η στιγμιαια βιωση του απειρου...

ειμαστε τεχνοκρατες, αλλα οχι σε αυτες τις στιγμες...

μεταξενιο τσιπουρο που θωπευει τον ουρανισκο ειναι αυτο που ειχα κατα νου!

καλησπερα ναταλια!

Natalia said...

δεν υπάρχουν μαγικές στιγμές...
η ελευθερία κερδίζεται με αγώνες... κάθε μέρα

μεταξένιο τσίπουρο... ΟΚ, it will be quite a discussion :)

καλησπέρα παναθήναιε