Θα κάψω το γέλιο μου που κυλάει αβίαστα
Θα κάψω τη φωνή μου
που σπαρταράει απερίσκεπτα
Θα θυσιάσω τη γλώσσα μου
που καταστρέφει το είναι
δεν θα ληστέψω άλλο πια, την ορμή σου...
Έκαψα την οδύνη που ζωγράφιζε λέξεις
Έκαψα το κλάμα που φίμωνε τη φωνή
Θυσίασα τον άνεμο
που κυρίευε το μυαλό σου, το μυαλό μου
Λήστεψες, τον ενθουσιασμό μου,
χωρίς να το θέλεις…
Friday, June 29, 2007
Breath under water 'till the end...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Όταν ληστεύουν...
έστω και χωρίς να το θέλουν,
πώς να τους συγχωρέσεις;...
καλησπερα Τασο απο την ομορφη Ηπειρο που βρισκομαι για δουλεια
η καθε ειδους ληστεια ειναι αδικημα και πρεπει και να τιμωρειται...
Post a Comment