Tuesday, February 23, 2010

όνειρο ή εφιάλτης?


Παράξενη κι απέραντη ομορφιά,
λεπτές γραμμές που κρύβουν το μοιραίο…
αναζητώντας κάποια ξέπλεκη φωτιά,
να λάμψει σ’ ένα όνειρο τυχαίο…

Γυμνή ψυχή στο νέφος τυλιγμένη
ν’ αρπάξει χρώμα και γαλήνη προσπαθεί,
αλλά σαν λάφυρο στην άβυσσο κρυμμένη,
με της βροχής το κάλεσμα, σε λίγο θα χαθεί…

Κι είναι το φάντασμα της λήθης που προβάλλει,
ξερνάει μύθους και κλειδώνει ενοχές
και στροβιλίζει το μυαλό σε παραζάλη
πέρα από χρόνο, αισθήσεις κι εποχές…

Διώνη τη φωνάζουν, απ’ το μέλλον,
και Ιππολύτη από άγριο παρελθόν…
Κι είναι η μούσα και το χρέος των αγγέλων,
σ’ ένα ενήλικο, μα αβέβαιο παρόν…

Δεν με τρομάζει, κι ας ληστεύει τη σκιά μου
κι ας κλέβει λέξεις απ’ τις σκέψεις μου συχνά…
Με συντροφεύει στην αιώνια μοναξιά μου
και μ’ απαλλάσσει απ’ της πλήξης τα δεινά…





6 comments:

kioy said...

Ξυπνάω από όνειρο η από εφιάλτη,
τη γεύση του θυμάμαι αμυδρά,
έχω σημάδι από κρασί στην πλάτη,
που σβήνουν των αγγέλων τα υγρά.

Είναι όνειρο ή μήπως οπτασία,
ένα άλμα μια ψευδαίσθηση του νου.
Πάντα συμπαίκτης μου η φαντασία,
να δραπετεύω του κόσμου του ξερού.

Αποδράσεις σε ασπρόμαυρο λειβάδι,
απ του παρόντος τη γλυκιά σπορά,
δεν ξέρω μέρα αν είναι η βράδυ,
και αυτό το λέω ΤΩΡΑ!

Καληνύχτα σας...

προφήτηs said...

όνειρο... γιατί οι εφιάλτες χάνονται όταν σε κοιτώ...
όνειρο... κ ας είναι ξεχασμένο κάπου ανάμεσα στο παρόν... στο παρελθόν...

καλό βράδυ...

υ.γ.: κάποτε σε ένα παγκάκι δίπλα στη θάλασσα χάθηκε η κούραση, η ένταση... σήμερα... φεύγει η άνια των στιγμών... με...

Natalia said...

kioy

Σ' ένα παιχνίδι του μυαλού και του ονείρου,
ο νικητής και ο χαμένος είναι κει,
σε μία πάλη ως τα πέρατα του απείρου,
που θα τους δώσει εμπειρία μοναδική

υγ και ναι, καληνύχτα και σε σας (έστω και μετά από 24 ώρες)


προφήτης

εφιάλτης... γιατί δεν υπάρχει πρόσωπο
εφιάλτης... γιατι δεν υπάρχει χρόνος...

καλή ξεκούραση να έχεις

υγ με τι? δεν θυμάμαι να υπήρξε παγκάκι δίπλα στη θάλασσα...

panathinaeos said...

καθε ονειρο εμπεριεχει εν δυναμει εφιαλτες! και το αντιστροφο! το απολυτο ιδανικο του διαχωρισμου δεν επιτυγχανεται στην φθαρτη ζωη μας

φοβος και ποθος
αγαπη και μισος
φιλι και σταυρωση

Ra Ma said...

Να επικηρύξουμε τα φαντάσματα της λήθης, δεν πάει άλλο!

Κατά τα άλλα μια πλάτη κοπέλας στον καναπέ να σε περιμένει είναι σίγουρα όνειρο, αρκεί να μην κοιτάξεις ...κατά το τζάμι.

Καλό βράδυ!!!

Natalia said...

παναθηναιε

αυτή είναι και η απόλυτη απόλαυση της ζωής...

άβυσσος και ουράνια...
ζενίθ και ναδίρ...


marc

please yourself...

μπορείς να κοιτάξεις όπου θέλεις...
κι ο εφιάλτης ασκεί έλξη πολλές φορές :)

καλό βράδυ και σε σένα