Friday, June 19, 2009

το δικό μου top 10 (Νο 4)



Για σήμερα…
Νο 4… «Sober»

Το νησί είναι η Αντίπαρος
Βλέπω ξανά και ξανά το σώμα μου
στην άμμο, στην μαγεμένη παραλία του Σιφνέικου,
με συντροφιά το δειλινό του Αυγούστου,
το αεράκι που ψιθυρίζει, τη φωνή του Τζιμ,
και τη Μανταλένα να περνάει με τη βάρκα της
στα ήρεμα μα σκανταλιάρικα νερά…
και να μου στέλνει καλημέρα… από μακριά





οι στίχοι του Μπορις Βιαν

Πάμε λοιπόν να ζήσουμε σε κάποιο ερημονήσι?
Αλλά ερημονήσι δεν υπάρχει πουθενά…
Μπορείς ωστόσο να πιστεύεις πως υπάρχει
Χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους σου.

Θα φτιάξουμ’ ένα
Αυτό λοιπόν απλοποιεί τα πάντα
Αλλά το ερημονήσι μας μπάζει νερά.
Γιατί καθώς έχουνε πάψει πια να φτιάνουν τέτοια
-Κάτι ανάλογο με τα πολύ παλιά βιολιά-
Το μυστικό για πάντα είναι χαμένο





υγ σήμερα έχω βραδινή έξοδο…
γι’ αυτό, το post το βάζω λίγο νωρίς…
θα πιω λίγο κρασί και στην υγειά σας…

8 comments:

Roadartist said...

να πιείς!!! :)

...κάτι ήξερε ο Τομ Χάνκς που πήρε σπίτι στην Αντίπαρο ε???
Αυτό το νησί το έχω εντελώς διαφορετικό στο μυαλό μου σε σχέση με τη Πάρο (που δε τρελαίνομαι κ τόσο να παω), αν και δίπλα σαν να είναι εντελώς άλλη φάση, για άλλους ανθρώπους..
Και μια ερώτηση ..η σειρά που τα αναφέρεις παίζει ρόλο στην προτίμηση σου ή είναι τυχαία?? Δηλ. η Αμοργός ήταν η 10η επιλογή?? Να νοικιάσουμε σκαφάκι να κάνουμε το γύρο του Αιγαίου.. αυτό θα έλεγε.. Να περάσεις καλά!

Ra Ma said...

Να ενημερώσω απλά πως τις δυο τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου θα είμαι εκεί!
Θα κάθομαι τα βράδια να αφουγκράζομαι το αεράκι μπας και ακούσω τη φωνή του Τζιμ και της Μανταλένας. Κανόνισε να λες ψέμματα!!!

Καλά να περάσεις απόψε, πιες και κανένα ποτηράκι στην υγειά μας!!!

Natalia said...

roadartist

τωρα οπου ναναι θα παρει σπιτι και η Μαντόνα...

η σειρα που αναφερω έχει σχέση με την προτιμηση μου... το νο1 θα ειναι και το πιο αγαπημενο μου.
Η Αμοργος αποτελει εξαιρεση, αλλά ηθελα να ξεκινησω δυναμικα. Για μενα η Αμοργός έχει ξεπερασει την έννοια του νησιού, αποτελεί Ιδέα. Συνδυάζει απέραντο γαλάζιο, κρυσταλλινα νερά, μυστήριο,καταπληκτική Χώρα, μοναδικό ψίθυρο του ανέμου που φτάνει στα όρια της κραυγής κάποιες φορές, αρχαιολογία σε στεριά και θάλασσα, καλό φαί, φρέσκο ψάρι, (αχ αυτό το μαγιάτικο), φοβερες διαδρομες για εκδρομες ( αναβαση στη Χοζοβιωτισσα, πικ νικ στην Καλοταριτισσα, μπάνιο στη Νικουριά), και οπωσδηποτε ενα μοναδικα εναστρο ουρανο, για να γευτεις το "πατατατο" στη γιορτή της Αγιας Ππαρασκευής...

αυτά...
ο γυρος του Αιγαιου τελεια ιδεα...
αν και καμια φορα ζαλιζομαι :)


marc

όχι βράδια, ηλιοβασίλεμα να είναι...

τον Τζιμ θα τον ακουσεις οπωσδηποτε, όσο για τη Μανταλένα-Βουγιουκλάκη, αν είσαι καλός, μπορεί να σου τραγουδήσει το "μια βάρκα ήταν μόνη..."

θα περασεις πολυ ωραια...
θα μπει και στο δικο σου top 10 :)

panathinaeos said...

ζητωσαν οι βραδυνες εξοδοι!!!!

στην αντιπαρο στο μωλο
αφησα την ψυχη μου να παει περιπατο
στα ασπρα σπιτια
στις λιτες παραλιες
στα ολογυμνα βραχια
να τη θωπευσει το γλυκο το κυμα
ο φλοισβος του αιγαιου
οι μεγαλες αληθειες ειναι βαθεια κρυμμενες
καπου εκει κοντα θα συναντησω και την αριαδνη
που τραγουδα την εγκαταλειψη της
αγκαλια με τις τιγρεις που εκανε εισαγωγη ειδικα γι αυτην ο Τισιανος
και αναζητω τα πεπλα, τα αιωρουμενα πολυχρωμα πεπλα να με δροσισουν
αλλα το αιγαιο δεν συγχωρει!
καπου εκει κοντα εχει θαψει τον Θησεα, τον μεγαλο Παραβατη
των Ορκων της Αγαπης!
στο ουζαδικο της παραλιας η κινηση εχει κοπασει
ειναι η ωρα των νεκρων
τα τυρκουαζ νερα καλουν την Αριαδνη να εξελθει του υγρου της Ταφου
και να παρει την εκδικηση της
οι τιγρεις φυγανε
τα μωρα σταματησα να να κλαινε και ρουφανε το βυζι της μανας τους
η αρμυρα με τα πεπλα της με εχει καλυψει
χαθηκε η Αριαδνη
μονο η αρμυρα υπαρχει που τρυπαει τα κοκκαλα μου και με βασανιζει
αναζητω το μεταξι και το λιβανι για την σωτηρια μου
απο το κυνηγι της αληθειας
και την εκδικηση των ερωτων!
οχι, το Αιγαιο δεν ασχολειται με αυτα!
ειμαι καταδικασμενος στην μονηρη πορεια

roadartist said...

Και για εμένα το ίδιο..
Συχνά 'επιστρέφω' εκεί απλά για να ..συνεχίσω.. πάρε μια γεύση για απόψε.. λίγες εικόνες.. από μια αλλιώτικη.. Ελλάδα.. http://roadartist.blogspot.com/2007/11/blog-post_27.html

Νομίζω πως μπορώ να προβλέψω εύκολα το Νο1 σου, αλλά περιμένω.. :)

Natalia said...

παναθηναιε

ποιος το εχει γραψει αυτό?
πολύ πεσιμιστικό...


roadartist

ναι, συμφωνουμε απολυτα

μαλλον το νο1 μου, ειναι αυτο που νομιζεις...

panathinaeos said...

ναταλια,
αυτο το κειμενο ειναι δικο μου
απο τα σεντουκια που κουβαλαω στη διαδρομη του χρονου
καλημερα καλη κυριακη!

Natalia said...

δεν ξερω σε ποιά περίοδο της ζωής σου το έγραψες, αλλά είναι καταπληκτικό...

γιατι δεν γραφεις στο blog σου ποίηση σου?