Saturday, May 08, 2010

παιχνίδια μυαλού...



Πέρασε τη μεγάλη σιδερένια πόρτα του κήπου…

Προχώρησε προς το κτίριο με αργά βήματα.
Ηταν σκοτάδι και μόνο το γεμάτο φεγγάρι
της έδινε την αίσθηση της ζωής…

Υπνωτισμένη ή όχι, υπάκουγε στην αιώνια δύναμη
του πεπρωμένου…

Στην είσοδο του κάστρου ένας τύπος τη σταμάτησε
ευγενικά.

-Εχετε ξεχάσει κάτι
- Τι εννοείτε?
- Τη μάσκα σας…
- Ω!




Σήκωσε το χέρι της και του έδειξε την ιδιαίτερη
βενετσιάνικη μάσκα…

- Φορέστε την τώρα.. οι κανόνες…

Εβαλε στο πρόσωπο της τη μάσκα. Ηταν λευκή
με ασημένια στράς… Μυστηριώδης…

Της άνοιξε την πόρτα και πέρασε στη μεγάλη σάλα…

Η αίθουσα είχε χαμηλό φωτισμό. Η μουσική άπλωνε
τον ηδονικό της ήχο και τη χαλάρωνε. Ηταν πολλά
άτομα, όλοι με παράξενες βενετσιάνικες
μάσκες…

- Βάζω στοίχημα ότι έρχεστε πρώτη φορά σε πάρτυ
της συντροφιάς μας…
- Πώς είστε τόσο σίγουρος?
- Θα θυμόμουν πολύ καλά αυτό το σώμα…

Γέλασε… Ο άνθρωπος είχε πράγματι θράσος…



Πήρε τη σαμπάνια που της πρόσφερε, την ήπιε
όλη μονορούφι, τον κοίταξε για ένα λεπτό,
του έδωσε πίσω το άδειο ποτήρι και
απομακρύνθηκε χαμογελώντας…

Κάποιος τη χαιρέτησε πιο πέρα, η μουσική
δυνάμωνε σιγά σιγά και τώρα ήταν πιο παράξενη,
ήπιε κι άλλη σαμπάνια, το φως ήταν πιο χαμηλό,
πιο μαγευτικό, πιο επικίνδυνο, οι άνθρωποι πιο
απόμακροι, η μουσική ολοένα και πιο ερεθιστική,
η ατμόσφαιρα όλο και πιο βαριά, η διάθεση της
όλο και πιο ανάλαφρη, κι άλλη σαμπάνια, κι άλλη
μουσική και δεκάδες βενετσιάνικες μάσκες…




Θα θυμόταν τίποτα αύριο?

Βερολίνο…
Μάιος 2014…
Πρόσκληση για πάρτυ…
Στις μεγάλες αίθουσες του κάστρου…

12 comments:

ΝΑΪΑΔΑ said...

θα παρω την μασκα μου και θα ειμαι εκει...
ανυπομονω μαλιστα...

νεραιδενιο σου φιλι!!!

Natalia said...

σε περίπτωση που την ξεχάσεις, no problem... δίνουν μάσκες στην είσοδο :)

υγ δικαίως ανυπομονείς...
θα είναι μοναδική εμπειρία

φιλιά κι από δω

panathinaeos said...

το λουλουδι που εκοψες απο τον κηπο
και μου το χαρισες
το εβγαλα απο το πετο μου
αλλα θα το κρατησω

το αρωμα της γυναικας που αγγιξα
εχει σχεδον ξεθυμανει
αλλα τη μνημη του θα την κρατησω

η εικονα των ματιων της
εχει λιγο τωρα ξεθωριασει
αλλα θα την κρατησω

η υγρασια απο το δερμα της
αποτελει σχεδον αναμνηση
αλλα θα την κρατησω

η αισθηση απο το μεστο κορμι της
χανεται σιγα σιγα στο βαθος μιας σπηλιας
αλλα εγω σε αυτη τη σπηλια θα μεινω

