Sunday, March 07, 2010

Mela della discordia... sweet nat...

- Prego… Che ore sono?
- I don’t speak Italian. I am sorry...
- Are you greek?
- Si, signor…
- But you said you don’t speak Italian…
- I don’t.. By the way… sono le due…
- OK… thanks. Are you alone? Would you like to join
me for a coffee?
- I expect a friend in a while, but I usually don’t
join strangers for coffee…


Τη καλλίστη…
Το μήλο είχε κατρακυλίσει με μαγικό τρόπο
μέσα στην αίθουσα. Ηταν χρυσό, πανέμορφο,
λαχταριστό. Το είδαν και το ζήλεψαν όλοι.
Κι έγραφε πάνω… «… στην ομορφότερη».
Η Εριδα ήταν εξαιρετικά θυμωμένη που δεν
είχε προσκληθεί.

Principia Discordia…




- I am Alessandro…
- I am Natalia…
- Nice to meet you Natalia...Now, we are not
strangers any more and we can have this
coffee…
- Please, have a seat… What brought you in our
beautiful country Alessandro?
- A movie…
- Oh! What are you doing for living?
- I am an actor… And you?
- I am a civil engineer…working in the energy
industry…
- Very interesting… beautiful and intelligent…
- Come on Alessandro…


Tο ήθελαν η κάθε μια για τον εαυτό της.
Ηταν έτοιμες να το διεκδικήσουν έστω και με
καλλιστεία. Θα του έταζαν πολλά.
Σε ποια θα το έδινε?
Η Εριδα τώρα γελούσε κρυφά. Ο Κήπος των
Εσπερίδων ήταν γεμάτος χρυσά μήλα.




- You have lovely eyes… do you know that?
- Yes, I ve got my grandmother’s eyes… dark,
but friendly. Are you playing in a movie filmed
in Greece?
- Yes, we are filming in the lake… a place called
Naiades…so lively, so romantic… Are you here
for work?
- Yes, for building a pipeline…
- Where do you stay Natalia?
- In this neoclassical building, the hotel round the corner…
- We stay there as well…
- Oh, my friend has just come. I have to leave you now…
- Shall I see you again?
- We might meet somewhere in the beautiful villages
of the lake… Who knows…
- I will expect you tomorrow evening, in Naiades… six
o’clock…
- Have a nice evening Alessandro…
- Ciao Natalia… I will wait… tomorrow…


Αυτός κράτησε το χρυσό μήλο στα χέρια του.
Είχε ακούσει τις υποσχέσεις.
Προχώρησε με σταθερά βήματα.
Ναι, ήθελε την ομορφότερη γυναίκα.
Σταμάτησε…
Απλωσε το χέρι του και της έδωσε το μήλο…



Υγ δεν ξερω ααααύριο πού θαμαι
αν σε ξεχάσω, αν σε θυμάμαι
δεν ξερω ααααύριο πού θαμαι
απόψε χάνομαι για σένα και φοβάααμαι…

τραγουδάρα… με το γιώργο μαζωνάκη…

the song is dedicated to a latin soul…
Among Donizetti’s “Lucia di Lammermoor”
and Morandi’s “Colours”,
Mazonakis was quite an interval… huh?

14 comments:

Heliotypon said...

Δεν μας είπες τι έγινε, αν τον ξαναείδες, κλπ...

Ra Ma said...

...μάλιστα! Της γιαγιά σας είναι τα μάτια τελικά, έτσι εξηγείται.
Από δω το πήγες, από κει το
πήγες, τώρα πως κατέληξε με Μαζωνάκη είναι ένα μυστήριο!

Αααα, και μην πάρεις το μήλο, το έχει δηλητηριάσει η κακιά μάγισσα!!!

Καλή εβδομάδα!!!

προφήτηs said...

ένα ταξίδι κ μια γνωρίμια... για μια γλυκεια παρουσία σαν εσάς...

