Monday, July 26, 2010

a hot summer (negentropist’s favourite...)


If I could change the way I live my life today
I wouldn't change a single thing
'Cos if I changed my world into another place
I wouldn't see your smiling face



Όταν είσαι 18 χρονών κι ακούς αυτούς τους στίχους
σε μία παραλία, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με
καλή συντροφιά, παγωμένη μπύρα και βουτιές
σε γαλαζοπράσινα νερά, σκέφτεσαι ότι σίγουρα
δεν θα άλλαζες τίποτα στη ζωή σου…

Και μάλιστα όταν σ’ αυτή την παραλία, υπάρχει
δίπλα σου ένα τόσο αγαπημένο πρόσωπο…

Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά απόψε, δεν ξέρω…
Ισως γιατί νόμισα ότι είδα σε κάποια γωνιά
του δωματίου τον ίσκιο του ταξιδιώτη των
ονείρων…
Και αποφασίζω να αναγκάσω το μυαλό μου
να μιλήσει με το παρελθόν…



Ηταν μια αμμώδης παραλία, η πιο γνωστή στο νησί.
Κοσμοπλημμύρα γινόταν τα σαββατοκύριακα.
Όμως τις καθημερινές, κοντά στη δύση του ήλιου,
άλλαζε μορφή…

Σχεδόν ερημική, άφηνε τα δένδρα να απλώνουν
το πυκνό φύλλωμα τους, που χρύσιζε κάτω από
τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου.

Πεύκα και ευκάλυπτοι…
ψηλά δένδρα που έφταναν μέχρι τη θάλασσα…

Κι αυτά τα κρυστάλλινα νερά, δεν ξεχνιούνται
με τίποτα…



Ειδυλλιακή σκηνή, με τον ήλιο να βουτάει
στη θάλασσα αχόρταγα, πριν χαθεί μακριά,
πίσω από τον ορίζοντα…
Αλλά το πιο φοβερό ήταν το beach bar στην
άκρη της παραλίας. Εκεί πίναμε τα κοκταίηλς
μας ακούγοντας
«If I could change the way I live my life today»…

Εκεί, στο Γιαλισκάρι της Τζιάς μας έβρισκε κάθε
βράδυ, το πρώτο σημάδι του φεγγαριού κι εκεί
χορεύαμε ανέμελα, με την πανσέληνο να δίνει μια
ξεχωριστή λάμψη στα πρόσωπα μας…

Σκοτείνιασε…
Η σκιά του ταξιδιώτη των ονείρων
με κάλυψε τώρα ολόκληρη…

Δεν θέλω να επιστρέψω…


7 comments:

Ρούλα said...

Είναι κανείς εδώ; μα πού είναι ο οικοδεσπότης; ευτυχώς που έχω τη γοργόνα και τον Ποσειδώνα για παρέα αν και ο τελευταίος μας κοψοχόλιασε με το μπουρινάκι του!
Πηγαίνω προς το παρόν στο μπητς μπαρ όπου ακολουθεί ο διάλογος
-τι να σας προσφέρω μανδάμ
-......(να του πω ότι δεν πίνω θα με περάσει για ξενέρωτη)
-(σε κουφή έπεσα,ωραία παρέα έχει,η μια ούτε γυναίκα τη λες ούτε ψάρι και ο άλλος βγήκε με την τζουγκράνα στη στεριά,βρε μπας και έχουμε απόκριες)
-να σας προσφέρω εγώ,έφερα αυγοτάραχο
-(όλα ανάποδα γίνονται σήμερα)βάζω το ουζάκι τότε
Ο Ποσειδώνας μετά από μερικά σφηνάκια, αφιερώνει το άσμα στη γοργόνα με την ευχή να γίνει πιο ….λειτουργική η ουρά της.

negentropist said...

Aχ ρε Ναταλία ...

Δεν το πιστεύω ! Εγώ πάντως δε θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα. Βλέπεις, είμαι προκατειλημμένος... Η ουσία όμως είναι ότι έχεις ευαίσθητες "κεραίες". Πως το κατάλαβα ? Με την τελευταία πρόταση που τα λέει όλα: "Δεν θέλω να επιστρέψω…"

Percy Faith - A Summer Place

Kαλό βράδυ σε όλους !

Ra Ma said...

Λιώμα έγινα με αυτά τα κοκτέιλς...

Και αυτά τα κρυστάλλινα νερά ...Βοημίας είναι? :)

Εγώ θέλω να πάμε Ζάκυνθο και να βουτήξουμε στα απίστευτα νερά του ναυαγίου!!!

Καλημέρα!!!

Natalia said...

Ρούλα

έτσι μου έρχεται να κάνω ένα post με τα σχόλια σου χαχαχα

πώς τα κατάφερες κι έγινε φέσι ο Ποσειδώνας? μέχρι το μπουρίνι σταμάτησε...

Natalia said...

negentropist

κάποτε... είχα κάνει ένα μεταπτυχιακό σε electric brain waves dispersion... κι έτσι κάτι έπιασα

αυτό το "αχ" τα έδειξε όλα...
thanks

Natalia said...

marc

συνήλθες ή ακόμη?

ναυάγιο λιοπόν για σένα και πέμπτη επίσκεψη στο Τζάντε...

Natalia said...

συγνώμη για τις καθυστερήσεις αλλά είχε μπουρίνι και αργησα λίγο για τη Χίο...

απόψε αργά το βράδυ...