Friday, April 09, 2010

τρίτο βράδυ (η γαρδένια...)



Σήμερα είχα σκεφτεί να συναντηθούμε
στο Hunter’s Point στο Long Island,
αλλά άλλαξα γνώμη…

Το ραντεβού μας είναι στην 5η Λεωφόρο
στο Guggenheim. Μετά την επίσκεψη μας στο
υπέροχο μουσείο που σχεδίασε ο Frank Lloyd
Wright, και την έκθεση “Παρίσι και Avant
Garde”, φεύγουμε για νυχτερινή ζωή.

Η Νέα Υόρκη είναι η καρδιά των γεγονότων,
είναι η πόλη που σφύζει από ζωή,
είναι το όνειρο μου…




Θα πάμε παντού, θα πιούμε, θα χορέψουμε,
θα τρελαθούμε για μια βραδιά…

Ζούμε χαλαρωτικές στιγμές στο Rm fifty 5
με τους μεταξένιους καναπέδες και τα
σκοτεινά κηροπήγια, με ντεκόρ που
αναδεικνύει τα σπέσιαλ κοκτέηλ
σερβιρισμένα από τις σούπερ εμφανίσιμες
σερβιτόρες…

Μετά στο sexy PDT (please don’t tell), με τα
ποιοτικά ποτά του. Το Dutch Kills μας
περιμένει στο Long Island.




Το Bemelman’s bar θα μας μεταφέρει στην κρυφή
γοητεία της μπουρζουαζίας. Καθόμαστε στις
αναπαυτικές δερμάτινες πολυθρόνες και
παραγγέλνουμε κάτι δυνατό και περιπετειώδες
Κάτι που να περιέχει ακριβή σαμπάνια ή σπάνιο
κονιάκ…

Αργά τη νύχτα κατηφορίζουμε στο Blue note
jazz club, στο Bar 13 για χορό, στο θρυλικό
Copacabana, στο Studio 54…



Απόψε θα γευτούμε το θεικό Cosmopolitan,
που αρέσει και στην Carie Bradshaw.
Κι εγώ είμαι πιστή οπαδός του ποτού αυτού…

Vodka, triple sec ή cointreau ή grand marnier,
Rose’s sweetened lime juice και
cranberry juice…
Ανακατεύουμε όλα μαζί με πάγο.
Σερβίρουμε σε ποτήρι μαρτίνι, γαρνίρουμε με μια
φέτα lime και πίνουμε την απόλυτη απόλαυση…




Ξέρω ότι θέλετε να ακούσετε στίχους…
Τι πιο τέλειο από το ουρλιαχτό του
Allen Ginsberg!

Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου
χαλασμένα απ' την τρέλα,
λιμασμένα υστερικά γυμνά,να σέρνονται μες
απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή
γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση...
που πέρασαν απ' τα πανεπιστήμια με μάτια
ανοιχτά κι ακτινοβόλα, με παραισθήσεις
του Αρκανσω κι οράματα τραγωδιών
με φως του Μπλέηκ ανάμεσα στους
μανδαρίνους του πολέμου,που αποβλήθηκαν
απ' τις ακαδημίες γιατ' ήταν λέει τρελοί
κι εξέδιδαν άσεμνες ωδές στα παράθυρα
της νεκροκεφαλής,...
που γυρόφερναν τα μεσάνυχτα στο
μηχανοστάσιο των τραίνων κι' αναρωτιόνταν
που να πάνε, και πήγαν, χωρίς ν' αφήσουν
κανένα με παράπονο,...
που γλύκαναν την ήβη εκατομμυρίων
κοριτσιών τρέμοντας στο δειλινό και είχαν
μάτια κόκκινα το πρωί, πρόθυμοι όμως
να γλυκάνουν την ήβη της ανατολής,
αστράφτοντας οπίσθια στους σιτοβολώνες
και γυμνοί στη λίμνη…



Σήμερα θα δούμε την ανατολή…
Το αεροπλάνο φεύγει το απόγευμα
κι έτσι θα στριμώξω στο μυαλό μου
την αγαπημένη πόλη, καθώς υποδέχεται
την καινούργια μέρα…



υγ σήμερα νωρίς...
πρέπει να ετοιμαστώ, για τα μπαράκια

10 comments:

Ρούλα said...

