a hot summer (negentropist’s favourite...)

If I could change the way I live my life today
I wouldn't change a single thing
'Cos if I changed my world into another place
I wouldn't see your smiling face

Όταν είσαι 18 χρονών κι ακούς αυτούς τους στίχους
σε μία παραλία, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με
καλή συντροφιά, παγωμένη μπύρα και βουτιές
σε γαλαζοπράσινα νερά, σκέφτεσαι ότι σίγουρα
δεν θα άλλαζες τίποτα στη ζωή σου…

Και μάλιστα όταν σ’ αυτή την παραλία, υπάρχει
δίπλα σου ένα τόσο αγαπημένο πρόσωπο…

Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά απόψε, δεν ξέρω…
Ισως γιατί νόμισα ότι είδα σε κάποια γωνιά
του δωματίου τον ίσκιο του ταξιδιώτη των
ονείρων…
Και αποφασίζω να αναγκάσω το μυαλό μου
να μιλήσει με το παρελθόν…

Ηταν μια αμμώδης παραλία, η πιο γνωστή στο νησί.
Κοσμοπλημμύρα γινόταν τα σαββατοκύριακα.
Όμως τις καθημερινές, κοντά στη δύση του ήλιου,
άλλαζε μορφή…

Σχεδόν ερημική, άφηνε τα δένδρα να απλώνουν
το πυκνό φύλλωμα τους, που χρύσιζε κάτω από
τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου.

Πεύκα και ευκάλυπτοι…
ψηλά δένδρα που έφταναν μέχρι τη θάλασσα…

Κι αυτά τα κρυστάλλινα νερά, δεν ξεχνιούνται
με τίποτα…

Ειδυλλιακή σκηνή, με τον ήλιο να βουτάει
στη θάλασσα αχόρταγα, πριν χαθεί μακριά,
πίσω από τον ορίζοντα…

Αλλά το πιο φοβερό ήταν το beach bar στην
άκρη της παραλίας. Εκεί πίναμε τα κοκταίηλς
μας ακούγοντας
«If I could change the way I live my life today»…

Εκεί, στο Γιαλισκάρι της Τζιάς μας έβρισκε κάθε

βράδυ, το πρώτο σημάδι του φεγγαριού κι εκεί

χορεύαμε ανέμελα, με την πανσέληνο να δίνει μια

ξεχωριστή λάμψη στα πρόσωπα μας…

Σκοτείνιασε…
Η σκιά του ταξιδιώτη των ονείρων
με κάλυψε τώρα ολόκληρη…

Δεν θέλω να επιστρέψω…