Επιτάφιος Θρήνος

Μαγεμένες οι μυροφόρες σιωπούν,
αλαφροϊσκιωτα απλώνοντας τη σκέψη

Εκστατικοί εμείς,
οι ονειροπόλοι, περιπλανώμενοι διαβάτες,
αναρωτιόμαστε γιατί?

Δαιμονισμένη γαλήνη
σαρώνει την πλάση
Και οι Ώρες μετρούν αντίστροφα,
προς την ολοκλήρωση του Δράματος

Και πάλι φέτος η πομπή!

Ο άνεμος περνάει μπροστά
Τα μάτια του καθρέφτης
και μέσα εγώ

Προσδοκώντας
γι’ ακόμα μια φορά

Την Ανάσταση