Σήμερα φέρνω την ταινία του Γούντυ Άλεν "Μανχάτταν" για να τη δούμε εν ώρα πτήσης και να ανατρέξω στο φοιτητικό δωμάτιο που είχα βάψει μόνη μου παρακαλώ.Είχα κάνει το περίγραμμα των κτιρίων του Μανχάτταν με χάρακα και το είχα βάψει από το περίγραμμα και κάτω με άλλο χρώμα.Για τα φώτα είχα χρησιμοποιήσει κόλλα γκλασέ φωσφορούχα.Άλλες εποχές,άλλη αισθητική.
Ευτυχώς σήμερα δεν έχει αναταράξεις...
καλό μας ταξείδι
υγ.δεν είδα τον πιλότο,είναι κούκλος άραγε;

faraona said...

Γουστάρω τα κέφια σου βρε Ναταλία!
Bravo!
Μας ξεσηκώνεις βέβαια για ακριβά ταξίδια αλλά δεν πειράζει...τα ταξιδεύουμε και με το μυαλό....

Natalia said...

Ρούλα

μπράβο ρούλα... και εικαστικός βλέπω

σήμερα περάσαμε τον Ατλαντικό με μπουνάτσα, ωραίο ταξίδι είχαμε
ετοιμάσου για το βράδυ...

υγ θα τον δεις απόψε, θα μας συνοδεύσει στην έξοδο χαχαχα

Natalia said...

faraona

εντάξει, κι εσύ δεν πας πίσω...
το κέφι στα ύψη
δεν άφησες μπαρακι για μπαρακι στη Νέα Υορκη :)

υγ θα έρθεις απόψε? ας είναι και με το μυαλό...

Ρούλα said...

Αχ Ναταλία και νάξερες,τελείως άσχετη είμαι.Η αδερφή μου έχει κάνει διδακτορικό ιστορία τέχνης και αν σε διάβαζε θα γελούσε που με έχρισες εικαστικό.Πολύ φοβάμαι ότι θα μείνω στο μάθημα των καλλιτεχνικών του ατελιέ.Εξάλλου γιαυτό έρχομαι εδώ για να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα μπας και σωθώ.
φύγαμε...

Natalia said...

Ρούλα στηρίξου πάνω μου, η σωτηρία σου θεωρείται δεδομένη...

όσο για το ατελιέ, πες στο μαιτρ να μειώσει τη μαγειρική και να αυξήσει τα μαθήματα για τους μεγάλους ζωγράφους :)

υγ ο πιλότος σε ζητάει... πού είσαι?

panathinaeos said...

να' μαι και γω, αργησα αλλα ηρθα!
θυμηθηκα καθως διαβαζα το αρθρο ενα βραδυ στη νεα υορκη που ειχα παει σε ενα ιρλανδεζικο μπαρακι με τον φιλο μου τον φρανκ, ειχε και μια μικρη ορχηστρα με βιολια και μια κοπελλα τραγουδουσε
γκιννες και τσιγαρα, ατμοσφαιρα εξω καρδια και ας παει στα κομματια, οι ιρλανδοι ειναι οι ελληνες του βορρα, ηταν το συμπερασμα κατα τις 5 το πρωι

ναταλια, σε ευχαριστω για το υπεροχο ταξιδι που μας κανεις, κι επειδη εμενα δεν με ενδιαφερει ο πιλοτος, φροντισε σε παρακαλω να εχουν ωραια ματια οι αεροσυνοδοι - και επισης να διαθετουν καλο χαρακτηρα!

μιλε γκρατσιε σινιορα!

Natalia said...

κάποτε θα βρεθώ κι εγω στη Νεα Υόρκη, πού θα πάει...

Εχουμε πολλά κοινά με τους Ιρλανδούς, το έχω σκεφτεί πολλές φορές...

υγ ξέρω τι είδος μάτια σε ενδιαφέρουν, γι' αυτό και η αεροσυνοδός θα είναι σούπερ σπέσιαλ... χαχαχα

τώρα, για καλό χαρακτήρα, δεν εγγυώμαι

roadartist said...

...kai sto moma k sto central park

oneiro -:D

Natalia said...

βεβαια και πήγαμε στο MoMA...

όλο το μεσημέρι εκεί το βγάλαμε :)

υγ μόνο όνειρο?