Saturday, June 19, 2010

the eighth... (the encore...)


She had very often a strange nightmare…

She was dreaming of a peaceful blue sea
somewhere in the Aegean…

She was in this beautiful small boat, gazing
the clear blue sky, feeling the morning breeze
and enjoying the warmth of the sun…

She was leaning towards the water and was
looking impatiently at the crystal beauty…

She was happy and alive…



And suddenly this friendly breeze was turning
to something different… a wild wind that
slapped her face and crossed the sea
taking everything away with it…

Πάντοτε ξυπνούσε λουσμένη στον ιδρώτα…
Πάντοτε ένιωθε την ανάσα της κομμένη
για τουλάχιστον δέκα λεπτά. Τα μάτια της
απορημένα έψαχναν στο μισοσκότεινο
δωμάτιο να βρουν την απάντηση…



Last night the nightmare came back…
But now, it was very strong…
The wind approached quietly, almost
teased her, before becoming forceful,
like a blizzard...

It stayed there, and punished her…
She begged, she cried...
The wind showed no merci…

She woke up in terror!
Heavy drops of sweat were crossing her forehead
and her body…
She felt nauseous…
She only had a few minutes to go out and
regurgitate…



He was so furious…
He was sure that she was regurgitating the same
things again and again...
But something inside him could not decide yet...



Ανάπνευσε βαθιά…
Ανοιξε τα μάτια της και αναζήτησε λαίμαργα
την αλήθεια…
Επρεπε να διαλέξει…
Ο σκοτεινός κόσμος που την καλούσε να βυθιστεί
στα έγκατα του από τη μια και η αντίληψη μιας
υπέροχης συντροφιάς από την άλλη…

She knew she could never free herself
from this magic spell...
She just turned, opened the secret door
and entered the dark world...
It was “apocalyptic”...



6 comments:

negentropist said...

Με την αναφορά σου στο Αιγαίο, άθελά σου μου υπενθύμισες την κατά το ... ήμισυ νησιώτικη καταγωγή μου.

Absolute Beauty

Δεν την αλλάζω με τίποτε ... Κι' ας την έχω ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια ...

Michel Petrucciani - Brazilian Like

:)

Ρούλα said...

"Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς"

πώς καταντήσαμε έτσι Ναταλία μου,να βλέπουμε εφιάλτες ακόμη και όταν είμαστε ξύπνιοι...
σε φιλώ
ανκόρ,ανκόρ

Natalia said...

negentropist

...από πού?

έχω κοιμηθεί κάποτε σε ένα μπαλκόνι του Αιγαίου στην Οία, με τ' αστέρια για οροφή...

O Petrucciani... ενός άλλου κόσμου
thanks a lot

υγ ακόμη σου χρωστάω το τραγούδι :)

Natalia said...

Ρούλα

... πως ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος?

μπα, δεν υπάρχει τέτοιος φόβος

μια φανταστική συναυλία ήταν... στον κόσμο των αντιλήψεων

ευχαριστώ που με ξανακαλέσατε στη σκηνή... :)

φιλιά

negentropist said...

Απο την Κέα (Τζιά). Ήμουν απο τα τυχερά παιδιά, 3 μήνες διακοπες για καμμιά 20αριά χρόνια της ζωής μου :)

Tears for Fears - Sowing the Seeds of Love

Kαλό ξημέρωμα

:)

Natalia said...

μμμ... ωραίο νησί με αρχαίο άρωμα!

παρε το τραγουδι που υποσχεθηκα

http://www.youtube.com/watch?v=o6xEOgMJAQ0&feature=related

μιλάει για τη γειτονιά μου :)

καλό βράδυ