μη χάσεις αυτή τη μυστήρια φωνή... κ είπαμε... δε μας νοιάζει το αύριο, μόνο το τωρα

καλησπερα

Natalia said...

heliotypon

το τραγούδι έχει ωραίους στίχους ε? :)

χαίρετε

Natalia said...

marc

... ετσι εξηγειται!

μαζωνακης και ξερό ψωμί... μετά τις 12 το βράδυ, ενδείκνυται χαχαχα

απαπαπα, μήλο μονάχα από τον Πάρη...

καλη εβδομάδα και σε σένα

Natalia said...

Ω! προφήτη...

τα ταξίδια είναι πάντα ευχάριστα...


στας εντολάς σας... μόνο το τώρα :)

καλησπέρα

Anonymous said...

Ναταλία πρώτη φορά σου γράφω αν και σε επισκεύτομαισυχνά .
Αν ιστορία επαναλαμβανόταν το μήνυμα δεν θα ήταν μόνο στην "ομορφότερη" αλλά στην "personality" και ήταν δικό σου χωρίς δεύτερη σκέψη

panathinaeos said...

μετα την αναγνωση εχω το αισθημα της ημιτελους συμφωνιας...
και τα μηλα σαπιζουν αν δεν φαγωθουν...
η δε λουκια τρελλαινεται και τραγουδα την περιφημη αρια της παρανοιας...
ισως γι αυτο να τρελλαθηκε, που ειδε τοσα μηλα να σαπιζουν στην αυλη της...
για τον μαζωνακη δεν εχω αποψη, απλα μου δινει την εντυπωση του μαγκιτη λουμπεν...

Natalia said...

anonymous

ουάου... I am honoured!

ελπίζω να μη με ξεχάσεις, όταν σαλπάρεις για την Τροία :)

καλώς ήρθες

Natalia said...

παναθήναιε

οι μεγάλοι συνθέτες πάντα έχουν μια συμφωνία ημιτελή, να βρίσκεται στην άκρη...

τα μήλα τρώγονται κατευθείαν από το δένδρο...

"il dolce suono"? η λουκία δεν πρόλαβε να δει τα μήλα να σαπίζουν... έφυγε εγκαίρως

μαζωνακης λούμπεν? μπα, ελααα, είναι αλλοι χειρότεροι.. μη μου το χαλάς

panathinaeos said...

με ανακουφιζει και μονο η σκεψη οτι η λουκια εφυγε πριν σαπησουνε τα μηλα!
αναρριγω καθως σκεφτομαι οτι εχω γνωρισει και συνομιλω με μια μεγαλη συνθετρια...
το λουμπεν δεν ειναι καλο η κακο, ειναι απλα λουμπεν...
αλλα γεια χαρη σου ναταλια, ακομη και στον μαζωνακη λαιβ θα πηγαινα!
αρκει να μπορουσα μεσα στο σκοταδι και την καπνα του μπουζουξιδικου να μπορουσα να διακρινω αυτα τα ματια...

Natalia said...

αμφισβητείς τη μουσική μου δεινότητα? LOL

το λούμπεν... το βλέπω σαν περιθωριοποίηση και ίσως εξαθλίωση, κι αυτό είναι ενοχλητικό... αλλά αφού θα με πας στο μαζωνάκη, το ξεχνάμε!

τα μάτια... αχα... ενδιαφέρον!

panathinaeos said...

λοιπον η αρχη εγινε, ακουσα το ασμα, ειδα και το κλιπ, χαμος γινεται, λιγο μακεδονικα χαλκινα, λιγο λατιν, λιογ φλαμενκο μπιτ, ενας αχταρμας απιστευτος και λογια αγαπησιαρικα του βαρυ νταλκα και της καψουρας!
απομενει δε ρηαλ θινγκ!

Natalia said...

η αρχή είναι το ήμισυ του παντός...

αναμένεται το μήλο...

υγ φαντάζεσαι να σου αρέσει το ρήαλ θινγκ? χαχαχα ο Ριχάρδος (Wagner) θα με πετάξει στην αιώνια πυρά