Friday, February 10, 2012

Carnivals... (1. Louisiana beads)





Η ομάδα μου ήταν το γκρουπ του Ενδυμίωνα…
Πήρε το όνομα της από το νέο και όμορφο βοσκό,
που ερωτεύτηκε η Σελήνη… Κατέβηκε από τον
ουρανό και κοιμήθηκε μαζί του. Από τότε ζήτησε
από το Δία να κάνει τον Ενδυμίωνα να κοιμάται
αιώνια, ώστε να μπορεί να τον βλέπει κάθε βράδυ…

Το γκρουπ του Ενδυμίωνα ήταν πολύ παλιό, από
το 1967. Εγώ μπήκα πριν 8 χρόνια στην ομάδα,
μέσα από την αναζήτηση για περιπλάνηση στο
όνειρο.

Η παρέλαση του Mardis Gras είναι το γεγονός της
χρονιάς στη Νέα Ορλεάνη.




Ατέλειωτες ομάδες, έτοιμες να παραδώσουν το  
πνεύμα τους και την ψυχή στη διασκέδαση,
να ζήσουν τη στιγμή, ν’ αρπάξουν τ’ αστέρια…

Οι ομάδες του Βάκχου, της Βαβυλώνας, της Ίσιδας,
των αρχαίων Δρυίδων, του Ερμή, των Μουσών…
Οι ιππότες του Άδωνι, του Χάους, της Νέμεσης…
όλοι έτοιμοι να χαθούν στο ρυθμό μιας αέναης
κίνησης…

Η παράδοση που αγκαλιάζει τα σώματα και τις ψυχές
μας θριαμβεύει…

Αναρωτιέμαι αν το χρυσό σημαίνει πράγματι δύναμη,
το πράσινο αναδεικνύει την πίστη,
και το κυανό έλκει τη δικαιοσύνη…

Και το παλιό έθιμο αναβιώνει…




Κοσμήματα, ψεύτικα τώρα πια, ρίχνονται στον
αέρα και γεμίζουν τον τόπο… μενταγιόν,
βραχιόλια, μαργαριτάρια, νομίσματα…
σκορπισμένα παντού, περασμένα στα χέρια,
στο λαιμό, στα δάχτυλα…

Το “γυμνό” καρναβάλι σε όλο του το μεγαλείο…

18 του Φλεβάρη στο κέντρο της Νέας Ορλεάνης…
2500 άτομα στην παρέλαση του Ενδυμίωνα…
«Ευτυχισμένοι για πάντα», σε ένα θέμα που μένει
για μήνες στο μυαλό…

Η σκέψη μου είναι δεμένη στο μεγάλο λαμπρό
χορό… Ελπίζω να λάβω την πολυπόθητη
κάρτα-πρόσκληση…

Να δειπνήσω και να χορέψω με τον πρίγκιπα της
βραδιάς…

Γλυκιά η προσμονή…




Κλείνοντας τα μάτια, χάνομαι μαζί με τον
Ενδυμίωνα, μέσα από τους στίχους του Henry
Wadsworth Longfellow…


Και το ποτάμι αχνολάμπει ασημόλευκο,
λες και η Άρτεμη στα όνειρα της,
έριξε βέλος αργυρό
στου κόσμου τα λιβάδια…

Μια τέτοια νύχτα ήρεμη,
ξύπνησε ο Ενδυμίωνας απ’ το φιλί της
καθώς κοιμόταν μέσ’ στα σύδενδρα
χωρίς τον έρωτα της να ονειρεύεται…




υγ 4 ταξίδια σε καρναβάλια στον κόσμο…
δεν ξέρω ακόμα πού θα συνεχίσω…
καμιά ιδέα?

 
 
 
 

4 comments:

Anonymous said...

Angel:
Μία Βενετία νομίζω είναι η καλύτερη ιδέα!!
Αριστοκρατικοί χοροί σε παλάτια,αίγλη και φινέτσα!!!!!
Η καλύτερη επιλογή!

negentropist said...

Πριν πας σε άλλο καρναβάλι, αν θες κάνε νοερά μιά βόλτα στη πόλη Ibaraki .. κοντά στην Osaka .. στην Ιαπωνία:

Tadao Ando's masterpiece

γεια

Natalia said...

Angel

Βενετία και βόλτα στα κανάλια, με συνάντηση στη γέφυρα των Στεναγμών.

Νομίζω προλαβαίνουμε ακόμη να κλέψουμε τον βασιλιά του καρναβαλιού

Natalia said...

negentropist

ε πώς το σκέφτηκες έτσι αυτό?

α! ο Tadao Ando μου αρεσει... χρησιμοποιεί πολύ το σκυρόδεμα, αλλά σέβεται το φως και το τοπίο...
δεν ξέρω αν έχει σπουδάσει κιόλας αρχιτεκτονική

κανένα καρναβάλι δεν σου αρέσει? χαχαχα