το δικό μου top 10 (Νο 5)

Και φτάσαμε στο top 5
Για σήμερα…
Νο 5… «Μοιάζουμε…»

Το νησί είναι η Μήλος
Το γαλαζοπράσινο όνειρο με αγκαλιάζει από
τα Μανδράκια, μέχρι το Παλιοχώρι, τον Προβατά,
το Γέροντα, το Σαρακίνικο, το Τσιγκράδο,
το Κλέφτικο…
κι εκεί στη Φυλακωπή, βλέπω την Αφροδίτη
να αναδύεται μέσα από τα παιχνιδιάρικα κύματα….

Οι στίχοι του Στεφάν Μαλλαρμέ

Θα φύγω…
Για μια φύση ξωτική, πλοίο, τα ξάρτια σου
που τα λικνίζεις, σύρε την άγκυρα.
Μια ανία, από ανήλεη ελπίδα ερημωμένη,
στων μαντιλιών το υπέρτατο χαίρε πιστεύει ακόμη!

Κι ίσως οι ιστοί, που ανεμικές καλούν, να’ ναι από
κείνους που σε ναυάγια τους κρεμά ένας άνεμος χαμένα
χωρίς ιστούς, χωρίς ιστούς ουδ’ εύφορα νησάκια…
Μα εσύ, καρδιά μου, των ναυτών άκουγε το τραγούδι!

Υγ το τραγούδι είναι για τη σημερινή συναυλία
του Μιχάλη στο Κατράκειο, που δεν μπόρεσα
να παρακολουθήσω λόγω αδιαθεσίας…
Το τραγούδι αυτό αφιερώνεται σ΄όλους αυτούς,

που άλλα λένε, άλλα κάνουν κι άλλα εννοούν…

κι εγώ σ’ αυτούς είμαι…
γι΄αυτό και κάποτε μου το είχαν αφιερώσει!