από το βορρά...

“Δεν μπορεί, πρέπει να βρω την αρχιτεκτονική δομή…
Αυτοί οι παλλόμενοι ρυθμοί των πνευστών στο Scherzo,
ακολουθούμενοι από τις μαγικές μελωδίες στο Adagio,
με παρασύρουν στους αιώνες από την Αναγέννηση
μέχρι σήμερα…”

Η συμφωνία αυτή ήταν η ελεγεία του…
Προσπαθούσε μήνες να την ολοκληρώσει, αλλά ήταν
αδύνατο. Μέσα από αυτήν, φαινόταν μια ανθρώπινη ζωή,
λίγο πριν το τέλος.
Ήταν επιτέλους ο “προσωπικός διάλογος του με το Θεό”,
όπως είπαν αργότερα οι θαυμαστές του.

“Πράγματι, λες κι έχει συνθέσει με τρίγωνο και
κλιμακόμετρο.
Αληθινός γεωμέτρης στην τεχνική της σύνθεσης.
Όλα τα διαστήματα μετρημένα ευλαβικά.
Κι αυτές οι εναλλαγές του στο ρυθμό, που παίρνουν τόσο
πολύ χρόνο για να με αγκαλιάσουν ζεστά, είναι μοναδικές…
Αλλά γιατί δεν μπορώ να διακρίνω την αρχιτεκτονική δομή
αυτής της συμφωνίας?”

Εργαζόταν όλο το πρωί πάνω στην 9η…
Ήταν 11 Οκτωβρίου και το φθινοπωρινό αεράκι ερχόταν
από το μεγάλο ανοιχτό παράθυρο. Είχε υπέροχο δωμάτιο
στο Belvedere. Οι καταπληκτικοί κήποι αποτελούσαν μια
φοβερή θέα και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τη
συμφωνία του. Είχε ξυπνήσει νωρίς κι είχε καθίσει στο
πιάνο, αμέσως μετά το τσάι του. Έγραφε, έσβηνε, διόρθωνε,
σηκωνόταν και προχωρούσε αργά, από τη μια άκρη στην
άλλη και μετά πάλι από την αρχή.

Κι οι μυρωδιές από τα τριαντάφυλλα του Οκτώβρη,
ήταν τόσο μεθυστικές…

“Ναι, σε ρε ελάσσονα είναι αυτή η συμφωνία…
Κάθε φορά που την ακούω, θυμάμαι πόσο μικροί κι
ασήμαντοι είμαστε. Χαίρομαι που δεν έχει φινάλε…
Έχει όμως πάθος, λάμψη κι ένα Adagio που αναδύει
ευαισθησία και μαζί τραγικότητα.
Ναι, κάπου εκεί βρίσκεται κι η αρχιτεκτονική δομή.
Στις κρυμμένες καλά λεπτομέρειες, που απρόσμενα
μου αποκαλύπτονται…”

Ένοιωσε μια ξαφνική αδυναμία. Οι κήποι του Belvedere
ξαφνικά χάθηκαν, τα πόδια λύγισαν, η ανάσα κόπηκε…
Ξεκινώντας για το αιώνιο ταξίδι, πρόλαβε να σκεφτεί
ότι η παράκληση του δεν ακούστηκε…
Το κύκνειο άσμα του θα έμενε ατελείωτο…

“I feel that all this music is a psychosis,
a metaphysical experience…
Listening to a most intense symphony, full of despair
and death sounds, but at the same time with traces of
hope, brings me to an endless countdown…

I can not initiate freedom, but I must say I am grateful
to small precious moments…”