Friday, March 12, 2010

μικρή νυχτερινή αναζήτηση...



Μου αρέσει πολύ η ποίηση
του Χόρχε Λουις Μπόρχες…
(εντάξει, μετά τον Κωνσταντίνο)

Μου αρέσει ο τρόπος που χρησιμοποιεί τη
φαντασία του, αλληγορίες που ξυπνούν το
μυαλό, όμορφα στοιχεία από τη μυθολογία,
για να δώσει τέλεια μια άλλη ονειρική διάσταση
της πραγματικότητας…

Ενιωσα έκπληξη όταν διάβασα ότι έζησε τυφλός
μεγάλο μέρος της ζωής του κι ότι ποτέ δεν
τιμήθηκε με νόμπελ…

Ετσι, μου ήρθε μια σκέψη, να εισβάλω στον
ονειρικό κόσμο του καθημερινού μου ρεαλισμού
και να τολμήσω να δημιουργήσω κάτι στο στυλ
του μεγάλου συγγραφέα και ποιητή…

Μη με κρίνετε αυστηρά…




Πώς βρέθηκα στη ζώνη του λυκόφωτος,
ήταν πάντα μια απορία που δεν απαντήθηκε
ποτέ,
από τους ανθρωπόμορφους φύλακες
των Ηρακλείων Στηλών…

Αυτοί απλώς υπάκουσαν στις αυστηρές εντολές
ενός αδιαφιλονίκητου άρχοντα,
κι έκλεισαν τις πύλες προς την
ξακουστή Ατλαντίδα…

Ακούγοντας τις ανάσες των τιμωρημένων,
τους οποίους οι παντοδύναμοι θεοί,
οργισμένοι,
αποφάσισαν να κλείσουν στα έγκατα της γης,
θυμήθηκα το θρύλο
που συνόδευε μια εντυπωσιακή αλλά
στιγματισμένη ήπειρο…





Αναρωτήθηκα αν η ιστορία που ο φιλόσοφος
κατέγραψε,
μπορούσε να περάσει μέσα από τα λαγούμια
των αιώνων
και να χαιδέψει τη μνήμη,
μέσα από τους σπουδαίους διαλόγους
«Τίμαιος» και «Κριτίας»…

Ανοιξα την παλάμη μου και έλαμψε η σκόνη
του παρελθόντος,
αποκαλύπτοντας το μυστήριο μιας χαμένης πόλης…

Και ήταν ο προστάτης της, ο Ποσειδώνας,
που την τιμώρησε,
βυθίζοντας την στις υγρές, σκοτεινές θάλασσες
της αβύσσου…

Αντικρύζοντας το σμαραγδένιο δάκρυ,
που η λύπη έδωσε στην Κλειτώ,
γύρισα το βλέμμα μου στο καταπράσινο
και έφορο νησί…

Μα πού είναι ο Ατλαντας? ο Γάδειρος?
ο Ελάσιππος? ο Διαπρεπής?.

Στη ζώνη του λυκόφωτος ο πόνος απλώνεται
κυρίαρχος,
η τιμωρία πλησιάζει ..
και το σκοτάδι μουγγρίζει
πάνω από τη φυλακισμένη ψυχή…
της χαμένης… Ατλαντίδας…





υγ η μουσική σήμερα ταιριάζει με τη διάθεση μου…
απόλυτα ήρεμη, απολαμβάνοντας
ένα καταπληκτικο κομμάτι…
oblivion του Astor Piazzolla
και ταξιδέψτε… στο απέραντο της θάλασσας




15 comments:

Anonymous said...

polu wraio to dhmiourghma sou natalia...eimai sigourh oti exeis anazhthsei th xamenh atlantida sou,thn exeis brei en telei???

Natalia said...

αγαπητή ανώνυμη

η χαμένη ατλαντίδα μου...
είναι οι ευσεβείς πόθοι μου, είναι τα όνειρα μου εκείνα που δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από το δίχτυ του Μορφέα, είναι οι άνθρωποι αυτοί που έχω γύρω μου αλλά ακόμα δεν τους γνωρίζω πραγματικά, είναι...

αν την έχω βρει? εντάξει, δεν μπορεί, κάπου κοντά θα είναι... :)

panathinaeos said...

η θαλασσα που τα σκεπαζει ολα ειναι ο θανατος
ειναι η μητρα στην οποια ολοι γυρναμε οταν ερθει η ωρα μας
στην μυθολογια των αρχαιων ελληνων ο χαρος δεν προσωποποιειται οπως στον χριστιανισμο, αλλα αναφερεται σαν ταξιδι πανω σε νερο και καθοδος σε σκοτεινο κι ανηλιαγο μερος
"κοιμησου περσεφονη στην αγκαλια της γης"
η θαλασσα ως διοδος σε οδηγει στα εγκατα της γης, στην υπερτατη και τελικη μητρα για την αιωνια αναπαυση

Natalia said...

"Είμαστε εμείς που κλάψαμε πάνω απ' τη θάλασσα
εμείς που μετρήσαμε τη θάλασσα σταγόνα τη σταγόνα... "

πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση σου... μπορώ όμως άραγε να φέρω τη χαμένη ατλαντίδα πίσω στη ζωή? έστω και για 6 μήνες το χρόνο, όπως η περσεφόνη...