τα χειλια της μου τραγουδησαν ενα τραγουδι
που τωρα αγωνιζεται να ακουστει μεσα στην βοη
ομως εγω θα το κρατησω

την μασκα που φορεσα αποψε το βραδυ
την εβγαλα τωρα απο το προσωπο μου
δεν θελω να την κρατησω
γιατι αυριο θα θελω καποιαν αλλη
και δεν θελω ο ηλιος να με δει να την πεταω

καλυτερα να χαθει τωρα στο μισοσκοταδο της ενοχης και της αμφιβολιας

Natalia said...

Δεν μου είσαι τίποτα,
μου είπε τ’ ολόγιομο φεγγάρι
Αλλά με πήρε από το χέρι στ’ όνειρο

Δεν μου είσαι τίποτα,
μου φώναξε ένα μικρό τριαντάφυλλο
Αλλά μου χάρισε το άρωμα του που τρελαίνει

Δεν μου είσαι τίποτα,
με πείραξε το γάργαρο νερό του ποταμού
Αλλά με δρόσισε, μία ζεστή νύχτα του Μάη

Δεν μου είσαι τίποτα,
ψιθύρισες κάποια βραδιά
πετώντας μακριά τη μάσκα του ονείρου…

Ο ψίθυρος σου έγινε βροντή, να με αφανίσει…


η ταπεινή καλλιτέχνης…

Ra Ma said...

...τι να πω εγώ τώρα με εσάς τους ποιητάς?

Ως λαθρεπιβάτης της απόλαυσης θα ψηφίσω βαριά ατμόσφαιρα και ανάλαφρη διάθεση!

Παρεμπιπτόντως, σας ήρθε από τώρα πρόσκληση? Να ανησυχήσω που δεν την πήρα εγώ ακόμα?

Natalia said...

... μην πεις τίποτα, δημιουργησε κι εσυ :)

σου αρέσουν οι heavy/light καταστάσεις ε?

τα νεα μελη θα παρουν προσκληση του χρόνου... καμία ανησυχία

Ρούλα said...

καλησπέρα Ναταλία!
πήρα τη δική μου την πρόσκληση και την αποδέχτηκα με χαρά μιας και θα είμαι υπεύθυνη στην κουζίνα του κάστρου.Απορώ ποιος το κάρφωσε και με το δίκιο του ότι εκεί μπορώ να αποδώσω.Τα μάτια ερμητικά κλειστά δεν είναι για μένα,ούτε και η μάσκα. Ο σκούφος μαγειρικής με ασημένια στρας όμως μου πάει.
Τιμή μου και χαρά μου που θα σας υποδεχθώ!

Pan said...

Καλησπέρα.

Για κάποιο λόγο το κείμενο έφερε μπροστά στα μάτια μου το Eyes Wide Shut του Stanley Kubrick...από την ανάποδη!

Μάλλον οι μάσκες...

Natalia said...

Ρούλα

ο χρυσός σκούφος με τα ασημένια στράς στη Ρούλα μας, λοιπόν...

εσύ, κράτα τα μάτια σου ορθάνοιχτα
και πρόσεχε και μας, που είμαστε επιρρεπείς στα όνειρα... :)

φιλιά

Natalia said...

Pan

και γιατί από την ανάποδη?

μια χαρά παιδιά είμαστε... :)

negentropist said...

Kοίτα σύμπτωση :

Deadly Mind Game

Kαλό ξημέρωμα!

:)

Natalia said...

τα μεγάλα πνεύματα σχεδόν πάντοτε συναντώνται...

2 βασικές διαφορές βέβαια

1. το δικό μου παιχνίδι δεν είναι... θανατηφόρο (έτσι τουλάχιστον νομίζω)
2. οι μάσκες μας θα είναι βενετσιάνικες και όχι αντιασφυξιογόνες :)

καλώς ήρθες
καλό βράδυ