Tuesday, June 30, 2009

παγίδες...

Μαζεύτηκαν οι αετοί
στις παραισθήσεις μου
Πεσμένα τα φτερά τους

Τρελές σκιές
χτυπάνε με τα μάτια τ΄ όνειρο
για να’ βρουν τη βορά τους

Δε γλύτωσα!
Η τύχη δε μ’ αγκάλιασε
Ο ουρανός με πέταξε σ’ ανήλιαγα αμπάρια
Δεν πήρα ανάσα…


Έμεινα ακίνητη
Ο χρόνος θέριεψε
Άγριες οι προθέσεις του

Σκηνή που επαναλήφθηκε
χωρίς περιορισμούς

Δύση? Δεν το τολμώ
Πτώση? Ας είναι κάποιου άλλου



5 comments:

Ελενα καπακιώτου said...

"Έμεινα ακίνητη
Ο χρόνος θέριεψε
Άγριες οι προθέσεις του

Σκηνή που επαναλήφθηκε
χωρίς περιορισμούς"""


εισαι τρομερη!!!!!

καλο βραδυ

Big Bad Wolf said...

Μαγεμένος όπως πάντα...

Roadartist said...

Να ξέραμε να ξεπερνάμε τις παγίδες..

προφήτηs said...

υπέροχο.. ένα ταξίδι μέσα από λέξεις...

καλησπέρα...

υ.γ.: όποτε θέλεις πέρασε από το blog να παραλάβεις το βραβείο σου...

Natalia said...

zinaa kapa

είναι κάποιες αυθόρμητες σκέψεις μου...
καλώς ήρθες


psychomechanic

εχω δρόμο ακομα... :)


roadartist

ξέρουμε, αλλά δεν θέλουμε συνήθως...


προφήτης

μάλλον ταξίδι θα είναι...

υγ βραβειο? τι βραβείο? έρχομαι