Anonymous said...

Ελπίζουμε να δούμε και κάτι καινούργιο στις 21 Μαρτίου

Anonymous said...

Ελπίζουμε να δούμε και κάτι καινούργιο στις 21 Μαρτίου

Natalia said...

anonymous

γιατι ειδικά 21 Μαρτίου?
είναι κάτι που έχω ξεχάσει?
εαρινή ισημερία?

Ra Ma said...

Φύγε γρήγορα από εκεί! Η Ατλαντίδα κάτι θα έκανε, δεν τη βύθισε ο θεός χωρίς λόγο.

Εσύ αναζητάς το πόνο, αναζητάς τη τιμωρία για να λυτρωθείς?

Καλό βράδυ ονειρική Natalia!!!

Natalia said...

marc

και πού ξέρεις ότι δεν είμαι κι εγώ αμαρτωλή σαν τους κατοίκους της ατλαντίδας? :)

δεν λυτρώνομαι εύκολα...

υγ καλό βράδυ σκοτεινέ marconi...

faraona said...

εεεε ναι ναι καλά σου το έγραψα στο μπλόγκ μου...
και δεν ειναι μόνο η φωτο

είσαι εξωγήινη τελικά...άκου να φέρει πίσω την Ατλαντίδα...

στο χω πεί κι άλλη φορα εδω και θα στο ξαναπώ :
εχεις μια τρέλλα που μ αρέσει πολύ Ναταλία μα πάρα πολυ.

φιλί
νασαι πάντα ετσι.

panathinaeos said...

λοιπον για οσους δεν το γνωριζουν, 21 Μαρτιου εχει ΠΑΟ - ΟΣΦΠ, που παληα ηταν ντερμπυ, αλλα τωρα ειναι καζουαλ σεξ
η αμαρτια και η καταστροφη ως αλληλενδετες και αλληλοκαθοριζομενες αδελφες αποτελουν θεμελιο του καταπιεστικου χριστιανισμου, οπως τον ερμηνευσαν διαφοροι λαοπλανοι αποστολοι και κηρυκες
η ατλαντιδα δεν χαθηκε επειδη ηταν αμαρτωλη, χαθηκε επειδη οι ανθρωποι δεν μπορουν πια να την δουν, επειδη βρισκεται σε αλλο φασμα και αλλη συχνοτητα
η ναταλια ειναι ονειρικη και μαλλον επιθυμει να ειναι αμαρτωλη, η σκεψη φαινεται να την κολακευει, αλλα δεν πειθει ως αμαρτωλη
περισσοτερο πειθει ως τσαχπινα και παιχνιδιαρα
η περσεφονη ειχε τον ορφεα που την περιμενε, γι αυτο ανεβοκατεβαινε
χωρις ορφεα η δουλεια δεν γινεται

Natalia said...

faraona

ναι, τωρα που το λες το βλεπω κι εγω στη φωτογραφία... χαχαχα

α! από τo Νεφελοειδή της Ανδρομέδας ήρθα, με αποστολή να ανασύρω την ατλαντίδα...

υγ insanity is my specialty :)

φιλιά και σε σένα γλυκειά faraona

Natalia said...

παναθήναιε

Δεν έχουμε παρα να περιμένουμε αυριο το βράδυ λοιπόν (για να δούμε τσ...) :)

well, πώς ορίζεται η αμαρτία?
η ατλαντίδα δεν χάθηκε επειδή ήταν αμαρτωλή, οι κάτοικοι της όμως ναι...

Δεν μπορεί, κάποτε θα πιάσω τη συχνότητα της (της ατλαντίδας εννοώ), κάποτε θα γίνει συντονισμός!

Με έλκει η έννοια της αμαρτίας, γιατί όπως λέει κι ο Ο. Wilde "every saint has a past and every sinner has a future"...
So, I will give a try! :)

Μαααλιοτα, αναζητείται Ορφέας λοιπόν...

panathinaeos said...

καλημερα ναταλια!
καλου κακου ας ειμαστε ολοι πλυμενοι και καθαροι...
η αμαρτια ειναι δεμενη με την ηθικη, δηλαδη δεν υπαρχει αμαρτια χωρις ηθικη...

ο μεγαλος γουαιλντ υπεφερε τα μαλα απο την κοινωνικη συμβατικοτητα, καθοσον ομοφυλοφιλος και εκκεντρικος διανοουμενος, το αναθεμα δηλαδη του μικροαστου...

για να συντονιστεις με την ατλαντιδα δεν χρειαζεται να πας μακρυα, κανε μια βολτα στην σημερινη ελλαδα...

καλη κυριακη

υγ. η αναζητηση του ορφεα εχει οδηγησει πλειστους οσους μουσικους δημιουργους σε σχετικες συνθεσεις

υγ2. να λοιπον μια αναζητηση μεσα στην αναζητηση!

Natalia said...

may the best win!

Οχι, δεν εχουμε βυθιστει ακομα, αρνουμαι να το δεχτω...

ναι, αλλά αυτο δεν εμπόδισε τον Wilde να δημιουργήσει υπέροχα έργα... de profundis

υγ αυτό μου αρέσει αληθινά. Παντοτινή αναζήτηση μέσα από τις σπείρες του χρόνου... ναι!