Monday, April 16, 2007

A considerable case



Τρέλα των αισθήσεων
Ζωντάνια της γοητείας
Και το ζει…




Στράφηκε ξαφνικά και τον είδε
Τα μάτια του, ήταν το βέλος που την κάρφωσε
«Εσύ είσαι» είπε αδύναμα
«Ναι εγώ», της χαμογέλασε
Συνηθισμένες τυπικότητες,
αλλά οι σκέψεις της πετάνε

Είναι ένας άγνωστος,
Αλλά ταυτόχρονα και τόσο οικείος
Τι συναισθήματα είναι αυτά!
Παράξενες εικόνες, σκηνές πρωτόγνωρες,
Πού να τις φαντασθεί!

«Θα με αγγίξεις?» ρώτησε
και άπλωσε αμήχανα το χέρι της…



Το σκοτάδι καίει…
Κι αυτός είναι νυχτερινός ουρανός







2 comments:

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Όμορφοι οι στίχοι σου και οι φωτογραφίες. Νομίζω δεν συνδέονται, οι ομορφιές τους είναι παράλληλες.
Στο προηγούμενο post υπήρχε στενή σύνδεση του ποιήματος, που πολύ μου άρεσε, με τις εικόνες που το συνόδευαν.

Natalia said...

Η αλήθεια είναι Τάσο ότι ήμουν κουρασμένη όταν το έκανα και δεν βγήκε δεμένο
Thanks anyway